ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ၂၀၁၂ ေပါက္ကရ အိပ္မက္

ကၽြန္ေတာ္ ေျပးေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္က ဘာလိုက္လာလို႕ လိုက္လာမွန္းမသိ..။ တစ္ခုခုေတာ့ လိုက္လာေနသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္ေနမိသည္..။ ရွိသမွ် အင္အားတို႕ကို ထုတ္ကာ ထို လိုက္လာေသာ အရာ မမီေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ေျပးေနမိသည္။ ရင္ဘတ္မွာ လႈိင္းမ်ားသကဲ့သို႕ နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ ျဖစ္ေနၿပီး တစ္ကိုယ္လံုးမွာလည္း ေရေလာင္း ထားသည့္အတိုင္း ေခၽြးမ်ားက စိုရႊဲလ်က္ရွိသည္…။

ေျပးရင္းတန္းလန္းနဲ႕မွ မခံရပ္ႏိုင္ေအာင္ ေမာလာလို႕ အရိပ္ေကာင္းေကာင္း သစ္ပင္ၾကီး တစ္ပင္ေအာက္မွာ ခဏ ရပ္နားလိုက္သည္..။ သစ္ပင္ၾကီးက အေတာ့္ကို ၾကီးသည္..။ လူသံုးေယာက္ ဖက္စာေလာက္ရွိမည္။ သစ္ပင္ရဲ႕ တစ္ဖက္မွာ လူတစ္ေယာက္တရားထိုင္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကည္ညိဳစြာျဖင့္ ထိုသူ၏ မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိသည္…။ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႕…. မၾကာခင္ကမွ ျမန္မာႏိုင္ငံကို လာလည္ၿပီး မိန္႕ခြန္းေျပာၾကားခဲ့သည့္ အေမရိကန္ သမၼတ အိုဘားမား ျဖစ္ေနပါေရာ့လားးးးး…။

"ဟလို… ခင္ဗ်ားက အေမရိကန္ သမၼတၾကီး…၊ အိုဗားဘား မွတ္လား…"

"ေအး..ဟုတ္တယ္"

"ျမန္မာႏိုင္ငံကိုလာၿပီးမွ တရားေတြ ဘာေတြထိုင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ သတင္းေတြထြက္ေနတဲ့အတိုင္း သမၼတၾကီး က ဗုဒၶဘာသာကို ေျပာင္းေတာ့မွာေပါ့.."

"ဘာေတြ လာေျပာေနတာလဲ..၊ ဘယ္သူက တရားထိုင္ေနလို႕လဲ..၊ ငါ့ဘာသာငါ ဒီအပင္ေအာက္မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ က ကေလးေတြနဲ႕ ေဂၚလီျပိဳင္ရိုက္မလို႕ ခ်ိန္းထားတာ.. မင့္တို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြက ထံုးစံအတိုင္း ေနာက္က်ေနလို႕ ငါေစာင့္ရင္း ငိုက္ေနတာေဟ့…"

"ေၾသာ္…၊ ျမန္မာႏိုင္ငံက ကေလးေတြကို သမၼတၾကီး မႏိုင္ႏိုင္ပါဘူး.."

"ဘာလို႕တုန္း"

"သူတို႕က အျငင္းသန္တယ္ဗ်…ႏိုင္ခ်င္ရင္ေတာ့ ေရႊတိဂံုဘုရားမွာ သြားဆုေတာင္းေခ်…"

အိုဘားမားလည္း ျမန္မာကေလးေတြကို ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ႏိုင္ခ်င္ေနရွာသည္မသိ..။ ေငါက္ခနဲထကာ ေရႊတိဂံုဘုရားေပၚသို႕ ဆုေတာင္းရန္ ေငါက္ဆိုက္ ေငါက္ဆိုက္နဲ႕ ထြက္ခြာ သြားေခ်ေတာ့သည္..။

ကၽြန္ေတာ္လည္း အေမာေျပၿပီး ခရီးဆက္မယ္ ၾကံကာရွိေသးတယ္.. သစ္ပင္ေနာက္မွ က်ယ္ေလာင္ေသာ ရီေမာသံ တစ္ခုထြက္လာသည္..။

"ဟားဟားဟားဟားဟားး…."

ကၽြန္ေတာ္ ဒီရယ္သံကို ရင္းႏွီးစြာၾကားဖူးသည္..။ သို႕ေပမယ့္ ဘယ္မွာ ၾကားဖူးမွန္းမမွတ္မိ..။ ခဏၾကာေတာ့ ေနာက္တစ္ခါ ရယ္သံၾကားရၿပီး သစ္ပင္ေနာက္မွ လူတစ္ေယာက္ထြက္လာသည္..။

ဘယ္သူလဲ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အဆိုေက်ာ္ Fokker ျဖစ္ေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေမးလိုက္သည္..။

"ကို Fokker ၾကီး..၊ ဘာေတြကို ဒီေလာက္ေတာင္ သေဘာက်ေနတာတုန္း.."

"ေသာက္ သေတာင္းစား.၊ ငါ့ဟာငါ ဘာရီရီ မင္းနဲ႕ ဘာဆိုင္တုန္း.."

"ဗ်ာ… မဆိုင္ပါဘူး…၊ သိခ်င္လို႕ ေမးးးးး"

"ေတာ္…တန္…တိတ္…"

"ေသာက္သေတာင္းစားလို႕ ေနာက္ထပ္ အဆဲမခံခ်င္ရင္ ငါ့ေရွ႕က ျမန္ျမန္ထြက္သြားစမ္း…" ဆိုၿပီး လက္ထဲမွာ ကိုင္ထားတဲ့ CD ခ်ပ္ေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပစ္ေပါက္ေတာ့သည္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေနာက္က်တဲ့ ေျခေထာက္ သစၥာေဖါက္ပဲ ဆိုၿပီး ထြက္ေျပးခဲ့ပါတယ္..။ ကို Fokker ၾကီးႏွယ္…၊ ေဒါသၾကီးလိုက္တာလဲ လြန္ေရာ….။

ေျပးတာနဲနဲ ၾကာလာေတာ့ လူကေမာလာျပန္သည္..။ ခဏၾကာေတာ့ အေရွ႕မွာ အက်ၤီအျဖဴ..၊ ကခ်င္ပုဆိုး၀တ္ထားၿပီး အသားညိဳညိဳ အရပ္ပုျပတ္ျပတ္ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္အားတက္သြားသည္..။ အကူအညီ ရလိုရျငား သူ႕ဆီကုိ ခ်ဥ္းကပ္လိုက္သည္…။

"ေအး… မင္းငါ့ဆီကို လာတာမွတ္လား.." သူ႕ဆီကို လာမွန္း သိသိၾကီးနဲ႕ ဒီလိုၾကီးေျပာလာေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာင္သြားမိသည္…။

" ဟုတ္ပါတယ္ ခင္ဗ်…"

" ေအး … ငါဆိုတဲ့ေကာင္က အကုန္သိ..၊ အကုန္တတ္တယ္…၊ တစ္ခ်ိန္ၾကရင္ သမၼတ လုပ္မယ့္ေကာင္… မင္းတို႕ထဲမွာ..၊ သမၼတကို တစ္ေယာက္တည္း စိန္ေခၚရဲတဲ့သူ ရွိလား.."

" မရွိပါဘူး ခင္ဗ်ာ…"

"ေအး..မွတ္ထား…ငါစိန္ေခၚထားတယ္…၊ ဟိုဘက္က လက္ခံ/မခံ အေၾကာင္းမျပန္ေသးလို႕…စကားမစပ္ ေျပာရအံုးမယ္ .ငါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေသၿပီး ၀င္စားတာေလ..."

"ဟုတ္လား..၊ ဘယ္လိုသိတာလဲ.."

"ငါနဲ႕ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႕က ေမြးေန႕က ရက္ေကာ.. လေကာ ..တူတယ္ ေလ…"

"အာ…၊ အဲဒါေလးနဲ႕ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀င္စားတယ္ ေျပာလို႕မရပါဘူး..၊ အဲ့လိုသာဆိုရင္ ကမၻာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၀င္စားတဲ့သူေတြ အမ်ားၾကီးရွိ…"

"တိတ္စမ္း..၊ ငါ၀င္စားတယ္ဆို ၀င္စားလိုက္.. ဟုတ္ၿပီလား…"

"ေၾသာ္..ဟုတ္ပါၿပီ…၊ဒါနဲ႕ ဆရာၾကီး နာမည္က.."

"သမၼတေလာင္းေလး… ေမာင္ထိန္…."

"ဟိုးးးးးဆရာ…၊ သိၿပီ…၊ သိၿပီ…၊ နာမည္ၾကီးပဲ…၊ ခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို သြားခြင့္ျပဳပါအံုး.."

"ေနပါအံုး..၊ ဖုန္းနံပါတ္ေလး ယူသြားလိုက္အံုး..၊ လိုတာရွိရင္ ဖုန္းဆက္လိုက္…"

"ေန…ေနပါေစ..ဆရာၾကီးရယ္… မယူေတာ့ပါဘူး..၊ သြားစရာေလးရွိလုိ႕ သြားလိုက္ပါအံုးမယ္…"

"ေအး..သြားေစ..၊ မင္းသြားေတာ့မယ္ဆိုတာငါသိေနတယ္…. ငါက အကုန္သိအကုန္တတ္ပဲဟာကို..ငါေရြး ေကာက္ပြဲ၀င္ရင္ မဲေပးဖို႕ မေမ့နဲ႕ေနာ္…"

ဘာမွ ျပန္မေျပာေတာ့ပဲ အျမန္ထြက္လာမိသည္..။ ဘယ့္ႏွယ့္ဗ်ာ… ဘယ္လိုလူေတြနဲ႕ လာေတြ႕လို႕ ေတြ႕ေနမွန္းမသိ..။ တစ္ေယာက္မွ အဆင္မေျပ..။ ေတြးေတာေနတုန္း.. ပုခံုးတစ္ဖက္ကို လာပုတ္တာခံရသည္…။ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ လက္ထဲမွာလည္း ဘာေတြကိုင္ထားမွန္းမသိပဲ သူ႕ပံုစံက ေ၀ခြဲရခက္ေနသည့္ပံုစံ… အဆိုပါလူက

"ညီေလးကို အကူအညီေတာင္းစရာရွိလို႕…"

"ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါခင္ဗ်…"

"ဒီဟာေတြက မီးခိုးဗံုးလား..၊ မီးေလာင္ဗံုးလား…" ဆိုၿပီး သူ႕လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဗူးေလးေတြကို ထုတ္ျပသည္။

"အာ……၊ ဒါေတြ ကၽြန္ေတာ္မသိဘူး..၊ ကၽြမ္းလည္း မကၽြမ္းဘူးဗ်…"

"ထင္သားပဲ..၊ ဒါေတြက မီးေလာင္ဗံုးဆိုတာကို.."

"မဟုတ္ဘူးေလ…၊ ကၽြန္ေတာ္ မသိဘူးေျပာတာေလ.."

"ဟုတ္တယ္ညီေလး.. ဒါက မီးေလာင္ဗံုးေတြ.. ညီေလးထင္တာနဲ႕ အစ္ကိုထင္တာ တစ္ထပ္တည္းပဲ.."

"ဒီမွာ.. ခင္ဗ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ မီးေလာင္ဗံုးလား..၊ မီးခိုးဗံုးလား မခြဲတတ္ဘူးလို႕ ေျပာေနတာဗ်…"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ညီေလး….၊ ဒီလို မီးေလာင္ဗံုးဆိုတာကို တိတိက်က် ေျဖေပးတဲ့အတြက္.."

"ဟုတ္တယ္ဗိ်ဳ႕…….၊ အဲ့ဒါေတြက မီးေလာင္ဗံုးေတြ…၊ကဲ… ေက်နပ္ပလား…"

"ေဟးးးးးးးးးးးးးးးး…..အေျဖရၿပီေဟ့…၊ နက္ဖန္ သတင္းစာထဲမွာထည့္မယ္..၊ ဒါေတြက မီးေလာင္ဗံုးဆိုတာကို.." ဆိုၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ျပန္လည္ ခုန္ေပါက္ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္…။

ဘာေတြ ျဖစ္ေနမွန္းကို မသိ….။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ဆက္လက္ လမ္းေလွ်ာက္လာေနမိေတာ့သည္..။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဘယ္သူေတြနဲ႕ လာေတြ႕လို႕ ေတြ႕ေနမွန္းကို မသိ…။ ေတြးရင္းေငးရင္း လမ္းေလွ်ာက္ေနရင္းမွ နားထဲကို ဆူညံသံေတြ တိုး၀င္ လာသည္..။ ေနာက္ကို လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့… ေလယဥ္တစ္စင္း ကိုယ့္ေနာက္ကို လိုက္ေနသည္..။ ေမာလို႕ နားရမယ္မွ မၾကံရေသး ေလယဥ္အတိုက္မခံရရန္ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ကၽြန္ေတာ္ ေျပးလႊားေနရသည္..။ ေျပးရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္မိသည္..။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွ ထင္ရွားေသာ သူေဌးၾကီးတစ္ဦးက ေလယဥ္ေခါင္းေပၚတြင္ထိုင္ၿပီး ေလယဥ္ကို ျမင္းလွည္းေမာင္းသလို ၾကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းျဖင့္ ေမာင္းေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အလြန္ေမာပန္းေနၿပီး ဆက္လက္မေျပးႏိုင္ေတာ့သည့္ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ဆိုၿပီး အေျပးရပ္ ေနာက္လွည့္ကာ လက္ႏွစ္ဘက္ကို ေရွ႕ဆန္႕ထုတ္လိုက္ ၿပီး အသံကုန္ဟစ္ေအာ္လိုက္သည္…။

"အဘေရ…ကယ္ပါ…."

"က်ြီ……."

အလြန္လ်င္ျမန္လွေသာ အရွိန္ျဖင့္ေမာင္းႏွင္ေနေသာ ေလယဥ္ၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕ တစ္ေပ အကြာခန္႕တြင္ တိခနဲ ထိုးရပ္သြားသည္..၊ ေလယာဥ္ေပၚမွ သူေဌးၾကီးကပ်ာကယာဆင္းလာသည္…ၿပီးေတာ့ ကပ်ာကယာျဖင့္

"ဘယ္မွာလဲ..အဘ..၊ ေျပာစမ္းပါ ဘယ္မွာလဲ..အဘ…"

"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ..၊ ကၽြန္ေတာ့္ဟာကၽြန္ေတာ္ လန္႕ၿပီး ေလွ်ာက္ေအာ္မိတာကို…"

"ေသနာေလး..၊ ေနာက္ခါေအာ္ရင္ တစ္ျခားဟာေအာ္.. အဘမပါေစနဲ႕ ၾကားလား..၊ မဟုတ္ရင္ ေလယာဥ္နဲ႕ လိုက္တုိက္ လိုက္မယ္…"

"ေၾသာ္…ဟုတ္ကဲ့.." ဆိုၿပီး ေလယဥ္ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားတာကို ၾကည့္ေနမိသည္..။ ေၾသာ္.. အဘေက်းဇူး ေၾကာင့္ ေလယဥ္အတိုက္မခံရတာပါလား…။

ထုိစဥ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီသို႕ အေျပးလွမ္းလာေနေသာ လူတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။ အေ၀းကဆိုေတာ့ သူ႕ရုပ္က မသဲကြဲ..၊ အနီးေရာက္မွ ေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့… ၂၀၁၁ အေကာင္းဆံုးအမ်ိဳးသား ဇာတ္ေဆာင္ဆုရွင္ အကယ္ဒမီ ေနာင္ေနာင္ျဖစ္ေနသည္..။ လက္ထဲမွာလည္း အကယ္ဒမီ ရုပ္ထုကို က်စ္က်စ္ ဆုပ္ကိုင္လို႕…။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေရာက္တာနဲ႕…

"အစ္ကို…အစ္ကို… ကၽြန္ေတာ့္ကို သိလားဟင္.." သူ႕မ်က္လံုးမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ေတာက္ပေနသည္..။ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက အေျဖကို ရဖို႕ အရမ္းေမွ်ာ္လင့္ေနသည္..။

"သိတယ္မွတ္လား..အစ္ကို..၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိတယ္လို႕ ေျပာလိုက္စမ္းပါ.." ကၽြန္ေတာ့္ဆီက လိုခ်င္ေသာ အေျဖကို သူက စကားေၾကာင္းေပးေနသည္..။

"ထာ၀ရအလင္းတန္းမ်ားေလ…၊ ၂၀၁၁ အကယ္ဒမီေလ..၊ အေကာင္းဆံုးအမ်ိဳးသား ဇာတ္ေဆာင္ ဆုေလ…သိတယ္ မွတ္လား " နာမည္မေျပာရံုတမည္ သူ႕ကိုမွတ္မိေစႏိုင္ေသာ အေၾကာင္းအရာတို႕ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ေျပာျပေနေတာ့သည္..။

ကၽြန္ေတာ္လည္း…  "ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္.. ခင္ဗ်ားက ေနာင္ေနာင္..ဟုတ္….."

"ေဟးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

ကၽြန္ေတာ့္စကားမွ မဆံုးေသး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေအာ္ဟစ္လိုက္ေသာ သူ႕အသံကို ၾကားလိုက္ရသည္..။ တစ္ဆက္တည္း..
"ေတြ႕လားး…၊ လူေတြေျပာေနၾကတာ..၊ ငါက အကယ္ဒမီသာရတာ..၊ ငါ့နာမည္ကို လူေတြက မၾကားဘူး မသိၾကဘူးတဲ့…၊ မျမင္ဘူးရင္လာၾကည့္ၾက…၊ ေဟာဒီမွာ ေနာင္ေနာင္ကို သိတဲ့..၊ ေနာင္ေနာင္ကိုခ်စ္တဲ့..၊ ေနာင္ေနာင္ရဲ႕ ပရိတ္သတ္. အရွင္လတ္လတ္ၾကီး..၊ မျမင္ဘူးရင္ လာၾကည့္လွည့္…"

သူေျပာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေနာင္ေနာင္ပရိတ္သတ္ ျဖစ္မွန္း သိရေတာ့သည္..။ ကိစၥမရွိ..၊ အသားပဲ့ပါ သြားတာလိုက္လို႕..။

ထိုစဥ္………. "သားၾကီး…ထေတာ့…၈း၀၀ နာရီထုိးေနၿပီ..၊ ရံုးသြားရမယ္မွတ္လား…" …. အေမ့ရဲ႕ ႏႈိးစက္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္..။ မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ရင္း ညက မက္ခဲ့ေသာ အိပ္မက္ကို ျပန္လည္ စဥ္းစားမိၿပီး ျပံဳးျဖစ္သည္..။ တစ္ခုေတာ့ စဥ္းစားစရာရလိုက္သည္..။



ေရွ႕ေလွ်ာက္ေတာ့ ငါ Facebook ေလွ်ာ့သံုးဖို႕ လိုေနၿပီ…:-D


ေအာင္ထြန္းဦး