ကၽြန္ေတာ္
ေနခဲ့တဲ့ လားရႈိးက ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္း မွာ သရဲရွိတဲ့ ေရကန္ တစ္ကန္ရွိတယ္ဗ်….။ ရွင္းျပရမယ္ဆို
ဒီလို…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းေနာက္ ဘက္မွာ ေရကန္ၾကီး တစ္ကန္ ရွိတယ္..။ အဲ့ဒီ ေရကန္က
နာမည္ၾကီး။ တစ္ႏွစ္ကို တစ္ေယာက္ အနည္းဆံုး စားတယ္ ဆိုျပီး နာမည္ၾကီးတာ..။ အမွန္ ေရကန္
တစ္ကန္လံုးက တိမ္ တိမ္ေလး..။ ကန္စိမ္း ဆိုတဲ့ ေနရာတစ္ရာေလးသာ ကြက္ျပီး နစ္ေနတာ..။ ေသၾကတဲ့
သူေတြကလည္း အဲ့ဒီ ေနရာမွာ ေသၾကတာပဲ။
ခက္တာက
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကေလးေတြ စိတ္ကူးပဲ..။ ေရကန္က တစ္ႏွစ္တစ္ေယာက္ လူစားတယ္ဆိုေတာ့ ဒီတစ္ႏွစ္ပတ္ထဲ
ဘယ္သူမွ မေသ ေသဘူးဆိုရင္ ကန္စိမ္းဘက္ကို ဘယ္သူမွမသြားရဲၾကဘူး..။ အဲ တစ္ေယာက္ ေသျပီဆိုတာနဲ႕
သူစားျပီးသြားျပီ ဆိုျပီး ကဲေတာ့တာပဲ..။ အဲေနာက္ပိုင္း တစ္ႏွစ္ကို ႏွစ္ေယာက္၊ သံုးေယာက္၊
ေလးေယာက္ ျဖစ္လာျပီး ေနာက္ဆံုး ကန္ထဲကို ေရမကူးရ ဆိုျပီး ေက်ာင္းက ဆရာ/ဆရာမ ေတြက စည္းကမ္းေတြ
ထုတ္လိုက္ရတယ္…။
မွတ္မွတ္
ရရ အဲ့ဒီႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္ ငါးတန္း၊ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ႏွစ္ေယာက္
တနဂၤေႏြ ေန႕ေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ ေဘာလံုးကန္ရင္းငါးမွ်ားထြက္ၾကတယ္…။ ေက်ာင္းကြင္းမွာ
ေဘာလံုးကန္ျပီးေတာ့ ေက်ာင္းေနာက္က ကန္မွာ ငါးမွ်ားမယ္ေပါ့…။ ေဘာလံုးလည္းကန္ျပီးေရာ
ကၽြန္ေတာ္တို႕ေတြ ကန္ေဘးမွာ ထိုင္ ျပီး ေအးေအးလူလူ ငါးမွ်ားေနတယ္…။ ေဘာလံုးကိုေတာ့
လမ္းေဘးေပၚမွာ တင္ထားျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႕က ကန္ ေဘာင္ ေဘးက အပင္ေအာက္မွာ အရိပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕
ထိုင္ျပီး ငါးမွ်ားေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ အခ်ိန္က ညေန ၃း၀၀ နာရီေလာက္ ရွိမယ္…။
ရုတ္တရက္
ကၽြန္ေတာ္တို႕ လမ္းေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ေဘာလံုးကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ကန္ထဲကို ကန္ထည့္ လိုက္တယ္..။
ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဘယ္သူကန္လဲလို႕ လိုက္ရွာတာ ဘယ္သူမွ မေတြ႕ဘူး..။ သူ႕ဟာသူ က်ရေအာင္ လည္း ေဘာလံုးထားတဲ့ေနရာက ေျမညီမွာ။ ျပီးေတာ့ ေဘာလံုး က်သြားတဲ့ ေနရာက ကန္စိမ္းရဲ႕ အလယ္ တည့္တည့္။
သူငယ္ခ်င္းက
ေဘာလံုး ဆင္းယူဖုိ႕ အက်ၤီေတြ ခ်ြတ္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္က ေရမကူးတတ္ဘူး..။ ဒီေကာင္က
ေရကူးေတာ္ေတာ္ကၽြမ္းတယ္..။ အရင္ကလည္း ဒီေကာင္ ကူးေနၾကဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲေနလိုက္တယ္.။ဒီေကာင္ကန္စိမ္းလည္းေရာက္ေရာရုတ္တရက္ ေရငုတ္သလို ေပ်ာက္သြားတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္
ေရငုတ္တယ္ပဲ ထင္တာ…။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ေပၚမလာေတာ့မွ ကၽြန္ေတာ္ ျပာျပီေလ..။
နီးစပ္ရာ
လူၾကီးေတြကို ေျပးေခၚ…၊ လူၾကီးေတြ ေရငုပ္ရွာေတာ့ ဟိုးေရေအာက္မွာ ေက်ာက္တံုးကို က်စ္က်စ္ပါေအာင္
ဖက္ျပီး အသက္မရွိေတာ့တဲ့ ဒီေကာင့္ကိုျပန္ေတြ႕ရတယ္..။ လူၾကီးေတြကလည္း အံ့ၾသေန ၾကတယ္..။
ဒီေကာင္ ေရကူးဒီေလာက္ေတာ္တာ လူတိုင္းသိတယ္..။ ျပီးေတာ့ ဒီလိုေရေသမွာ ဒီေကာင္ ဘာကို
ဒီေလာက္ ေၾကာက္လန္႕ျပီး ေက်ာက္တံုးကို မလြတ္ပဲ ဖက္ထားစရာ ဘာရွိလဲဆိုတာ သူမွပဲ သိႏိုင္မွာ..။
သူငယ္ခ်င္း
အသုဘကိစၥေတြ လုပ္ကူရင္းနဲ႕ ၁၀ ရက္ေလာက္ ေက်ာင္းကေန ခြင့္ယူလိုက္တယ္..။ ကိုယ့္မ်က္စိ
ေရွ႕မွာတင္ ဒီေကာင့္အေလာင္းကို ျမင္ခဲ့ရတာဆိုေတာ့ စိတ္ကလည္း လံုး၀မေကာင္းဘူး..။ ဒီလိုနဲ႕
ေက်ာင္း ျပန္တက္ေတာ့ အရာရာကိုေမ့ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားျပီး အေကာင္းဆံုးေနႏိုင္ေအာင္ပဲ
ၾကိဳးစားခဲ့တယ္..။
တစ္ရက္
ဘာကိုဘယ္လို စိတ္ေလမိမွန္းမသိဘူး..။ ေက်ာင္းဆင္းလို႕ အိမ္လည္း မျပန္ခ်င္၊ က်ဴရွင္လည္း
မသြားခ်င္တာနဲ႕ က်ဴရွင္ေျပးျပီး ေဘာလံုးကန္ေနလိုက္တယ္..။ ကန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ ကန္လိုက္တာ
ေဘာလံုး မျမင္ရေအာင္ မိုးခ်ဳပ္မွ ပြဲရပ္ျပီး အိမ္ျပန္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ျပန္မယ့္လမ္းက
အဲ့ဒီကန္ၾကီ ေဘးက လမ္းကေန သြားရမယ္..။
ဒီေလာက္
မိုးခ်ဳပ္ၾကီး တစ္ေယာက္တည္း ဒီကန္ၾကီးေဘးကေန တစ္ခါမွ မျဖတ္ဘူးေတာ့ လန္႕တာေပါ့..။ ဒါေပမယ့္မျပန္လို႕မွမျဖစ္တာ..။ ေက်ာင္းေစာင့္က ေက်ာင္းတံခါးေတာင္ ေသာ့ခတ္ျပီးေနလို႕ ျပန္ေတာင္းပန္
ျပီး မနည္းဖြင့္ခိုင္းရတယ္..။ ေက်ာင္းျပင္ေရာက္လို႕ ကန္ၾကီးကို ျမင္ရတာ မလႈပ္မလ်က္နဲ႕ တေစၦတစ္ေကာင္ ျပားျပားၾကီး အိပ္ေနသလိုမ်ိဳးပဲ…။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို
အားေမြးရင္း ေလွ်ာက္လာလိုက္တာ ကန္လယ္ေလာက္လဲေရာက္ေရာ.. တစ္ဗြမ္းဗြမ္းနဲ႕ ေရထဲကို ခုန္ခ်ေနတဲ့
အသံေတြ ၾကားရတယ္..။ ေၾသာ္.. ေဘာလံုးအတူတူ ကန္ခဲ့တဲ့ေကာင္ေတြ ထင္တယ္..။ မိုးခ်ဳပ္ေနျပီ
ဒီေကာင္ေတြေတာ့ ဆရာ/ဆရာမေတြ ေတြ႕ရင္ ဆူခံရအံုးမယ္လို႕ ေတြးေနမိတယ္…။ ဟုတ္တယ္..။ ေကာင္ေလးေတြ
အမ်ားၾကီးပဲ..။ လမ္းေဘး ကန္ေဘာင္ေပၚက ေရကန္ထဲကို ခုန္ခုန္ခ်ေနၾကတာ..။ ကၽြန္ေတာ္ အေဖာ္ရျပီးဆိုျပီး
အားတက္လာတယ္..။
ကၽြန္ေတာ္
သူတို႕အနီးေရာက္မွ သိလာတာက သူတို႕မ်က္ႏွာေတြက ျဖဴဖတ္ျဖဴေရာ္ေတြ..၊ ျပီးေတာ့ အေရျပား
ေတြက တြန္႕လိမ္ေနတယ္..။ သူတို႕ တစ္ကိုယ္လံုး ေရေတြ ရႊဲရႊဲစိုေနျပီး ႏႈတ္ခမ္းေတြက ျပာျပီး
အနက္ဖက္ကိုပါ တမ္းေနျပီ..။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ဗိုက္ၾကီးေတြပူျပီးေတာ့ မ်က္ႏွာေတြ မျပံဳး
မရီ အရုပ္ေတြလိုပဲ တာ၀န္အရ ေရထဲ ခုန္ခ်ေနတဲ့ပံုစံ။ ေတာင့္ေတာင့္ၾကီးေတြ..။
ကၽြန္ေတာ္
ေဇာေခၽြးေတြ ျပန္လာျပီး သူတို႕ကိုပဲ ေက်ာ္သြားရမလား..၊ ေက်ာင္းထဲ ျပန္ေျပး၀င္ရမလား
စဥ္းစားေန တုန္း.. ခုန္ခ်ေနတဲ့ သူေတြထဲက တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ့္ဖက္ကို လွည့္လာတယ္..။ သူ႕မ်က္ႏွာ
ကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္တင္းသြားျပီး ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထသြားတယ္..။
တေလာကမွ ေဘာလံုးဆင္းယူရင္း ေရနစ္သြားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သူ ငယ္ခ်င္း..။ ေသခ်ာ ျပန္ၾကည့္တယ္..။
ဟုတ္တယ္။ မမွားဘူး..။ ဒီေကာင္မွ ဒီေကာင္ အစစ္။
ဒီေကာင္
ေရကန္ထဲကို မခုန္ခ်ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ ကို ေလွ်ာက္လာတယ္..။ လမ္းေလွ်ာက္ပံုက စက္ရုပ္ တစ္ရုပ္လိုပဲ..။
ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ ေအာ္ျပီး ေက်ာင္းဘက္ကို လွည့္ေျပးတယ္..။ ေက်ာင္းက ၀န္းတံခါးပိတ္
ထားျပီးျပီ။ ေက်ာင္းေစာင့္ၾကီးကို ေအာ္ေခၚတယ္..။ ဘာသံမၾကား..။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္
သူငယ္ခ်င္းက ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ကို ေလွ်ာက္လာေနတုန္းပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ ရသမွ် ဘုရားစာေတြ
အကုန္ရြတ္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သူ ၁၀ ေပေလာက္အကြာမွာ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မစဥ္းစားေတာ့ပဲ
သံဆူးၾကိဳးေတြ ရွိတဲ့ အုတ္နံရံ ကို တြယ္တက္ျပီး ေက်ာင္း၀န္းထဲကို ေက်ာ္၀င္လိုက္ပါတယ္..။
တစ္ကိုယ္လံုး ဒဏ္ရာေတြၾကီးပါပဲ..။ ျပီးမွ ေက်ာင္းေစာင့္အိမ္ကိုသြားျပီး အျဖစ္အပ်က္ေျပာျပေတာ့
ေက်ာင္းေစာင့္ၾကီးက အိမ္ကိုဖုန္းဆက္ေပးျပီး အိမ္က လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းမွာ
လာၾကိဳၾကပါတယ္…။
ဒီအျဖစ္အပ်က္ကို ယံုတဲ့သူလဲ ရွိသလို မယံုတဲ့လူလဲ ရွိပါတယ္..။ လုပ္ၾကံေျပာတယ္လို႕
လာေျပာတဲ့သူတိုင္းကို ကၽြန္ေတာ္ အုတ္နံရံေက်ာ္လို႕ ရရွိခဲ့တဲ့ ဒဏ္ရာေတြက လုပ္ၾကံဇာတ္လမ္း မဟုတ္ဘူးလို႕
သက္ေသခံပါတယ္..။
ေနာက္ပိုင္း
ေက်ာင္း၀င္ေပါက္ကို ေရကန္ဖက္ကေန အေရွ႕ဘက္ကိုေနရာေျပာင္းျပီး အဲ့ဒီ ၀င္ေပါက္ကိုေတာ့
အျပီးပိတ္လိုက္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြန္ေတာ့္လို ညဘက္ ကေလးေတြ ေရကန္ထဲ ခုန္ခုန္ခ်ေနၾကတယ္
ဆိုကိုေတာ့ အၾကြင္းမဲ့ ယံုၾကည္ေပးသူ တစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိပါတယ္..။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ေက်ာင္းရဲ႕
ေက်ာင္းေစာင့္ၾကီးေပါ့ဗ်ာ…။
လားရႈိးမွာ
ေနတာၾကာရင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာ ဘယ္ေက်ာင္းလဲ သိၾကမွာပါဗ်ာ..။ အခုေတာ့ အဲ့ဒီကန္ၾကီး ေကာသြားျပီလား
ဆက္ရွိေသးလားေတာင္ မေသခ်ာေတာ့ဘူး..။
ေအာင္ထြန္းဦး