ဒီလိုနဲ႕ က်ဳပ္ေက်ာင္းတက္လာတာ
တစ္လေလာက္လည္း ရွိေရာ.. အခန္းထဲက သူေတြနဲ႕ က်ဳပ္နဲ႕ အကုန္ရင္းႏွီးလာတယ္..။ ရန္ကုန္ကလူေတြက
လႊတ္ခင္ဖို႕ေကာင္းတာဗ်…၊ သူတို႕ကလည္း က်ဳပ္ကို အသားကုန္ ခင္ၾကတာ…။ က်ဳပ္က ေက်ာင္းမွာ
လူခ်စ္လူခင္ ေပါတယ္ဆိုျပီး နာမည္ၾကီးေနေလရဲ႕…။ ရြာမွာဆို က်ဳပ္ေရာင္းရင္းေတြက က်ဳပ္နဲ႕
သိပ္တည့္တာ မဟုတ္ဘူး..၊ မတည့္ဆို က်ဳပ္ကို ရြာထဲက အပ်ိဳေတြ အကုန္လံုးက ၾကိဳက္ၾကတာဆိုေတာ့
ဒင္းတို႕ရဲ႕ မေဟသီေလးေတြလည္း က်ဳပ္ကိုၾကိဳက္တဲ့အထဲမွာ ပါတာေပါ့ေလ…. ဒီေတာ့ကာ.. က်ဳပ္က
ဘာမွ မလုပ္ရပဲ က်ဳပ္ကို ဒင္းတို႕က အသားလြတ္ မ်က္မုန္းက်ိဳး ေနၾကတာပါေလ…ထားပါေတာ့ေလ
ရြာကအေၾကာင္း……
က်ဳပ္ကို တစ္ေက်ာင္းလံုးက
ဦးေအာင္ဘု လို႕ပဲေခၚၾကတယ္..။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ က်ဳပ္ တစ္ခုစဥ္းစားမိတယ္..။ က်ဳပ္ ရန္ကုန္မွာ
နာမည္ၾကီး ေရႊတိဂံု ဘုရားဖူး ခ်င္တယ္..။ ဟုတ္တယ္..။ က်ဳပ္ရန္ကုန္ေရာက္တာ တစ္လေလာက္ရွိၿပီ..။
ေရႊတိဂံုဘုရား မဖူးရေသးဘူး..။ အေမကေတာ့ မွာလိုက္ပါရဲ႕..။ ရန္ကုန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ေရႊတိဂံုဘုရား
အရင္သြားဖူးလို႕..။ ဒါေပသည့္ က်ဳပ္စိတ္ထဲ စိုးရိမ္ေနတာ တစ္ခုရွိတယ္ဗ်..။ အဲ့ဒါကေတာ့
က်ဳပ္ မ်က္စိထဲ ေရႊတိဂံုဘုရားကို မျမင္မွာ စိုးတာပဲ..။ ရြာမွာ သူမ်ားေျပာတာ ၾကားဖူးတယ္ဗ်..။
လူတစ္ေယာက္ဟာ အကုသိုလ္ေတြ လြတ္မ်ားေနတယ္ဆိုရင္ ေရႊတိဂံုဘုရားကိုေတာင္ မျမင္ေတာ့ဘူးဆိုပဲ..။
က်ဳပ္ကလည္း ရြာမွာတုန္းက ေကာင္းတာ တစ္ခုမွ မလုပ္ခဲ့တဲ့ အေကာင္ဆိုေတာ့ကာ က်ဳပ္ေကာ ေရႊတိဂံု
ေစတီေတာ္ၾကီးကို ျမင္ရပါ့မလား..………. က်ဳပ္က အဲ့ဒါကို စိုးရိမ္ေနတာပါ…။
ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ စိတ္ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္..။
က်ဳပ္သြားျဖစ္ေအာင္ သြားမယ္..။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လို သြားရမလဲ ဆိုတာ က်ဳပ္မသိဘူး..။ က်ဳပ္က
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းေလာက္ပဲ ေန႕တိုင္း သြားေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္သြားတတ္ မတုန္း…..။
ဘၾကီး ဘုန္းၾကီး အကူအညီေတာင္းလို႕လည္းမျဖစ္…။ သူက လိုက္ပို႕ပါၿပီပဲထား… ဟိုက်မွ.. က်ဳပ္က
ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ၾကီးကို မျမင္ဘူးဆိုရင္ အဲ့ေနရာမွာတင္ အကုသိုလ္ေကာင္ဆိုၿပီး ၾကိမ္လံုးနဲ႕
ေသေအာင္ အေလွာ္ခံရမွာ…။ ေက်ာင္းက ေရာင္းရင္ေတြ ပို႕ခုိင္းလို႕လည္း မျဖစ္..။ အဲ့ဒီေတာ့..
က်ဳပ္.. ေနာက္ဆံုး ..လူတစ္ေယာက္ကို သတိရမိ လိုက္တယ္… က်ဳပ္ရဲ႕ ဆရာမေလး…. ဟုတ္တယ္….
ဆရာမေလးကို အကူအညီ ေတာင္းရမယ္…။ ဒီလိုနဲ႕ပဲ………………………………..
တစ္ေန႕ ေက်ာင္းမွာ ဆရာ/ဆရာမ
နားေနခန္းထဲကို က်ဳပ္သြားလိုက္တယ္…။ ဆရာ/ဆရာမ ေတြ ၁၀ ေယာက္ ေလာက္ရွိမယ္ ထင္တယ္..။
"ဘယ္လိုလဲ ဦးေအာင္ဘု..၊
ဒီတစ္ခါေရာ အခန္းမွားၿပီး ေရာက္လာတာလား" ဆိုၿပီး ဆရာတစ္ေယာက္က စေသးတယ္…။
"မဟုတ္ဘူးဗ်ိဳ႕..က်ဳပ္..
ဆရာမေလးနဲ႕ ေတြ႕ခ်င္လို႕ဗ်.."
"ေၾသာ္.. ဟိုဘက္မွာ
ရွိတယ္.."
က်ဳပ္လည္း ဆရာမေလး ရွိတဲ့ေနရာကို
သြားလိုက္တယ္..။ ဆရာမေလးကေတာ့ က်ဳပ္ေရာက္လာတာ ဂရုမျပဳမိပဲ လက္ထဲက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို
အသည္းအသန္ ဖတ္ေနေလရဲ႕..။
ဆရာမေလးကို ျမင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ
က်ဳပ္ရင္ေတြ တဒိန္းဒိန္းခုန္သြားတယ္..။ ဒီလိုရင္ခုန္တာ အခုမွ မဟုတ္ဘူး..၊ ဆရာမေလးကို
ျမင္လိုက္ တုိင္းျဖစ္ေနတာပဲ..။ က်ဳပ္ ဆရာ မေလး ကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္မိတယ္.. အမယ္…. ဆရာမေလးက
ပါးမွာ သနပ္ခါး က်ဲက်ဲ ေလး လူးထားၿပီး ဆံထံုးေလးထံုးထားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ပန္းေလးတစ္ပြင့္လည္း
ပန္ထားတယ္ဗ်..။ ခ်ိပ္ ထမီ ေလးနဲ႕ အက်ၤီက အျပာေရာင္ ရင္ဖံုးေလး..။ ရင္ဖံုး အနား ေလးေတြကို
ကႏုတ္ေလးေတြနဲ႕ ရန္ထားေသးတယ္..။ လွခ်က္ဗ်ာ…။ အဲ့…. ေနပါအံုး..။ ဆရာမရဲ႕ အက်ၤီ ရင္ဖံုး
ဘတ္လံုးေလးေတြက လွလိုက္တာ..။ ဘာနဲ႕ လုပ္ထားလည္း မသိဘူး..။ ရြာမွာဆို ဒါမ်ိဳး မရွိဘူးရယ္..။
"ဦးေအာင္ဘု..၊ ဘာၾကည့္ေနတာလဲ.."
"အဲ….၊ က်ဳပ္……..က်ဳပ္………၊
ဆရာမရဲ႕ ရင္ဘတ္က ဘတ္လံုးေလး ၾကည့္ေနတာပါ.."
"ဘာရယ္…"
"ဟိုေလ.. ဆရာမရဲ႕ ရင္ဘတ္က
ဘတ္လံုးေလးလို႕..အဲ့ဒါေလ….လွလို႕.. ဟိဟိ…"
"ဘာ….. ဦးေအာင္ဘု…
ဘာသေဘာနဲ႕ ဒီလိုေျပာေနတာလဲ.."
"ဘာသေဘာမွမဟုတ္ပါဘူး…၊
အဲ့ဒီ ဘတ္လံုးေလးေတြက ဘာနဲ႕ လုပ္ထားတာလဲဟင္… ရြာက မိပုတို႕ ဘတ္လံုးေတြက ဆရာမလို မလွဘူးဗ်..
သိလား.."
"ဒီမယ္… ဦးေအာင္ဘု
.. ကၽြန္မကို ဘာစကားေတြ လာေျပာေနတာလဲ…ရိုင္းလွေခ်လားဟင္.. စကား ေျပာတာ.."
"အလို ဆရာမ..က်ဳပ္ေမးတာ
ဘာရိုင္းလို႕တုန္းဗ်…က်ဳပ္က ဆရာမရဲ႕ ဘတ္လံုးေလးေတြက လွ……."
"ေတာ္ၿပီ…..ေတာ္ၿပီ……၊
ဦးေအာင္ဘု..၊ ကၽြန္မကို လာရင္း ကိစၥကိုသာေျပာေတာ့.."
"ဒီလိုပါ…ဆရာမ ။ က်ဳပ္
ေရႊတိဂံုဘုရားကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးလို႕ သြားဖူးခ်င္လို႕ပါ…"
"အဲ့ဒီေတာ့"
"ဟိုေလ.. ဆရာမမ်ားအားရင္
က်ဳပ္ကို ပို႕ေပးႏိုင္မလားလို႕ပါ..။ က်ဳပ္က တစ္ကယ္ မသြားတတ္ဘူးရယ္.."
"တစ္ျခားသူေတြ ပို႕ခိုင္းပါလား
ဦးေအာင္ဘုရယ္.."
"က်ဳပ္က ဆရာမေလးနဲ႕
သြားခ်င္လို႕ပါ..။ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကို လိုက္ပို႕ရင္ ဆရာမေလးလည္း ကုသိုလ္ရပါတယ္..။ မဟုတ္ဘူးလား.."
ဆရာမေလး တစ္ခ်က္စဥ္းစားလိုက္တယ္…။
"ကဲ..ကဲ… ဦးေအာင္ဘုက..ဘယ္ေန႕သြားခ်င္တာလဲ.."
"က်ဳပ္က ဘယ္ေန႕သြားသြားရယ္…၊
ဆရာမေလး အားတဲ့ေန႕သာလိုက္ပို႕…"
"ေကာင္းၿပီေလ..ဒီတစ္ပတ္
တနဂၤေႏြ သြားၾကတာေပါ့…"
က်ဳပ္ ဒီတစ္ပတ္ တနဂၤေႏြအတြက္
ၾကိဳတင္ ရင္ခုန္ေနမိတယ္..။ က်ဳပ္ထက္ အသက္ ၅ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္တဲ့ ဆရာမေလးနဲ႕ ဘုရားအတူတူသြားရမယ့္
အျဖစ္ကို ေတြးၿပီး က်ဳပ္ၾကည္ႏႈးေနမိတယ္..။ က်ဳပ္ တစ္သက္နဲ႕ တစ္ကိုယ္ ဒီလိုမ်ိဳး မိန္းကေလးတစ္ေယာက္နဲ႕
ႏွစ္ေယာက္အတူ ဘုရား တစ္ခါမွ သြားဖူးတာ မဟုတ္ဘူးရယ္..။ အေမတို႕နဲ႕သာ တစ္ႏွစ္မွာ တစ္ခါႏွစ္ခါေလာက္
ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း တက္ဖူးတာ..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ.. က်ဳပ္ေတာ့ ေပ်ာ္ေနမိတယ္..။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ေတြကိုလည္း
ရြာျပန္ေရာက္ရင္ အေမ့ကို တစ္၀ၾကီး ျပန္ေျပာျပ ရမယ္ေလ……..။
ဒီေန႕ တနဂၤေႏြေန႕… က်ဳပ္
ေနာက္က်မွာ စိုးတာနဲ႕ ဆရာမ ခ်ိန္းထားတဲ့ ဘတ္စ္ကား မွတ္တိုင္ထိပ္မွာ အေစာၾကီး ေစာင့္ေနမိတယ္..။
လာပါၿပီဗ်ာ… ဆရာမေလး…။ ရိုးယဥ္လွတဲ့ ထမီေလးနဲ႕ ရင္ဖံုးအက်ၤီေလးကို ၀တ္ထားတယ္....၊ သနပ္ခါးေတာ့
မလူးထားေတာ့ပဲ မိတ္ကပ္အနည္းငယ္လူးထားသလိုပဲ..။ ပါးေလးက ရဲေနၿပီး ပူလို႕ထင္ပါရဲ႕….နဖူးေလးမွာ
ေခၽြးေလးေတြစို႕ေနတယ္….
"ကဲ.. ဦးေအာင္ဘု..သြားရေအာင္.."
ဆရာမ ဦးေဆာင္ၿပီး ဘတ္စ္ကားေပၚတက္သြားတယ္…
က်ဳပ္လည္း မဆိုင္းမတြ ေနာက္ကေန လိုက္တက္ခဲ့လိုက္တယ္..။ ကံေကာင္းစြာပဲ ဘတ္စ္ကားရဲ႕ ေနာက္ဆံုး
အတန္းမွာ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ခံုေလးက လြတ္ေနေလရဲ႕…။
ဆရာမကအတြင္းဘက္ခံုမွာ
၀င္ထိုင္လုိက္ၿပီး က်ဳပ္က ဆရာမေဘးမွာ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္.. သာယာ လိုက္တာဗ်ိဳ႕.။ အဲ့လိုခံစားမႈမ်ိဳး
က်ဳပ္အရင္က မခံစားဖူးဘူးရယ္..။ ဆရာမေလးရဲ႕ ကိုယ္သင္းရနံ႕ကလည္း ေမႊးမွေမႊး…၊ ဘာေရေမႊးေတြမ်ား
ျဖန္းလာလဲ မသိဘူး..။ ေဘးကေန ဆရာမမ်က္ႏွာကို တစ္၀ၾကီး ထိုင္ၾကည့္၊ ဆရာမရဲ႕ ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးကို
ခိုးရႈၿပီး ကားစီးရတဲ့ ဘ၀ေလာက္ ဘယ္မွာ သာယာတာ ရွိလိမ့္မတံုးဗ်ာ..။ သို႕ေပမယ့္ေပါ့ေလ………………………။
ေနာက္ဘတ္စ္ကား တစ္မွတ္တိုင္ေရာက္ေတာ့..
ဆင္းတဲ့သူေတြကဆင္း တက္တဲ့သူေတြက တက္ေပါ့ဗ်ာ.. အဲ့မွာ ေနာက္ဆံုး တက္လာတဲ့သူက အမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး..။
လက္ထဲမွာ ေစ်းျခင္းၾကီးနဲ႕..။ အဲၿပီးေတာ့… ကိုယ္၀န္ၾကီးနဲ႕ဗ်…။ သူ ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္..။
ထိုင္ခံုေတြ တစ္ခံုမွ မလြတ္ေတာ့ဘူး..။
ဘတ္စ္ကားေပၚမွာ ရွိတဲ့သူေတြ
တစ္ေယာက္ကမွ ကိုယ္နဲ႕ မဆိုင္သလို ေနရာထမေပးၾကဘူး..။ အဲ့ဒီေတာ့ ခံုရွာေနတဲ့ ဗိုက္ၾကီးသည္
အမ်ိဳးသမီးနဲ႕ က်ီးကန္းေတာင္ေမွာက္ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတဲ့က်ဳပ္ မ်က္လံုးခ်င္း ဆံုမိပါေလေရာလား…၊
က်ဳပ္ရဲ႕ သနားပံုေပၚတဲ့ မ်က္လံုးရိပ္ေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕…။ အဲ့ဒီအမ်ိဳးသမီး က်ဳပ္တို႕နားေလွ်ာက္လာတယ္..။
က်ဳပ္ရဲ႕ေဘးမွာ လာရပ္တယ္…။
က်ဳပ္ ခ်က္ခ်င္းထေပးလိုက္ခ်င္ပါရဲ႕…။
ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္ရထားတဲ့ အခြင့္အေရး က ေနာက္တစ္ခါထပ္မရႏိုင္မယ့္ အခြင့္အေရးေလ…။ က်ဳပ္
စဥ္းစားလိုက္တယ္..။ က်ဳပ္ ထေပးလိုက္ ရင္ေကာင္းမလား…။ အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ ဗိုက္ကို ၾကည့္လိုက္…။
ဆရာမေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာ ကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္သင္းရနံ႕ေလးေတြ ခိုးရႈလိုက္ လုပ္ရင္း က်ဳပ္ ရဲရဲ
၀ံ့၀ံ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုခ်လိုက္တယ္..။
က်ဳပ္ မထေပးႏိုင္ဘူး…။
ဟုတ္တယ္..၊ က်ဳပ္ မထေပးဘူး..။ အခ်ိန္ၾကာလာတဲ့နဲ႕အမွ် သူခံုတစ္ခံုခံု ရသြားလိမ့္မယ္..၊
က်ဳပ္နဲ႕ ဆရာမေလး ေနာက္တစ္ခါ ဒီလို အတူစီးရဖို႕ဆိုတာ ေသခ်ာတာမဟုတ္ဘူး..၊ အဲ့ဒီေတာ့
က်ဳပ္သူရဲ႕ဗိုက္ကို မ်က္ႏွာလႊဲၿပီး ဆရာမေလးဘက္ကို မ်က္ႏွာလွည့္လိုက္တယ္..။
အံမယ္.. ကားေပၚက လူေတြက
က်ဳပ္ကို ၾကည့္ေနပံုမ်ား က်ဳပ္က လူဆိုး လူမိုက္ၾကီး က်ေနတာပဲ…။ သူတို႕က် မထေပးပဲနဲ႕...။
က်ဳပ္လည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး မထေပးပဲနဲ႕ ေပကပ္ၾကီး လုပ္ေနလိုက္တယ္..
စီးလာတာ နည္းနည္းၾကာလာေတာ့
ဗိုက္ၾကီးသည္ အမ်ိဳးသမီးက ကၽြန္ေတာ္ မဖယ္ေပးမွန္း သိတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္နားကေန ဘတ္စ္ကား
စပယ္ယာေလးဆီ ေလွ်ာက္သြားတယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ညိႈးထုိးလိုက္ သူ႕ ဗိုက္ကို ပုတ္ျပလိုက္
နဲ႕ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ႕ ဘာေတြ ေျပာေနၾကမွန္း က်ဳပ္လည္းမသိဘူး..၊ ခဏၾကာေတာ့ ဗိုက္ၾကီးသည္အမ်ိဳးသမီးရယ္
စပယ္ယာရယ္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေလွ်ာက္လာၾကၿပီး စပယ္ယာေလးက
"ေဟ့လူၾကီး..ခင္ဗ်ား..
လူမႈေရးေလး မသိတတ္ဘူးလား..၊ ဒီမွာ ..ဗိုက္ၾကီးသည္ေလ..၊ ေနရာေလး ဖယ္ေပးလိုက္ပါေတာ့လား.."
"ဗ်ာ…က်ဳပ္.. ဒါက ဒီလိုရွိ…ရွိ...."
"လူပံု ၾကည့္ေတာ့ ရိုးပံုရိုးအနဲ႕…၊
ျမန္မာႏိုင္ငံသားလို႕ မေျပာရဘူး..၊ ေနရာရရင္ ဖယ္ကိုမဖယ္ခ်င္ဘူး..၊ နပန္ၾကီးပဲ လိမ့္က်င္းလိုက္ရ…ေျပာလိုက္ရင္
စပယ္ယာ အေပါက္ဆိုးတယ္ ျဖစ္အံုးမယ္.."
"အလို…"
"အသက္က ေသခါနီးေနၿပီ..၊
ခုထိ ျမက္ႏုၾကိဳက္ခ်င္တုန္း…. ဒါမ်ိဳးေလးေတြနားကဆို ထကိုမထခ်င္ဘူး..၊ ကုပ္နဲ႕ ဆြဲေကာ္ေတာင္
ထမွာ မဟုတ္တဲ့ တဏွာရူးၾကီး.. ခင္ဗ်ားလုိလူမ်ိဳး ေသရင္ ငရဲက်မွာ သိရဲ႕လား"
"အယ္…."
"ေျပာရင္း လက္ေတြ ပါလာေတာ့မယ္..၊
ခင္ဗ်ားဟာ ခင္ဗ်ား အလိုက္တသိေလး ထ မွာလား..၊ ဒါမွ မဟုတ္ မထ ထေအာင္ လုပ္ေပးရမလား..၊
ဒါပဲေျပာ…"
စပယ္ယာရဲ႕ ညွင္သာလွတဲ့
အေျပာေၾကာင့္ က်ဳပ္လည္း… ေနရာက ဖယ္ေပးခ်င္စိတ္ေတြ ေပါက္သြားတယ္..။
" က်ဳပ္…. က်ဳပ္ဟာက်ဳပ္..
အလိုက္တသိေလး…ထေပးပါ့မယ္… အဟင့္.... "
က်ဳပ္မ်က္ရည္ေတာင္ ၀ဲၿပီး
ငိုေတာင္ ငိုခ်င္လာမိတယ္..။ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ ဒီေလာက္ထိ တစ္ခါမွ အေျပာမခံ ရဖူးဘူးရယ္..၊
က်ဳပ္အေမေတာင္ က်ဳပ္ကို ဒီေလာက္ထိ တစ္ခါမွ မဆူဖူးဘူးရယ္..။ ဒီစပါယ္ေလးေျပာလိုက္မွ ထိုင္ခံုေလး
မထေပးမိတာနဲ႕ က်ဳပ္မွာလည္း ငရဲမွာ ဂ်ိဳးကပ္မယ့္ အေကာင္ကိုျဖစ္ေရာ…။
က်ဳပ္ခ်က္ခ်င္းပဲ ထေပးလိုက္တယ္..။
ဆရာမေလးက က်ဳပ္ကို အားနာတဲ့ အၾကည့္နဲ႕ၾကည့္တယ္..။ ဗိုက္ၾကီးသည္ အမ်ိဳးသမီးကေတာ့ က်ဳပ္ကို
ေအာင္ျမင္သူ ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ၾကည့္ၿပီး က်ဳပ္ေနရာမွာ ၀င္ထိုင္လိုက္တယ္..။ ေအာင္မယ္… က်ဳပ္ကို
မ်က္လံုး တစ္ဖက္ေတာင္ မိတ္ျပသြားေသး…… ကေတာက္……။
ဒီလိုနဲ႕……… ဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္
တစ္ခုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ … က်ဳပ္တို႕ ဆင္းလိုက္ၾကတယ္..၊ လမ္းအနည္း ငယ္ ေလွ်ာက္ၿပီး သိပ္မၾကာမီမွာပဲ…။
"ကဲ…ေရာက္ၿပီ…ဦးေအာင္ဘု" တဲ့……။
ေသစမ္း…၊ က်ဳပ္မ်က္စိထဲ
ဘယ္ဘုရားမွ မျမင္..၊ ဘယ္ေစတီမွလည္း မျမင္..၊ ထင္တဲ့အတိုင္း… အကုသိုလ္ေတြ အက်ဳိးေပၿပီထင့္..။
က်ဳပ္ေသခ်ာ ထပ္ရွာၾကည့္တယ္..၊ အနီးနား တစ္၀ိုက္ပတ္၀န္းက်င္ တစ္ခုလံုး က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္
လိုက္ရွာၾကည့္တယ္..၊ ေစတီနဲ႕တူတာဆိုလို႕ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေလးေတာင္ မေတြ႕..၊ အေမေရ…၊
က်ဳပ္အျဖစ္ကို လွည့္ၾကည့္ပါအံုးလားဗ်ိဳ႕…၊ ေရႊတိဂံု ေစတီၾကီးကိုေတာင္ မျမင္ႏိုင္ေတာ့တဲ့
အေမ့သား လူမိုက္ၾကီးကို မသနားေတာ့ဘူးလား…။
"ဘာေတြ လိုက္ရွာေနတာလဲ
… ဦးေအာင္ဘု.."
"ေအာ္.. ဘာမွ မရွာပါဘူး…၊
သပၸါယ္လိုက္တာေနာ္…၊ ေစတီေတာ္ၾကီးက…….." က်ဳပ္လည္း ဆရာမေလးသိသြားမွာစိုးတာနဲ႕ ရမ္းျဖီး
လိုက္တယ္..။
"အယ္…၊ ဘာေျပာတာလဲ..၊
ဦးေအာင္ဘု.."
"ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးေလ..၊
အၾကီးၾကီးပဲ..၊ သပၸါယ္လိုက္တာလို႕… ေရႊေရာင္ေတြ တ၀င္း၀င္းနဲ႕…."
"ရွင္.. ဒီကေန ..ေရႊတိဂံုကို
ျမင္ရလို႕လား.."
အလို….ဆရာမေလးက က်ဳပ္
ေစတီေတာ္ကို မျမင္ရမွန္း သိေနတာလား..၊ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..၊ လံုး၀မျဖစ္ႏိုင္ဘူး..။
"ျမင္ရတာေပါ့..၊ ရွင္းလင္း
ၾကည္လင္ ျပတ္သားေနတာပဲ…ဟိုးထိပ္ဖူးေတာ္က ဆည္းလည္းေလးေတြ ကိုေတာင္ ဒီကေန ျမင္ရတယ္…."
"အာ…၊ မဟုတ္တာပဲ… မျမင္ႏိုင္ပါဘူး.."
"ဘာလို႕ မျဖစ္ႏိုင္ရမွာလည္း..၊
ဘာလဲ ဆရာမေလးက က်ဳပ္ကို အကုသိုလ္ေကာင္ဆိုၿပီး မျမင္ရဘူး ထင္ေနတာလား.."
"ဘာေတြလာေျပာေနတာလဲ..၊
ကၽြန္မတို႕ အခုေရာက္ေနတာက ေထာက္ၾကံ႕ထဲမွာေလ..၊ ေရႊတိဂံုဘုရားက ေျမနီကုန္းမွာ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး
ေရႊတိဂံုကို ျမင္ရမွာလဲ…"
"အမ္..၊ ခုနက ေရာက္ၿပီဆိုတာ..၊
ေရႊတိဂံုကို ေရာက္ၿပီလို႕ ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးလား.."
"မဟုတ္ပါဘူး..၊ ကၽြန္မ
လမ္းမွာ အသိအိမ္၀င္စရာရွိတယ္လို႕ ရွင့္ကိုေျပာတာ ရွင္မွ မၾကားပဲ…၊ အခု ကၽြန္မ အသိအိမ္ကို
ေရာက္ၿပီလို႕ေျပာတာ…"
ေသစမ္းးးးးးးးးးးးးး…
ေအာင္ဘုေရ….၊ လြဲတာမွ အၾကီးၾကီးကို လြဲတာဟ….။
"ေနပါအံုး၊ ရွင္က ဘာကို
ျမင္ၿပီး အၾကီးၾကီးေတြ..၊ ေရႊေရာင္ တ၀င္း၀င္းေတြလုပ္ေနတာလဲ…"
က်ဳပ္လည္း တတ္ႏိုင္သမွ်
ဆရာမေလးကို မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး
"ဟုတ္ပါဘူး…၊ က်ဳပ္ပ်င္းလို႕
ဆရာမေလးကို ေလွ်ာက္စတာ..၊ လတ္ကား…. လတ္ကား…စတာ..၊ စိတ္ဆိုးနဲ႕.. ဟိဟိ "
အဲ့လိုနဲ႕ပဲ… က်ဳပ္ရဲ႕
ေရႊတိဂံု ဘုရားဖူးကို စတင္ခဲ့ရတာဗ်ာ….။
ဒီလိုနဲ႕ ဆရာမေလးရဲ႕
အသိအိမ္က အျပန္မွာ က်ဳပ္တို႕ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီးကို ၀င္ဖူးၾကတယ္..။ ဘတ္စ္ကား စီးေနရင္းနဲ႕
ဆရာမေလးက က်ဳပ္ကို လွမ္းေျပာတယ္..
"ဦးေအာင္ဘု..၊ ဟိုမွာ
ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္ၾကီး၊ ျမင္ရလား.."
"ဘယ္မွာလည္း.."
"ဟိုးမွာေလ… ဒီကေနတာင္
လွမ္းဖူးလို႕ရတယ္…"
က်ဳပ္လွမ္းၾကည့္လိုက္တဲ့အခါမွာ
ေရႊေရာင္ တ၀င္း၀င္းနဲ႕ သပၸါယ္လွတဲ့ ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ၾကီးကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္….။
"ေ၀းးးးးးးးးးးးးး..၊
ျမင္ရတယ္ေဟ့…၊ ျမင္ရတယ္ဟ….၊ ေပ်ာ္တယ္..ေပ်ာ္တယ္..၊ ဒို႕ေပ်ာ္တယ္..၊ ေဟ့..ေဟ့..၊ ျမင္ရတယ္ေဟ့..၊
ေရႊတိဂံု ဘုရားကို ျမင္ရတယ္ဟ…… ပလို႕ဂ်ိ…. ပလို႕ဂ်ိ….ဟိဟိ…"
က်ဳပ္လည္း ေပ်ာ္လြန္းလို႕
စိတ္လြတ္ကိုယ္လြတ္ျဖစ္ၿပီး ကားေပၚမွာ တစ္ကြက္ေလာက္ ထ က မိလိုက္တယ္..။ ကားေပၚက လူေတြ
အကုန္လံုး တိတ္ဆိတ္ၿပီး ပါးစပ္ေတြ အေဟာင္းသားနဲ႕ က်ဳပ္ကို ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနၾကတယ္..။
ဆရာမေလးကလည္း ေရႊတိဂံုေစတီၾကီးကို လက္ညႈိးညႊန္လ်က္သားၾကီး နဲ႕ ပါးစပ္ၾကီးဟကာ က်ဳပ္ကို
ေၾကာင္ၿပီးၾကည့္ေနတယ္..။ ကားေပၚက လူေတြ က်ဳပ္ကို ပါးစပ္ေတြဟၿပီး ေၾကာင္ၾကည့္ေနပံုမ်ား
Video ကို Pause ႏွိပ္ထားသလားမွတ္ရဗ်ိဳ႕…။ က်ဳပ္လည္း ရွက္ရမ္းရမ္းၿပီး…က်ဳပ္ကို ေၾကာင္ၾကည့္ေနတဲ့
လူေတြကို….
"အဟီးးးးးး…. ဘာမွ မဟုတ္ဖူး….၊
ထိုင္ခံုက ၾကမ္းပိုး ကိုက္လို႕…အဟိ…"
ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးေနခ်ိန္မွာပဲ က်ဳပ္ဆီကို ဘတ္စ္ကား စပယ္ယာ တစ္လွမ္းခ်င္း
လွမ္းလာေနတယ္..…။ က်ဳပ္လည္း ေၾကာက္ေၾကာက္ လန္႕လန္႕နဲ႕ သူ ဘာမွ မေျပာရေသးခင္
"ဦးဦး စပယ္ယာ….သား.. ေနာက္မလုပ္ေတာ့ပါဘူးဂ်…." ဆိုၿပီး အျပစ္လုပ္ထားတဲ့
ကေလးငယ္ တစ္ေယာက္လို လက္ေလးပိုက္ ဒူးေလးတုတ္ၿပီး ဆရာမေဘးနားမွာ ျငိမ္သက္စြာ ၀င္ထိုက္လိုက္တယ္..။
စပယ္ယာက ဘာမွ မေျပာပဲ က်ဳပ္ပံုစံကို ေက်နပ္စြာနဲ႕ၾကည့္ၿပီး ျပန္လွည့္ထြက္သြားတယ္…။
ရန္ကုန္ စပယ္ယာေတြက က်ဳပ္ကို အဲ့သလိုကို ႏိုင္တာ…..…။
ဆက္ပါအံုးမယ္….
ေအာင္ထြန္းဦး
ဆက္ဦးမယ္ဆိုေတ့ ဘယ္နားျပန္သြာရွာ၇မွွာလဲ
ReplyDeleteေနာက္ထပ္ ဆက္ဖို႕က မစရေသးဘူးဗ်ိဳ႕....။ ေတာင္းပန္ပါ၏....
Deleteဒီ၀ထၱဳေလးကို ကၽြန္ေတာ့ Blog မွာ ၃ ပိုင္းေပါင္းၿပီးတင္လိုက္မိတယ္...၊ Credit ေပးထားပါတယ္...၊ ဒါေပ့မယ့္ မၾကိဳက္ဘူးဆိုရင္ ၿပန္ၿဖဳတ္ေပးပါ့မယ္...၊ ေအာက္မွာ တင္ထားတာပါ...၊
ReplyDeletehttp://blackmagicmaker.blogspot.com/2013/11/blog-post_2.html
ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..မၾကိဳက္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူးဗ်ာ... ေနာင္လည္း ၾကိဳက္တာမ်ားေတြ႕ရင္ ယူတင္ပါဗ်ာ...welcome ပါ..
ReplyDelete