ေယာက္်ားေလး
ပီယေဆးဆိုတဲ့ ေ၀ါဟာရကို ေကာင္းေကာင္း ရင္းႏွီးၾကမယ္ထင္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕
လူပ်ိဳေပါက္ အရြက္တုန္းက ပီယေဆးဆိုတာကို လိုခ်င္လိုက္တာ ေျပာမေနနဲ႕ေတာ့..။
အတန္းထဲမွာ ပါေျဖာင့္ေျဖာင့္နဲ႕ ရည္စားထည္လဲတြဲႏိုင္တဲ့ေကာင္ဆိုရင္ ပီယေဆး
ရွိတယ္လို႕ နာမည္ ၾကီးျပီ..။ အဲ့ဒီမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကလည္း မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္
ပီယေဆး ဘယ္ကရလဲ ဘယ္လိုလုပ္ရလဲ ဆိုျပီး ေအာက္က်ခံျပီး ေမးရေတာ့တာေပါ့..။ ကၽြန္ေတာ္
မွတ္မိသေလာက္ဆိုရင္ ပီယေဆးကို ေဖာ္နည္း ၈ မ်ိဳးေလာက္ရွိမယ္ထင္ပါတယ္..။
ေနာက္က်ရင္ေတာ့ အလ်ဥ္းသင့္သလို တင္ေပးသြားပါ့မယ္..။ အခုတစ္ခါကေတာ့ အေလာင္းေကာင္ကေန
ပီယေဆး ရယူရင္း သရဲနဲ႕ ထိပ္တိုက္ ေတြ႕ခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေလး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္.။
၈ တန္းေလာက္တုန္းက
ေက်ာင္းကို ေက်ာင္းသားသစ္တစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္..။ နာမည္က ေက်ာ္ေက်ာ္တဲ့..။ ရုပ္ရည္
အေျပာအဆိုကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ေတာ့ သူလိုကိုယ္လိုပါပဲ..။ ခက္တာက အခန္းထဲက
မိန္းကေလးေတြ..။ တစ္ေက်ာ္တည္း ေက်ာ္ေနေတာ့တာ..။ မုန္႕စားဆင္းခ်ိန္ လည္း သူ႕အတြက္
မုန္႕၀ယ္ေပးလာရတာနဲ႕ ထမင္း၊ ဟင္းပိုထည့္ ေပးလာရတာနဲ႕..ဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕က
နည္းနည္းေတာ့ အျမင္ကပ္လာေတာ့ေပါ့ေနာ္..။ အဲ့ဒါ တစ္ရက္လည္းက်ေရာ.. သတင္းတစ္ခုက
ထြက္လာတယ္.. "ေက်ာ္ေက်ာ့္မွာ ပီယေဆးရွိတယ္တဲ့.."
ေနာက္ေန႕
မုန္႕စားဆင္းေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ အျခား သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ မုန္႕နဲ႕ အခ်ိဳရည္ ၀ယ္
လုိက္တယ္..။ ျပီးေတာ့ ေက်ာ္ေက်ာ့္စားပြဲကို သြားျပီး မုန္႕နဲ႕
အခ်ိဳရည္ကိုတင္လုိက္တယ္..။ ျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာကို အခ်ိဳဆံုးလုပ္ျပီး "သူငယ္ခ်င္းေက်ာ္ေက်ာ္..
စားပါအံုး… မင္းအတြက္ ၀ယ္လာတာကြ.."
ဒီေကာင္က
ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို မယံုသလိုၾကည့္တယ္..။ ျပီးေတာ့ သူ႕အိပ္ကပ္ထဲကို သူျပန္ၾကည့္တယ္..။
ျပီးေတာ့ ပါးစပ္ကေန "ဒုတ္ခပဲ..။ ဒီေဆးက ေယာက္်ားေလးေတြပါ အစြမ္းျပတာလားဟ…"
ဆိုျပီး တုိးတုိးေလး ေရရြတ္သံၾကားလုိက္ရတယ္..။
"ဟာ.. ဟေရာင္..
တစ္မ်ိဳး မထင္ပါနဲ႕ကြာ.. ငါတို႕က ရိုးရိုးသားသားေကၽြးတာပါ.. တစ္ခုပဲ
မင္းေဆာင္ထားတဲ့ ပီယေဆးအေၾကာင္းသိခ်င္တယ္..။ မေျပာျပရင္ေတာ့ ငါတို႕
အတန္းပိုင္ဆရာမနဲ႕ တိုင္ရလိမ့္မယ္…"
"တိုင္ေတာ့
မတိုင္ပါနဲ႕ကြာ..။ ေျပာျပမယ္.. ။ ကတိတစ္ခုေတာ့ေပး.. မင္းတို႕ သံုးေယာက္ကလြဲျပီး
ဘယ္သူမွ မသိေစနဲ႕.."
"ေအး..ရတယ္..သေဘာတူတယ္.."
"ဒီလိုကြ…
ဒီပီယေဆးက လူေသေကာင္ဆီက ယူထားရတာ.. စြမ္းတာ မစြမ္းတာေတာ့ မင္းတို႕
အျမင္ပဲေနာ္.."
"အမငီးးးး.
လူေသေကာင္ဆီက…??? …ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ေျပာျပပါလား.."
"အသက္ ၄၀
ေက်ာ္ျပီး လူပ်ိဳစစ္စစ္ဆိုတဲ့ ဘယ္အေလာင္းကမဆို ပီယေဆး ယူလို႕ရတယ္..။ အဓိကက
လူပ်ိဳစစ္ရမယ္..။ အသက္ ၄၀ေက်ာ္မွ ေသတဲ့အေလာင္းျဖစ္ရမယ္..။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အစိမ္းေသ
မျဖစ္ရဘူး..။ ဆိုလိုတာက ေရာဂါနဲ႕ ဆံုးနဲ႕သူျဖစ္ရမယ္.."
"အင္း..ရျပီ…ျပီးေတာ့ေရာ…"
"မခက္ပါဘူး.၊
၂လက္မအရွည္ရွိတဲ့ ဆံပင္ အေခ်ာင္း ၃၀၊ ညာဘက္ လက္မ လက္သည္းခြံ၊ ဘယ္ဘက္ လက္သန္း
လက္သည္းခြံ၊ ညာဘက္ ေျခမ ေျခသည္းခြံ၊ ဘယ္ဘက္ ေျခသန္း ေျခသည္းခြံ ေတြက အိတ္ေသးေလး
တစ္အိတ္ထဲမွာ ေရာထည့္ျပီး သြားေလရာမွာ ေဆာင္သြား..။ ဒီမွာၾကည့္.."
အဟုတ္ဗ်ာ..။
သူ႕အိတ္ကပ္ထဲက ထုတ္လိုက္တာ ဆံပင္နဲ႕ လက္သည္းခြံေလးေတြ ေရာထည့္ထားတဲ့
အိတ္အၾကည္ေလးတစ္ခု..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ကေတာ့ အျပံဳးေတြ
ကိုယ္စီနဲ႕..။
ထံုးစံအတိုင္း
သင္းခ်ိဳင္းက သုဘရာဇာဆီ အပူကပ္ရသည္။ ေစာင့္ရမည္။ သံုးေသာင္း ေပးရမည္တဲ့…။
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ တစ္ေသာင္း ေပါင္းျပီး သံုးေသာင္း ေပးထားလိုက္သည္။
ခက္တာက အေလာင္းေကာင္ တစ္ေကာင္ဆီကပဲဆိုေတာ့ ပီယေဆးက တစ္စံုပဲရမည္။ ကိစၥမရွိ။
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ တစ္ေယာက္ တစ္ပတ္ အလွည့္က် ေဆာင္ဖို႕ တိုင္ပင္ထားၾကသည္။
ကၽြန္ေတာ့္အထင္ ၂ လ
၃ လ ေလာက္ၾကာသြားသည္ထင္သည္။ သုဘရာဇာၾကီးထံမွ အေၾကာင္း ၾကားလာသည္။ ပီယေဆးရႏိုင္မည့္
အေလာင္းတစ္ေလာင္း ဒီေန႕ေရာက္လာမည္။ ညေန လာယူရန္ ေျပာလာသည္။ ညေန ေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႕
သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ က်ဴရွင္လစ္ျပီး သင္းခ်ိဳငး္ကုန္း ေျပးသည္။
ကၽြန္ေတာ့္တို႕ေရာက္ေတာ့ သုဘရာဇာၾကီးက အသင့္ေဆာင့္ေနေလျပီ..။
"ကဲ..ကဲ..
ယူစရာရွိတာ ျမန္ျမန္ယူ… သူမ်ားေတြ ျမင္ရင္ မေကာင္းဘူး.."
"ဟာ.. ဦးေလး
ယူေပးေလ.."
"ခြီး…
ငါ့အလုပ္နဲ႕ငါေတာင္ မအားဘူး..၊ ငါဟုိဘက္မွာ ရွိမယ္..။ ယူျပီးရင္ ငါ့လာေျပာ.. ေရာ့
ဒီမွာ လက္သည္းညွပ္နဲ႕ ကပ္ေၾကး.."
အဲ့ဒါမွ ဒုတ္ခ..။
ကုိယ္ကလည္း ဒီအေျခအေနထိ ေရာက္မွေတာ့ မတတ္ႏိုင္။ ဟိုႏွစ္ေကာင္ၾကည့္ရတာ လည္း
အားကိုးလို႕ရမည့္ပံုမေပၚ..။ အေလာင္းေကာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ ငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္။ အေလာင္းေကာင္ေပၚ
နားေနေသာ ယင္ေကာင္ တစ္သိုက္ ထပ်ံသြားျပီး ဆံုးရြားလွေသာ အပုပ္နံ႕က နားေခါင္းထဲ
အလုအယက္ တိုး၀င္လာသည္။ အေလာင္းေကာင္က မ်က္ႏွာ တစ္ခုလံုးဖူးေယာင္ေနျပီး နာေခါင္း၊
နားရြက္၊ မ်က္စိ၊ ပါးစပ္ စတာေတြက ေသြးပုပ္ေတြ က်လ်က္ရွိသည္။ ေၾသာ္… ဦးေႏွာက္
ေသြးေၾကာျပတ္ေသတဲ့ သူဆိုေတာ့လည္း လူကေသသြားေပမယ့္ ေသြးေတြက ေတာက္ေလွ်ာက္
က်ဆင္းေနတာ ျဖစ္လိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ္
အသက္ေအာင့္ ကပ္ေၾကးယူျပီး အေလာင္းေကာင္ ဦးေခါင္းက ဆံပင္ အနည္းငယ္ကို
ညွပ္ခ်လိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ လက္သည္း၊ ေျခသည္းေတြကို လုိက္ညွပ္သည္။ အေလာင္းေကာင္က
အသက္ ၅၀ ေလာက္ရွိမည္ထင္သည္။ ပိုက္ဆံရွိ လူလတ္တန္းစားထဲက ျဖစ္ႏိုင္သည္။
လိုခ်င္တာေတြ ယူျပီးသည္ႏွင့္ သုဘရာဇာၾကီးကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ျပန္ခဲ့ေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ သင္းခ်ိဳင္းမွ ျပန္ထြက္လာခ်ိန္သည္ ညေန ၆း၃၀ ခန္႕ရွိေလျပီ။
ပီယေဆးကို
ကၽြန္ေတာ္အရင္ဆံုး ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အထုပ္ကို ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကို ယူလာလိုက္
သည္။ အိမ္ထဲ၀င္၀င္ခ်င္း ေဘးအိမ္က ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ကို လွမ္းျပံဳးျပတာ
ျမင္လုိက္သည္။ နဂိုဆိုရင္ အေၾကာမတဲ့ေသာ ဒီတစ္ေယာက္ ဘာစိတ္ကူးေတြ ေပါက္ျပီး
လာျပံဳးေနသည္မသိ။ ပီယေဆးေၾကာင့္ ျပံဳးျပတာျဖစ္ႏုိင္သည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေက်နပ္ျပီး ပီယေဆးကို ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ထဲထည့္ထားလိုက္ျပီး အခန္းထဲ
ခ်ိတ္ထားလိုက္သည္။ ျပီးေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး၊ ထမင္းစား၊ တီဗြီၾကည့္ျပီး ည ၁၀း၀၀
နာရီေလာက္မွာ အိပ္ယာ၀င္ခဲ့သည္။ အဲ့ဒီအထိ အဆင္ေခ်ာေသးသည္။
ည ၁း၀၀ နာရီေလာက္
လံုး၀ ႏွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေမာက်ေနသည့္အခ်ိန္။ ကုတင္ ေအာက္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ ငိုေနသံကို
ၾကားလိုက္ရသည္။ အသံက အမ်ိဳးသားတစ္ဦးအသံ။ ငိုတာမွ တအားကို ရႈိက္ၾကီးတငင္
ငိုေနတဲ့အသံ။ ကၽြန္ေတာ္ အံ့ၾသစြာပဲ ဆက္လက္နားဆြင့္ေနလိုက္သည္။ ေသခ်ာသည္။
ဒီငိုသံသည္ အိမ္မွ လူေတြထဲကေတာ့မဟုတ္။ ကၽြန္ေတာ္ ေဇာေခၽြး ျပန္ေလျပီ။ မဟုတ္က ဟုတ္က
လုပ္ထားတာေတြေၾကာင့္လား…။
"ကၽြန္ေတာ့္ကို
လြတ္ေပးပါဗ်ာ… ကၽြန္ေတာ့္ကို မခ်ဳပ္ထားပါနဲ႕…။ ကၽြန္ေတာ္ သြားပါရေစ…"
ငိုသံေတြၾကားမွ
စကားသံေတြ ကၽြန္ေတာ္ၾကားေနရသည္။
"ကၽြန္ေတာ့္မွာ
ဘာအျပစ္ရွိလုိ႕လဲဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္သြားပါရေစ..။ ကၽြန္ေတာ့္ပစၥည္းေတြကို ကၽြန္ေတာ့္
အုတ္ဂူေျခရင္းမွာ ျပန္ျမွပ္ေပးပါ..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို သြားခြင့္ေပးပါဗ်ာ….အီး..ဟီး..ဟီး…"
ေသခ်ာျပီ..။ ညေနက
အေလာင္းေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီ သူ႕ပစၥည္းေတြ ျပန္ေတာင္းေနျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္
စိတ္စြဲျပီး အိပ္မက္မက္တာလားဆိုတာ ေသခ်ာေအာင္ အမွတ္စဥ္ေရၾကည့္သည္။ ကိုယ့္အသားကိုယ္
ဆြဲစိတ္ၾကည့္သည္။ အိပ္မက္မက္ေနတာမဟုတ္။ ငိုသံက ပိုမိုက်ယ္ေလာင္လာသလို…
သူ႕အသံေတြထဲမွာ ေဒါသသံေတြ ပါလာသည္ဟုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိသည္။ အိမ္ကလူေတြကေတာ့
တစ္ေယာက္မွ သိပံုမေပၚ..။
ကၽြန္ေတာ္လည္း
အရဲစြန္႕ျပီး…"ကၽြန္ေတာ္ မနက္ျဖန္ ညေန ျပန္ထားေပးပါ့မယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို
ခြင့္လႊတ္ပါခင္ဗ်ာ.." လို႕ ေျပာျပီး နားပိတ္ျပီး ရသမွ် ဘုရားစာေတြ
ရြတ္ဆိုေနလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္အခ်ိန္ အိပ္ေပ်ာ္သြားလဲဆိုတာေတာင္
မသိလုိက္ပါဘူး..။
ေနာက္ေန႕ ဟိုေကာင္ေတြကို
ေျပာျပီး ညေနေက်ာင္းဆင္းတာနဲ႕ သူ႕အုတ္ဂူေျခရင္းမွာ သူ႕ပစၥည္းေတြကို
ျပန္ျမွပ္ေပးလိုက္တယ္..။ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဘာျပသနာမွ မရွိေတာ့ပါဘူး..
ဒီနည္းလမ္းက တစ္ကယ္စြမ္းလား မစြမ္းလာေတာ့ မေသခ်ာပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာပါတယ္..။ ဆံပင္နဲ႕
ေျခသည္း၊ လက္သည္းေတြဆိုတာ ၀ိဥာဥ္ခ်ဳပ္တဲ့ ပစၥည္းေတြပါပဲ..။ ေက်ာ္ေက်ာ္ကေတာ့
ကိုယ့္အက်ိဳးအတြက္ ၀ိဥာဥ္တစ္ေကာင္ကို အဲ့လိုခ်ဳပ္ထားေနတာလား..၊ ဒါမွမဟုတ္
ကၽြန္ေတာ္ က်မွပဲ ဒီျဖစ္ရပ္မ်ိဳး ၾကံဳတာလားဆိုတာကေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါဘူး..
ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီေနာက္ပိုင္း ပီယေဆးဆိုတဲ့အသံၾကားတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေ၀ါင္ေ၀ါင္ေရွး
ျပီး ေ၀းေ၀းကေနသာ ေရွာင္ခဲ့ေတာ့ပါေၾကာင္းးး..
ေအာင္ထြန္းဦး
