သရဲ၊ နာနာဘာ၀မ်ားႏွင့္ ကခုန္ျခင္း (၂)

ရင္ခြဲရံုထဲမွ ကေလးမေလး

        ကၽြန္ေတာ္ (၁၀) တန္းေရာက္ေတာ့ အေဖ ေဆးပင္စင္နဲ႕ တပ္ထဲကထြက္လိုက္ပါၿပီ၊ တစ္မိသားစုလံုး ရပ္ကြက္ထဲမွာ အိမ္တစ္လံုး၀ယ္ၿပီး ေနၾကပါတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္ (၁၀) တန္းဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္မွာ Night Study လုပ္ပါတယ္..၊ ညဆို ၇ နာရီေလာက္အိမ္ကသြားရပါတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေန ဆရာ့အိမ္ကို သြားဖို႕ဆိုရင္ ကုတင္ (၁၀၀) စစ္ေဆးရံုထဲကေန ျဖတ္ရပါတယ္..၊ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ ရပါတယ္..၊

          အဲဒီစစ္ေဆးရံုမွာ ရင္ခြဲရံုရွိပါတယ္…၊ စစ္တပ္ေဆးရံုဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ…၊ ေလ၀င္ေပါက္မွာ ရွိတဲ့ မွန္ေတြက ကြဲေနၿပီး အထဲကို အတုိင္းသားျမင္ရပါတယ္..၊ ရင္ခြဲရံုတံခါးကိုေတာ့ အျမဲတမ္းေသာ့ခတ္ထားၿပီး… အေရွ႕မွာ ဆင္၀င္ပံုစံ ၀ရံတာေလးရွိပါတယ္..၊ အဲဒီ၀ရံတာေလးမွာ မီးလံုးတစ္လံုးခ်ိတ္ဆြဲထားပါတယ္..

          တစ္ည ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားရင္းနဲ႕ Night Study သြားမယ့္အခ်ိန္ ေတာ္ေတာ္ ေနာက္က်သြားတယ္..၊ အိမ္က စထြက္ေတာ့ကို 7:45 ေလာက္ရွိေနၿပီ..၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္က်ေနတာေၾကာင့္ ခပ္ျမန္ျမန္ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့တယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္ ေလွ်ာက္ေနတဲ့လမ္းက ေမွာင္ပါတယ္.. ဘာမီးမွမရွိပါဘူး.. ရင္ခြဲရံုနားကို ေရာက္ေတာ့ ၀ရံတာမွာ ခ်ိတ္ထားတဲ့ မီးအလင္းေရာင္နဲ႕ ရင္ခြဲရံုပတ္၀န္းက်င္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္ရတယ္… ကၽြန္ေတာ္လည္းအမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ရင္ခြဲရံုဘက္ကို တစ္ခ်က္လွမ္း ၾကည့္လိုက္တယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္ျမင္ခဲ့ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ကၽြန္ေတာ္အခုထိ ညအိပ္ေတာ့မယ္ဆို ျမင္ေယာင္ေနတုန္းပါ… ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီတုန္းက ဘယ္လိုခံစားခဲ့ရလည္းဆိုတာကိုေတာ့ စာနဲ႕ မေရးျပတတ္ေတာ့ပါဘူး… တစ္ခုသိတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္သီးျဖန္းခနဲထၿပီး ေခါင္းၾကီးသြားတယ္ဆိုတာကေတာ့ သိပါတယ္… ျမင္လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက.. ေလကာမွန္ကြဲေနတဲ့ေနရာက ကေလးမေလးတစ္ေယာက္ ေခါင္းထုတ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လွ်ာထုတ္ ေျပာင္ျပေနပါတယ္.. အသက္က အလြန္ဆံုးရွိလွ (၆) ႏွစ္ေပါ့..၊ ေလကာျပတင္းေပါက္က လူၾကီးတစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ေနမွ ေခါင္းျမင္ရရံုေလာက္ျမင့္တာပါ…။ သူ႕အသက္နဲ႕ ဒီေလကာျပတင္းကို မီဖို႕ဆိုရင္ ရင္ခြဲရံုထဲခံုတစ္ခုခုေပၚကို တက္ၿပီး ျမင္ရမွာေပါ့..။

ကၽြန္ေတာ္ ေယာင္ယမ္းၿပီး မ်က္လံုးမိွတ္လိုက္တယ္.. ၿပီးေတာ့ ျပန္ဖြင့္ၾကည့္တယ္… ကေလးမေလးက ရွိေနတုန္းပါ… ကေလးမေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ.. ဆံပင္ႏွစ္ဖက္ကိုခ်ီထားတယ္..၊ ပါးႏွစ္ဖက္မွာ ပါးနီေတြ ဆိုးထားသလို နီနီရဲရဲေလးျဖစ္ေနတယ္.. ပထမကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေၾကာင္ၾကည့္ေနမိတယ္..ဒါေပမယ့္…. ဒီလိုအခ်ိန္… ဒီလိုလူေသေတြထားတဲ့ ရင္ခြဲရံုထဲမွာ ရိုးရိုးလူ ရွိမေနႏိုင္ဘူးလို႕ ေတြးမိတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ဆရာ့အိမ္ေရာက္တဲ့ အထိ ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးခဲ့ပါေတာ့တယ္…၊

ဒီတစ္ၾကိမ္လည္း ကေယာင္ကတမ္းျဖစ္ၿပီး တစ္ပတ္ေလာက္ ဖ်ားလိုက္ရပါေသးတယ္…။

ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ေတြးၾကည့္မိတာက ဒီေကာင္မေလးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕လည္းမသိပဲ ဘာလို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာၿပီး စေနာက္ခ်င္တာလဲဆိုတာကိုပါ..၊ တစ္ခုရွိႏိုင္တာက ေကာင္မေလးက မေန႕ တေန႕က ေဆးရံုမွာ ဆံုးသြားမယ္..၊ ရင္ခြဲရံုထဲမွာ ထည့္ထားမယ္..၊ သူ႕၀ိဥာဥ္ကလည္း အဲဒီမွာပဲ ရွိေနမယ္..၊ အဲဒီခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ျမင္ေတာ့ ကေလးတို႕ သဘာ၀ စခ်င္ေနာက္ခ်င္လို႕ အေပ်ာ္သေဘာသက္သက္ လွ်ာထုတ္ ေျပာင္ျပတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားၿပီး ျပန္သက္သာေတာ့ အဲဒီလမ္းကို တစ္ေယာက္တည္း မသြားရဲ လို႕ အေဖာ္ေခၚၿပီး သြားရပါတယ္..၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေကာင္မေလးရဲ႕ အရိပ္အေယာင္ေတာ့ လံုး၀မေတြ႕ရေတာ့ပါ ဘူး…၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဒီခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ကေလးမေလး အဲဒီဘ၀ကေန လြတ္ကၽြတ္သြားတာျဖစ္ပါေစလို႕ အခုထိ ဆုေတာင္းဆဲပါ….

အိမ္ေနာက္ေဖးက အူ၀ဲ သရဲ

          ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိမ္ေနာက္မွာ အိမ္ခန္းေလးေတြ ေဆာက္ၿပီး လိုင္းခန္းေလးေတြ ဖြင့္ထားပါတယ္..၊ စုစုေပါင္း (၁၁) ခန္းရွိပါတယ္…၊အဲဒီမွာ အစြန္ဆံုးအခန္းမွာ လာငွားေနတဲ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိပါတယ္..၊  စလာတုန္းကေတာ့ အဆင္မေျပပါဘူး..၊ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လိုင္းခန္းငွားမွာ ေနၿပီးေတာ့ အလုပ္လုပ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပလာတယ္လို႕ ေတာ့ထင္ပါတယ္..၊ သေဘာေကာင္းတဲ့ လင္မယားပါ..၊ ၆ လေလာက္လည္း ၾကာေရာ.. သူတို႕ရဲ႕ ပထမဆံုး သမီးေလးကို ေမြးပါတယ္..၊ ကေလးက ျဖဴျဖဴလံုးလံုး ခ်စ္စရာေလးပါ..၊ ကေလးက ကံမေကာင္းခဲ့ရွာပါဘူး…၊ ၆ လသားအရြယ္ေလာက္မွာ.. အျပင္းဖ်ား ၿပီး ဆံုးသြားပါတယ္..၊ အေဖ ေရာ အေမေရာ… အလုပ္သြားေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဆံုးသြားတာပါ..၊ ဘယ္အခ်ိန္ဆံုးသြားလဲေတာင္ မသိပါဘူး..၊ ျပန္လာေတာ့ ကေလးက ေတာင့္ေတာင္ ေနပါၿပီ..၊ ဒီကေလး ဆံုးသြားတယ္ၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ယံုေတာင္မယံုခ်င္ပါဘူး..၊ ကေလးက မေသသင့္ပဲ ေသရတာျဖစ္ၿပီး မိဘေတြရဲ႕ ေပါ့ဆမႈလည္း ပါပါတယ္..၊ ကေလး ေနမေကာင္းျဖစ္ေနမွန္း သိရက္နဲ႕ ေဆးရံု/ေဆးခန္းမျပပဲ အလုပ္လုပ္ဖို႕ေလာက္ စဥ္းစားေနၾကတာကိုး…. ထားပါေတာ့ေလ…အခု ကၽြန္ေတာ္ေျပာမယ့္ အေၾကာင္းအရာက ကေလးဆံုးၿပီး တစ္ပတ္တိတိအၾကာမွာ..သူတို႕ရဲ႕ အစြန္ဆံုး အခန္းေလးမွာ စျဖစ္တာပါပဲ..

          မိဘေတြက ဆံုးတာကလည္း ကေလးဆိုၿပီး ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မလုပ္ၾကဘူး..၊ ဒီတိုင္းပဲ သခ်ိၤဳင္းမွာ သြားျမွပ္လိုက္တယ္..၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဆြမ္းခ်ိဳင့္ပို႕တယ္..၊ ဒါပဲ လုပ္ေပးတယ္…၊ ဆံုးၿပီး ၇ ရက္ေန႕ တိတိမွာ ဘာစျဖစ္ၾကသလဲဆိုေတာ့..…… လင္မယားႏွစ္ ေယာက္ ႏွစ္ျခိဳက္စြာ အိပ္ေမာက်ေနၾကတယ္..၊ အေမလုပ္သူက ရုတ္တရက္ မ်က္လံုးပြင့္လာတယ္..၊ ပြင့္လာတာနဲ႕ နာရီကို တန္းျမင္ေနရတယ္..၊ အခ်ိန္က ည ၁၂း၀၀ နာရီတိတိ…၊ နာရီကုိၾကည့္ၿပီး သူရဲ႕ ညာဘက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့….လားလား….သူ႕ညာဘက္ လက္ေမာင္းေပၚမွာ ကေလးေလးတစ္ေရာက္ ေရာက္ေနတယ္…၊ အဲဒီကေလးက မ်က္လံုးၾကီးျပဴးၿပီး သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ေနတယ္..၊ အဲဒါသူ႕သမီး ဆိုတာကို ရုတ္တရက္ သူ မမွတ္မိဘူး..၊ ဘယ္မွတ္မိမလဲ.. ကေလးက ပါးမွာ အေကာင္ေတြေတာင္ တက္ေနၿပီေလ..၊ ဆံပင္ေတြေတာင္ လံုး၀မရွိေတာ့ပဲ ေခါင္းတစ္ေခါင္း လံုး ညိဳမဲၿပီး ပါးစပ္ထဲမွာလည္း ေျမၾကီးေတြအျပည့္နဲ႕ျဖစ္ေနတာကိုး…။ သူလည္း လန္႕ၿပီး သူ႕ေယာက္်ားကို ႏႈိး လိုက္ေတာ့ သူ႕ေယာက္်ားလည္း ႏိုးလာတယ္..၊ ဒါေပမယ့္ ဘာမွ မေတြ႕ရေတာ့ဘူး…။

          သူတို႕ျပန္ေျပာျပခ်က္အရ ကၽြန္ေတာ္သိရတာက ဒီလိုမ်ိဳး ျဖစ္တာ ေန႕စဥ္ မဟုတ္ေတာင္ တစ္ပတ္မွာ ႏွစ္ခါေတာ့ အနည္းဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာျပပါတယ္..၊ သူတို႕လည္း ဘုန္းၾကီးပင့္ၿပီး ကုသိုလ္လုပ္ အမွ်ေ၀ပါတယ္..၊ ဒါေပမယ့္ အမွ်မရဘူးထင္ပါရဲ႕..၊ အဲဒီကေလးက ရွိေနတုန္းပါ..၊ သိပ္မၾကာပါဘူး..၊ သူတို႕လင္မယား ေျပာင္းသြားပါတယ္…၊ ေနာက္ေရာက္လာတဲ့ မိသားစုလည္း အလားတူ အျဖစ္မ်ိဳးကို ၾကံဳေတြ႕ ရတယ္လို႕ေျပာျပပါတယ္…၊ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းၾကံဳေတြ႕ရတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..၊ မိသားစုထဲက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦးသာ ၾကံဳေတြ႕ရတာပါ…၊ ကေလးက သူ႕အေမမွတ္လို႕ ေနပါလိမ့္မယ္…၊ညညဆို (၁၂း၀၀) တိတိမွာ မ်က္လံုးဖြင့္လာတယ္..၊ ဒါဆိုေသခ်ာၿပီ… ကိုယ့္ညာဘက္လက္ေမာင္းေပၚမွာ အဲဒီကေလးေလး ေရာက္ေနၿပီး ကိုယ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနၿပီ..၊ ဒါေတြက ေဖာ္ျမဴလာ..ပံုေနနည္းေတြလိုေတာင္ ပံုေသျဖစ္ေနပါၿပီ…၊ အဲဒီမိသားစုလည္း ႏွစ္ပတ္ေလာက္ေနၿပီး တစ္ျခား တစ္ခန္းကိုေရႊ႕ေပးဖို႕ ေတာင္းဆိုလာတာနဲ႕ ေရႊ႕ေပးလိုက္ရပါတယ္..၊

          အဲဒီကေလးေလးရဲ႕ အခန္းကိုေတာ့ ယခုအခ်ိန္ထိ အငွားမတင္ေတာ့ပဲ ပိတ္ထားရဆဲပါ..။

ဆြဲၾကိဳးခ်ေသတဲ့ ညီမသံုးေဖာ္

          ကၽြန္ေတာ္ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးေတာ့ (၁၀) တန္းေတြကို Night Guide ျပန္လုပ္ေပးျဖစ္ပါတယ္..၊ Night Guide လုပ္ၿပီး သံုးႏွစ္ေျမာက္မွာ ၀ိုင္းတစ္ခုကေန Night Guide လုပ္ဖို႕ကမ္းလွမး္လာခဲ့ပါတယ္...၊ အဲဒီ၀ိုင္းက ဘူတာဘက္မွာရွိတာပါ..၊ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကေန ပံုမွန္အတုိင္း ဆိုင္ကယ္စီးသြားရင္ မိႏွစ္ (၂၀) ေလာက္ေတာ့ စီးရပါမယ္..အဲဒီသြားတဲ့လမ္းမွာ… နာမည္ၾကီးအိမ္ပ်က္ၾကီး တစ္အိမ္ရွိပါတယ္…။

          နာမည္ၾကီးတာကေတာ့ အဲဒီအိမ္မွာ အရမ္းေခ်ာတဲ့ ညီမသံုးေယာက္ေနေၾကာင္း၊ တစ္ေန႕ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင္းမွ မရွိပဲ ညီမသံုးေယာက္လံုး အိမ္ထဲမွာ ဆြဲၾကိဳးခ်ၿပီးေသေနေၾကာင္း၊ သူတို႕ သံုးဦး မကၽြတ္မလြတ္ဘဲ အခုခ်ိန္ထိ လမ္းသြားလမ္းလာေတြကို ေျခာက္လွန္႕ ေနေၾကာင္း … စသည္ျဖင့္ …ၾကားသိထားပါတယ္…ဒါေတြက ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိပါဘူး… ကၽြန္ေတာ္၄ ႏွစ္သားအရြယ္မွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာလို႕ေတာ့ သိရပါတယ္… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ယခင္က မၾကံဳေတြ႕ဖူးပါ… ေန႕ခင္းဘက္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ ျဖတ္သြား ဖူးတာေလာက္ပဲရွိပါတယ္..၊ ဒါေပမယ့္ ျဖတ္သြားရင္း ခဏတစ္ျဖဳတ္ လွမ္းၾကည့္မိလိုက္ရင္ပဲ အိမ္ပ်က္ၾကီးဟာ ၾကက္သီးမ်ား တစ္ျဖန္းျဖန္း ထသြားေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္စရာ ေကာင္းေနတာကိုေတာ့ သတိထားမိပါတယ္..

          အိမ္ၾကီးပံုစံကို ေျပာျပပါအံုးမယ္..၊ အိမ္ၾကီးက ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ကေန၀ိုင္းကို လာရင္ လမ္းမၾကီးရဲ႕ ညာဘက္မွာ တည္ရွိပါတယ္..၊ ႏွစ္ထပ္အိမ္ၾကီးပါ..၊ တံခါးေတြက ပ်က္စီးေနၿပီျဖစ္သလို နံရံေတြေပၚမွာလည္း အပင္ေတြ ၀င္ေရာက္ တြယ္ကပ္ေနၿပီျဖစ္ပါတယ္..၊ မွန္ျပတင္းမ်ားက ကြဲေနသလို ေလတိုက္ရင္ တံခါးမ်ားက လက္ခုပ္တီးသလို တစ္ဖ်န္းဖ်န္း ျမည္ေနပါတယ္..၊ အိမ္ၾကီးက လမ္းဘက္ကို မ်က္ႏွာမမူပဲ ညာဘက္ကို လွည့္ ေဆာက္ထားပါတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရွမ္းျပည္အယူအဆအရ ဒါမ်ိဳးလွည့္ေဆာက္ထားရင္ နိမိတ္မေကာင္းဘူး လုိ႕ ယူဆၾကပါတယ္…၊ တစ္၀န္းလံုးလည္း ခ်ံဳႏြယ္ ပိတ္ေပါင္းေတြ ျပည့္ႏွက္ေနၿပီး…၊ လျပည့္ညေတြဆို.. လမ္းေပၚကေန ၾကည့္ရင္ လေရာင္နဲ႕ အိမ္ၾကီးထဲကို တံခါးေပါက္..၊မွန္ကြဲ..မ်ားမွတစ္ဆင့္ အတိုင္းသား ျမင္ရပါတယ္။

          ကၽြန္ေတာ္ Night Guide လုပ္တာ ညဆိုရင္ ၀ိုင္းမွာ ညအိပ္ေလ့မရွိပါဘူး.. ည ၁၁း၀၀ နာရီေလာက္ဆို အိမ္ျပန္အိပ္ပါတယ္..၊ စာေမးပြဲ နီးမွသာ ၀ိုင္းမွာ အိပ္ျဖစ္တာပါ…၊ တစ္ည… ကၽြန္ေတာ္ ၁၁း၀၀ ထိုးတာနဲ႕ ကေလးေတြကို ႏႈတ္ဆက္..၊ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းၿပီး…၊ အိမ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္..၊ ငါးမိနစ္ေလာက္စီးၿပီးရင္ပဲ… ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ဘီးက ေထာင္းကနဲ အသံၾကားလိုက္ရတယ္.. ဆိုင္ကယ္ရပ္ၿပီး စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့.. ခ်ိန္းၾကိဳး ျပတ္သြားတာ… ဒီလိုအခ်ိန္ဆိုရင္ ရန္ကုန္၊ မႏၱေလးလိုျမိဳ႕မ်ိဳးမွာ စည္ကားေနေသးေပမယ့္ လားရႈိးလုိျမိဳ႕ ကေတာ့ ဆိုင္ေတြ အကုန္ပိတ္ၿပီး လူသြားလူလာ လံုး၀ ျပတ္သြားတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးပါ…၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း လုပ္ဖို႕ တစ္ခုပဲရွိပါေတာ့တယ္..၊ ဒါကေတာ့ အိမ္ထိ ဆိုင္ကယ္ကို တြန္းၿပီးျပန္သြားဖို႕ပါပဲ…။

          ကၽြန္ေတာ္ဆိုင္ကယ္တြန္းၿပီး ၁၀ မိနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္ ၿပီးေတာ့ အဲဒီအိမ္ၾကီးကို လွမ္းျမင္လိုက္ရပါတယ္..၊ အိမ္ၾကီးျမင္မွ ကၽြန္ေတာ္ သတိရတာကို ငါဒီအိမ္ၾကီးေရွ႕က ဘယ္လို ျဖတ္ေလွ်ာက္ ရမလဲဆိုတာပါပဲ..၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ကယ္ကို ေဒါက္ေထာက္၊ ေနာက္ကျဖစ္ျဖစ္ ေရွ႕က ျဖစ္ျဖစ္ တစ္ျခား အေဖာ္မ်ား လာေလမလားဆိုၿပီး ေစာင့္ၾကည့္ေနပါေသးတယ္..၊ ဘယ္သူမွ ေပၚမလာပါဘူး..၊ လာကလည္း ထိန္ထိန္ သာလွ်က္ပါ…၊ ေနာက္ဆံုး…ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္..သြားမယ္ကြာ… သူတို႕က လူကို ေျခာက္ပဲေျခာက္ႏိုင္တာ.. ဘာမွ လုပ္ႏုိင္တာမဟုတ္ဘူးလို႕ေတြးၿပီး… ဆိုင္ကယ္ကို တြန္းလာခဲ့ပါတယ္…၊

          အဲဒီျခံေရွ႕ စေရာက္တာနဲ႕ လူကို ၾကက္သီးတျဖန္းျဖန္း ထသြားပါတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိတာ က ကၽြန္ေတာ္ သရဲ၊ ၀ိဥာဥ္၊ နာနာဘာ၀ေတြ ေျခာက္လွန္႕တာ မခံရခါနီး ၾကက္သီးထတတ္တာပါပဲ…၊ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္တင္းၿပီး ဆိုင္ကယ္ ဆက္တြန္းလာတယ္..၊ အရင္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ ၾကားလိုက္ရတာက မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ရီသံကိုပါ… ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းၾကီးသြားပါတယ္..သြားၿပီ.. ငါေတာ့ အေျခာက္ခံေနရၿပီ လို႕ေတြး မိပါတယ္.. ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္ကလည္း ရသမွ် ဘုရားစာေတြ ဆိုပါတယ္..၊ ကိုယ္အရမ္းရတဲ့ ဘုရားစာ ေတြက ဒီလိုအခ်ိန္မွာ အေၾကာက္လြန္ၿပီး ေမ့သြားတတ္ပါတယ္..၊ ၾသကာသ ေတာင္ ဆက္မဆိုတတ္ေလာက္ ေအာင္ကို ျဖစ္သြားပါတယ္..ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္ေတြ႕ပါ..၊ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ထဲကို လွည့္မၾကည့္ဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါ တယ္..၊ ဟုတ္တယ္ေလ.. သူတို႕က ၾကည့္ေစခ်င္လို႕ ရီသံေပးေနတာကို ကၽြန္ေတာ္က လွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္.. ကၽြန္ေတာ္ အေျခာက္ခံရမွာေပါ့..ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းငံုၿပီး ဆိုင္ကယ္ကိုသာ ဆက္တြန္းပါတယ္..၊ ဘုရားစာမရေတာ့..၊ သီခ်င္းေျပာင္းဆိုၾကည့္တယ္..၊ ဒါက်ေတာ့ ရတယ္ဗ်… မေမ့ဘူး..:) .. စိတ္အာရံုကို အဲဒီ အိမ္ၾကီးဘက္မရေအာင္ ထိန္းထားတယ္..၊ ရီသံခဏေပ်ာက္သြားတယ္..၊ ခဏေတာ့ စူးစူး၀ါး၀ါးေအာ္ငိုသံေတြ ထြက္လာတယ္…၊ ကေလးကို မိဘက အသားကုန္ရိုက္လို႕ ငိုေနတဲ့ အသံမ်ိဳးပါ..၊ ဒါေပမယ့္ ကေလးသံေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး..၊ ခုနက ရီေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြအသံပါပဲ… ဒီတစ္ခါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း လွည့္မၾကည့္ပဲ ဆိုင္ကယ္ကို တြန္းၿပီး ေတာက္ေလွ်ာက္ေျပးပါေတာ့တယ္..၊ ေျပးေလ ေႏွးေလပါပဲ..ကိုယ့္ကိုယ္ကို အရမ္းေႏွး တယ္လို႕ ထင္မိပါတယ္..၊ လူတစ္ကိုယ္လံုးလည္း ေခၽြးေတြ စိုရႊဲေနပါၿပီ..၊ အဲဒီအိမ္ကို ေက်ာ္သြားမွပဲ ဆိုင္ကယ္ ခဏရပ္ကာ အေမာေျဖေနလိုက္ပါတယ္..

          အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ေယာက္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳး ခံစားလိုက္ရတယ္..၊ လူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ကို ေနာက္ကေန စိုက္ၾကည့္ေနရင္ မသိစိတ္ကေန သိတတ္တာကို လူတိုင္း ၾကံဳဖူးမွာပါ..ကၽြန္ေတာ္ခံစားရတာလဲ.. အဲဒီအတိုင္းပါပဲ…ကၽြန္ေတာ္လည္း.. ဘာျဖစ္လဲ.. ငါအဲဒီျခံ၀န္းေက်ာ္လာ ၿပီပဲဆိုၿပီး.. လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္…. အဲဒီမွာ …လားလား… အဲဒီအိမ္ အေပၚထပ္ ျပတင္းေပါက္ကေန ကၽြန္ေတာ့္ကို ေသခ်ာ စုိက္ၾကည့္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီး သံုးဦးကို လေရာက္ေအာက္မွာ ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္..၊ မ်က္ႏွာကေတာ့ မည္းတူးေနတာပါပဲ… ဆံပင္ေတြကေတာ့ အရွည္ၾကီးေတြပါ… အရပ္လည္း ေတာ္ေတာ္ရွည္ၾကပါတယ္…၊

          ကၽြန္ေတာ္ ျပန္လွည့္ၾကည့္တာလည္း ျမင္ေရာ ညီမသံုးေယာက္လံုး ေနာက္လွည့္ၿပီးေျပးပါတယ္..၊ ေျခသံေတြ တစ္ဒုန္းဒုန္းကို အတိုင္းသား ၾကားေနရပါတယ္..၊ ေအာက္ထပ္ကို ေျပးဆင္းလာတာပါ…၊ ၿပီးေတာ့ ျခံ၀န္းထဲကို ေျပးထြက္လာၾကပါတယ္….

          ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ စဥ္းစားမေနေတာ့ပါဘူး…၊ ဒါသူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို လိုက္မလို႕ ေျပးဆင္းလာၾကတာပါ…ကၽြန္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ေဒါက္ျပန္ျဖဳတ္…တြန္းၿပီး … ေျပးပါေတာ့တယ္… ပုဆိုး၀တ္ ထားတာဆိုတာ့ လိုသေလာက္ ခရီးမေပါက္ပါဘူး…. ဒါေပမယ့္ လံုး၀ ေနာက္ လွည့္ မၾကည့္ေတာ့ ပါဘူး…ကၽြန္ေတာ္တို႕ လမ္းထိပ္ ေရာက္တဲ့အထိ လံုး၀ မရပ္ပဲ ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပးပါေတာ့တယ္…၊

          ကၽြန္ေတာ္တို႕လမ္းထဲ၀င္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သတၱိရွိသြားပါၿပီ…ဒီလမ္းက ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက ေနခဲ့တာမို႕လို႕ ေၾကာက္စိတ္လံုး၀မရွိပါ… ဒီလမ္းထဲထိေတာင္ လိုက္လာရင္ေတာ့ ရင္ဆိုင္ေတြ႕မယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ဆိုင္ကယ္ကိုရပ္ၿပီး ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ပါတယ္…၊

          ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူးထင္ၿပီး လွမ္းၾကည့္လိုက္တာပါ… ဒါေပမယ့္ လမ္းထိပ္မွာ အံေတြၾကိတ္ၿပီး.. မ်က္ႏွာမည္းတူးၿပီး..ဆံပင္အရွည္ၾကီးေတြနဲ႕ ေတာ္ေတာ္အရုပ္ဆိုးတဲ့ အဲဒီညီမသံုးေယာက္ ရပ္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္…စိတ္တိုေနတဲ့ပံုေတြပါ.. အံေတြၾကိတ္ထားလို႕ ေမးရိုးေတြေတာင္ ေထာင္လို႕ပါ…၊ ကၽြန္ေတာ္ ရပ္ေနပါတယ္…၊ သူတို႕ လိုက္မလာပါဘူး…၊ လမ္းထိပ္ကေနသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို စိုက္ၾကည့္ေနပါတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကိုယ့္လမ္းထဲမွာ မေျပးဖို႕ ဆံုးျဖတ္ထားလို႕ မေျပးပါဘူး…၊ သူတို႕ ၀င္မလာပါဘူး… ကၽြန္ေတာ့္ အထင္ လမ္းထဲကို ၀င္လို႕မရလို႕ထင္ပါတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမာေျပမွ ဆိုင္ကယ္ကို အိမ္ထဲ ေအးေအးေဆးေဆးတြန္း၀င္.. ေရေသာက္…ဘုရားရွိခိုး.. ေမတၱာသုတ္ကို ရႊတ္ဖတ္ၿပီး အိပ္ယာ၀င္ခဲ့ပါေတာ့တယ္…။

          ေနာက္မွ ျပန္ေတြးၾကည့္မိေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ကယ္လို႕ ပထမေနရာမွာ ကတည္းက မေျပးပဲ ရပ္ေနမယ္ ဆိုရင္ သူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ…အိမ္ေပၚထပ္ကေန ေျပးဆင္းလာၿပီး.. ကၽြန္ေတာ့္ကို သူတို႕ ေျခာက္လွန္႕ခ်င္လို႕လား..ဒါမမဟုတ္..အကူအညီေတာင္းစရာရွိလို႕လား… အကူအညီေတာင္းဖို႕ေတာ့ ျဖစ္ဟန္ မတူပါဘူး… ေဒါသေတြၾကီးၿပီး စိတ္တိုေနတဲ့ သူတိုိ႕ ဟန္ပန္ၾကည့္ရတာ.. လူကို ဒုကၡေပးဖို႕ ရည္ရြယ္ ခ်က္ရွိဟန္တူပါတယ္…

          ဒါဆိုဘာလို႕ သူတို႕ အိမ္ေရွ႕ ျဖတ္ကတည္းက ..ဆင္းလာၿပီး ဒုကၡမေပးတာလဲ..? ကၽြန္ေတာ္သူတို႕ အိမ္ေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္တုန္းက ရီသံေတြ..၊ ငိုသံေတြ.. ၾကားရေပမယ့္ အိမ္ဖက္ကို လံုး၀ မၾကည့္ခဲ့ပါဘူး..၊ စိတ္ကိုလည္း… အိမ္ၾကီးဖက္မေရာက္ေအာင္… ဘုရားစာဆိုလိုက္.. သီခ်င္းဆိုလိုက္…လုပ္ခဲ့တာပါ… ျခံ၀င္းေက်ာ္မွသာ သိခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေနာက္ကို ျပန္လွည့္ၾကည့္မိလိုက္တာပါ…

          ဒါဆို ေကာက္ခ်က္ခ်လို႕ရတာက သူတို႕နဲ႕ စိတ္ခ်င္း ဆက္သြယ္မႈ ရမွသာလွ်င္ လူကို ဒုကၡေပးႏိုင္တာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..၊ ဒါေၾကာင့္ သရဲ ေၾကာက္တတ္သူမ်ား မိမိ၏ ေၾကာက္စိတ္က မိမိကုိ ျပန္လည္ၿပီး ဒုကၡေပး တတ္ေၾကာင္း အသိေပးလိုပါတယ္.. ေၾကာက္တတ္ရင္ လံုး၀မစဥ္းစားပါနဲ႕…မေတြးပါနဲ႕… အဲ… ၾကံဳလာခဲ့ရင္ ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္လို ေျပးသာေျပးပါ….ဘာမွေတြးမေနပါနဲ႕… တစ္ခုေတာ့ သတိေပးပါရေစ… ပုဆိုးေတာ့ ျမဲေအာင္ ၀တ္ထားပါ…J

          အခုေတာ့ အဲဒီအိမ္ၾကီးလည္း မရွိေတာ့ပါဘူး.. ဗ်ဴဟာမွဴး တစ္ေယာက္က ၀ယ္ၿပီး စစ္မိန္႕ နဲ႕ ႏွင္ထုတ္ ၿပီးၿပီလို႕ သိရပါတယ္..၊ အိမ္ေဟာင္းၾကီးကိုဖ်က္ၿပီး အိမ္သစ္ၾကီးလည္း ေဆာက္ထားပါတယ္…၊ အဲဒီ ညီမသံုး ေဖာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေနာက္ဆံုးေတြ႕ၿပီးကတည္းက အစေပ်ာက္သြားခဲ့တာ အခုထိ ဘာသတင္းမွ မၾကားရ ေတာ့ပါေၾကာင္း………………………….။

ေအာင္ထြန္းဦး

၅. ဧၿပီ. ၂၀၁၂ ခုႏွစ္

ည ၁၁း၃၀