ရဟန္းပ်ိဳ
တစ္စုဟာ ဂဂၤါျမစ္ကမ္း နေဘးမွာ ေရခ်ိဳးေနၾကရင္း တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ အျငင္းအခံု
ျပဳလုပ္ရာကေန ေဒါသနဲ႕ ေအာ္ဟစ္ ေနၾကပါတယ္.။ ေခါင္းေဆာင္ ရဟန္းက အဆိုပါ ရဟန္းေတြကို
"အသင္တို႕ ဘာလို႕ ေဒါသျဖစ္တဲ့အခါမွာ တစ္ေယာက္နဲ႕
တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ေနၾကတာလို႕ ထင္လဲ…."
ရဟန္းပ်ိဳေတြဟာ
တစ္ခါဏမွ် စဥ္းစားၿပီး သူတို႕ထဲက တစ္ဦးမွ.. "တပည့္ေတာ္တို႕ စိတ္လြတ္ သြားလို႕…
ေအာ္ဟစ္ၾကတာပါဘုရား…"
"ဒါေပမယ့္
ကိုယ့္အနားမွာပဲ ရွိေနတဲ့သူကို ဘာလို႕ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုရတာလဲ… အသင္တို႕ ေျပာလိုတာကို
ေအးေဆးသက္သာစြာ ေျပာလို႕ ရတာပဲေလ…" ရဟန္းေခါင္းေဆာင္က ျပန္ေမးလိုက္တယ္…။
ရဟန္းပ်ိဳေတြက
အေျဖ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၾကေပမယ့္ တစ္ေယာက္အေျဖကို က်န္တဲ့သူေတြက မေက်နပ္တာနဲ႕ပဲ
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ရဟန္းေခါင္းေဆာင္က..
"လူႏွစ္ေယာက္ဟာ
တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စိတ္ဆိုးၾကၿပီဆိုရင္… သူတို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြဟာ ေ၀းကြာ
သြားၾကတယ္…ဒါေၾကာင့္ ေ၀းကြာသြားတဲ့ အကြာအေ၀းအေလွ်ာက္… တစ္ဦးေျပာစကားကို တစ္ဦး ၾကားရဖို႕အတြက္
တစ္ေယာက္နဲ႕ တစ္ေယာက္ ေအာ္ဟစ္ၾကျခင္းျဖစ္တယ္…"
"သူတို႕
ပိုစိတ္ဆိုးေလေလ…၊ သူတို႕ ႏွလံုးသားေတြက ပိုေ၀းကြာေလေလျဖစ္ၿပီး… သူတို႕ ပိုမို
က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုၾကမွာ ျဖစ္တယ္…"
"ေနာက္ဥပမာတစ္ခုနဲ႕ေျပာရရင္
လူႏွစ္ဦး ခ်စ္ၾကိဳက္သြားတယ္ဆိုပါဆို႕… သူတို႕ႏွစ္ဦးဟာ ေအာ္ဟစ္ေျပာဆိုျခင္း
မျပဳပဲ တိုးတိတ္ညွင္သာစြာပဲ ေျပာဆိုၾကတယ္..။ သူတို႕ႏွလံုးေတြက အနီးဆံုးမွာ
ရွိေနၾကတယ္ေလ…သူတို႕ႏွလံုးသားၾကားမွာရွိတဲ့ အကြာအေ၀းက မရွိသေလာက္ကို နည္းပါးတယ္…။ တစ္နည္းအားျဖင့္
သူတို႕ ပိုခ်စ္လာေလေလ…သူတို႕ ႏွလံုးသားေတြ ပိုမိုနီးကပ္လာေလေလ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုး သူတို႕
စကားေတာင္ ေျပာဖို႕ မလိုေတာ့ပဲ မ်က္လံုးက အၾကည့္ခ်င္းနဲ႕တင္ကို
စကားေျပာလို႕ရၾကပါတယ္.။"
"ဒါေၾကာင့္
အသင္တို႕ အျငင္းအခံု လုပ္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ..အသင္တို႕ရဲ႕ ႏွလံုးသားေတြကို အေ၀းမေရာက္
ေစပါနဲ႕..၊ ႏွလံုးသားႏွစ္ခု အေ၀းေရာက္ေစမယ့္ စကားေတြကို မေျပာၾကပါနဲ႕…၊
ဒါမွမဟုတ္ရင္.. လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ ေ၀းကြာလြန္းသြားၿပီး ျပန္လည္နီးကပ္ဖို႕
လမ္းစကို အသင္တို႕ ရွာမေတြ႕ပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္…"
ေအာင္ထြန္းဦး
No comments:
Post a Comment