ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ ဦးေလးျပံဳး (သရဲ၊နာနာဘာ၀မ်ားႏွင့္ ကခုန္ျခင္း - ၄)

ေလာေလာလတ္လတ္ ၾကံဳေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ သရဲဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္ေျပာျပခ်င္ပါတယ္..။ အဲ့ဒီညက ရီးရဲလ္နဲ႕ မန္ယူတို႕ ခ်ံပီယံလိဂ္ ရႈံးထြက္ ပထမအေက်ာ့ ကစားမယ့္ည… ကိုယ္ကလည္း မန္ယူပရိတ္သတ္ဆိုေတာ့… အဲ့ဒီေန႕မွာ ေန႕လည္ ကတည္းက မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ ရႊပိုးထိုးၿပီး ေဘာလံုးပြဲကို ေစာင့္ေနမိေတာ့တာပဲ…။ 

 

ညေရာက္လာေတာ့ မအိပ္ခ်င္တာနဲ႕ပဲ ေကာ္ဖီေလးေသာက္ PES 2013 ေလးေဆာ့ရင္း ည ၂း၁၅ မွာ လာမယ့္ ေဘာလံုးပြဲေလးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ ေနတာေပါ့ဗ်ာ…။ အဲ့ဒီမွာ ၁း၀၀ ေလာက္လဲေရာက္ေရာ… ေက်းဇူးရွင္မီးက ပ်က္ပါေရာလား…။ ဒီေလာက္ၾကည့္ဖို႕ အားခဲ လာၿပီးမွ ဒီအခ်ိန္က်မွ မီးကပ်က္သြားရတယ္လို႕…။ အျပင္သြားၾကည့္ဖို႕ စိတ္ကူးလိုက္တယ္…။ ဒီအခ်ိန္ဆို အလင္းေပါက္ ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဆိုင္ေတာ့ မီးစက္ႏုိးၿပီး ေဘာလံုးပြဲျပေကာင္းပါရဲ႕…။

ဒီေတာ့ အေႏြးထည္၀တ္..၊ ဆိုင္ကယ္ထုတ္…စက္ႏိုးၿပီး တက္ခြကာမွ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္က ဆံုးသြားတဲ့ ဦးေလးျပံဳးၾကီးကို မ်က္စိထဲ ျဗံဳးဆို ေျပးျမင္မိပါေရာဗ်ိဳ႕…။ ဦးေလးျပံဳးက ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေတာ္ေတာ္ကိုခင္တာ..။ ဒီေန႕ သူ႕ရဲ႕ ရက္လည္ေလ…မနက္ကေတာင္ သူ႕အိမ္မွာ ၀က္သားဟင္းနဲ႕ ထမင္းသြားဆြဲ လာခဲ့ေသးတယ္…။ ဦးေလးျပံဳးက ေဘာလံုးပြဲလည္း ၀ါသနာပါတယ္…။ သူလည္း မန္ယူပရိတ္သတ္ပဲ…။ အရင္အပတ္ေတြအထိ ညဆို ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ ေဘာလံုးပြဲ လာၾကည့္ေနက်ေလ..။ မန္ယူပြဲဆို ဘယ္သူမွမရွိလည္း သူရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ေလာက္ ညနက္နက္ ေစာင့္ၾကည့္ၾကတာ… အိမ္မွာက Skynet ပဲတပ္ထားေတာ့ Premier League ပြဲေတြဆို ဘယ္ေလာက္ ညနက္နက္ ဦးေလးျပံဳးရယ္ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ အျပင္ထြက္ၾကည့္ေနက်… ဦးေလးျပံဳးက လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္က ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ကားနဲ႕ ဂ်ိမ္းၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီး ဆံုးသြားတာေလ…။ 

အဲ့ဒါမွ ဒုတ္ခပဲ…။ ေဘာလံုးပြဲ သြားၾကည့္ဖို႕ဆို ကၽြန္ေတာ္က သူ႕အိမ္ေရွ႕က ျဖတ္သြားရမွာ..။ ဒီေန႕ကလည္း သူ႕ရက္လည္ ၇ ရက္ျပည့္တဲ့ေန႕..၊ ရက္လည္တဲ့ ေန႕ဆို ေသဆံုးသူေတြက ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြကို ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႕ လိုက္လံ ႏႈတ္ဆက္တတ္တယ္လို႕ ၾကားဖူးတယ္…၊ ၿပီးေတာ့ သူက မန္ယူပရိတ္သတ္ ေဘာပြဲ ၀ါသနာအိုး..ဒီေန႕ကန္မွာက ရီးရဲလ္နဲ႕ မန္ယူ ရႈံးထြက္….။ ေတြးရင္း ေတြးရင္းနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ၾကက္သီးေတြ တျဖန္းျဖန္းထလာတယ္…။ ေနာက္ဆံုး အိမ္ထဲ ျပန္၀င္ၿပီး ျပန္၀င္အိပ္ဖို႕ စဥ္းစားမိလိုက္တယ္…။ ဒါလည္း မဟုတ္ေသးဘူး..။ ဘာမွမေသခ်ာေသးတဲ့ကိစၥအတြက္.. ငါအရမ္းၾကည့္ခ်င္တဲ့ ဒီပြဲကို မၾကည့္ရေတာ့ဘူးလား…..။ ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုကို ျပတ္ျပတ္သားသားခ်ၿပီး အိမ္ကေန ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းထြက္ခဲ့လိုက္တယ္…။

လမ္းထဲမွာ ဆိုင္ကယ္ေမာင္းေနရင္း ဦးေလးျပံဳးအိမ္ကို လွည့္မၾကည့္ဖို႕ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ကို သတိေပးထားလိုက္တယ္..။ အရင္ဆို သူ႕ကို ၀င္ေခၚေနက်မွတ္လား…။ ရင္ေတြလည္း တစ္ဒိတ္ဒိတ္ ခုန္ေနတာ ရင္ဘတ္ထဲ ဆိုင္း၀ိုင္း၀င္ေနလား မွတ္ရတယ္…။ ဆိုင္ကယ္ကိုေတာ့ အရမ္းမေမာင္းရဲဘူးဗ်..။ ေတာ္ၾကာ ဆိုင္ကယ္ေမွာက္ၿပီး မထႏိုင္မွ ဦးေလးျပံဳးၾကီး လာထူေနလို႕ ပိုဆိုးေနအံုးမယ္… ဒါေၾကာင့္ ဆိုင္ကယ္ကိုပံုမွန္ေလးပဲေမာင္း…. စိတ္ထဲမွာ ဦးေလးျပံဳးဆီ စိတ္မေရာက္ေအာင္ မန္ယူေတာ့ ဒီည ဘယ္သူေတြ ကို Lineup ထုတ္ေလာက္မလဲလို႕ စဥ္းစားေနလိုက္တယ္…။ 

ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းရင္းကေန ဦးေလးျပံဳး အိမ္ေရွ႕လည္း ေရာက္ေရာ…..

အပုပ္နံ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ရလိုက္တယ္…။ ၾကက္သီးေတြလည္း တစ္ျဖန္းျဖန္း ထသြားတယ္…။ ၿပီးေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေနာက္ကေန တစ္ရွပ္ရွပ္နဲ႕ ေျပးလိုက္ေနတဲ့ ေျခသံ…။ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ ဆိုင္ကယ္ကို အရွိန္တင္လိုက္တယ္…။ ေျခသံက တစ္ရွပ္ရွပ္နဲ႕ ၾကားေနရတုန္းပါပဲ..ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ ေနာက္ပိုင္း အိက်သြားတယ္..။ သြားၿပီ…။ ကၽြန္ေတာ္ သိလိုက္ၿပီ…။ ဦးေလးျပံဳးၾကီး ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ေနာက္ထိုင္ခံုေပၚမွာ တက္ထိုင္ေနၿပီေလ…။

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းေတြ ဇေကာေလာက္ၾကီးသြားမယ္ထင္တယ္..။ လူတစ္ကိုယ္လံုး ေခၽြးေတြ စိုရႊဲေနၿပီ..။ ဆိုင္ကယ္ကိုလည္း မရပ္ရဲ..။ ေနာက္လည္း လွည့္မၾကည့္ရဲဘူး..။ ကိုယ္စီးေနက် ဆိုင္ကယ္ ကိုယ္သိတာေပါ့..။ အခုစီးေနရတာ လူႏွစ္ေယာက္ weight ၾကီးဆိုတာကို…။

ပါးစပ္ကေန ရသမွ် ဘုရားစာေတြ.. ရႊတ္ဆိုေနမိတယ္…။ စိတ္ထဲကလည္း ဦးေလးျပံဳးေရ… ကၽြန္ေတာ့္ကို မစပါနဲ႕ေတာ့..၊ ကၽြန္ေတာ္ ေၾကာက္လုိ႕ပါ… ဆိုၿပီး ထပ္တလဲလဲ ေျပာေနေတာ့တယ္…။ ဒီလိုနဲ႕ ခဏၾကာေတာ့ ေဘာလံုးပြဲျပေနတဲ့ အလင္းေပါက္ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။ မီးေရာင္ကေလးနဲ႕ လူစ နည္းနည္းပါးပါးေလးကို ျမင္လိုက္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အားရွိသြားတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ အရွိန္ျမင့္ေမာင္းၿပီး ဆိုင္ေရွ႕မွာ ဆိုင္ကယ္ အေလာတၾကီး ထိုးရပ္လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့ ခပ္ျမန္ျမန္ ဆိုင္ထဲ ၀င္သြားၿပီး ထိုင္လိုက္တယ္… ေဘာလံုးပြဲက မစေသးပါဘူး… ခုမွ Lineup ထိုးတုန္းပါ..။

"အစ္ကို ဘာေသာက္မလဲ.." ဒီလိုခ်မ္းေအးေနတဲ့ညမွာ ေခၽြးတရႊဲရႊဲနဲ႕ တုန္ရင္ေနပံုရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး စားပြဲ ထိုးေလး အံ့ၾသေနပံုရတယ္…။

"ႏြားႏို႕ တစ္ခြက္..၊ ထပ္တရာ တစ္ပြဲေပး…"

"ဟိုဦးေလးအတြက္ေကာ… မွာထားမလား..အစ္ကို…"

"အမ္…ဘယ္ဦးေလးတုန္းကြ…"

"အစ္ကို႕ ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ဦးေလးကိုေျပာတာေလ.. အစ္ကိုဆိုင္ကယ္ရပ္ေနတုန္း..၊ ဟိုဘက္ထဲ ၀င္သြားတာ ေတြ႕လိုက္တယ္....၊ အေပါ့သြားတာ ထင္တယ္…"

"ဘာ…"

ကၽြန္ေတာ္ စားပြဲထိုးကို ဘာျပန္ေျပာမိလဲ မမွတ္မိေတာ့ပါ…။ ေသခ်ာပါတယ္…၊ ဦးေလးျပံဳး ကၽြန္ေတာ့္ဆိုင္ကယ္ေနာက္က ေနလိုက္လာပါတယ္…။ သူ႕ဒီလိုလိုက္လာတာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏႈတ္ဆက္ခ်င္လို႕လား…ဒါမွမဟုတ္ မန္ယူပြဲကို ၾကည့္ခ်င္ လို႕လား ဆိုတာကိုေတာ့…. ဦးေလးျပံဳးမွတစ္ပါး တစ္ျခားလူ ဘယ္သူမွ သိႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး…..

ဦးေလးျပံဳး ေကာင္းရာမြန္ရာ ေရာက္ပါေစဗ်ာ…။

ေဘာလံုးပြဲက (၄း၀၀) ေလာက္မွာၿပီးပါတယ္..။ အဲ့ဒီအခ်ိန္ မျပန္ရဲေသးတာနဲ႕ မနက္ (၆း၀၀) နာရီအထိ လင္းေအာင္ ေစာင့္ၿပီးမွ အလင္းေပါက္ဆိုင္ကေန ျပန္ခဲ့ရပါတယ္ဗ်ာ….။

ေအာင္ထြန္းဦး