ဟာသ၀တၱဳတို (ရီခ်င္သူမ်ား ဖတ္ႏိုင္ပါသည္..)

ဒီႏွစ္ သၾကၤန္ကေတာ့ အေတာ့္ကို ေပ်ာ္စရာေကာင္းလိမ့္မည္ထင္သည္…၊ ၿမိဳ႕ကို တစ္ခါမွ မလာဖူးေသးတဲ့ နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ေတြ ေခၚထားသည္လို႕လည္း သိရသည္။ ႏွစ္စဥ္ သၾကၤန္တိုင္း ဒီအဆိုေတာ္ေဟာင္းေတြနဲ႕ပဲ ႏွစ္ပါသြားရတာ ၾကာၿပီ..၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ ထူးထူးျခားျခားေလး နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ေတြေခၚေပးတာေၾကာင့္ အျပတ္ကဲမည္လို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ ဆံုးျဖတ္ထားသည္.. (မဟုတ္လည္း ကဲၾကတာပါပဲေလ…)

"ဟေရာင္…သက္ေအာင္"

ေတြးတုန္းေတာတုန္း..ကၽြန္ေတာ့္ ငယ္သူငယ္ခ်င္း ေတြျဖစ္ၾကေသာ ေလာရွည္နဲ႕ ဖိုးေက်ာ္ ေရာက္လာၾကသည္။

"ဟာ..၊ ဟေရာင္ေတြ..၊ ငါေတာင္ အခုပဲ မင္းတို႕အေၾကာင္းေတြးေနတာ.."

"ဟုတ္လား..၊ ပြတာပဲ ၾကည့္စမ္း..၊ ငါတို႕အတြက္ ဘာေတြေတြးေပးေနတာလဲ..ဟင္…"

"ဒီလိုကြ…၊ မင္းတို႕ ႏွစ္ေကာင္က ရည္းစားမရွိေသးဘူး မွတ္လား…"

"အင္းေလ.."

"မင္းတို႕ႏွစ္ေကာင္ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ကို ကိုယ္ပိုင္ရည္းစားေလးေတြနဲ႕ မလည္ခ်င္ဘူးလား"

သေကာင့္သားႏွစ္ေကာင္ မ်က္ႏွာမွာ အီးပံုေတြ႕ေသာ ေခြးႏွယ္ ၀င္းပသြားၾကပါသည္။

"လည္ခ်င္တာေပါ့ကြာ..၊ ဘယ္လိုမ်ားေျပာလိုက္တာလဲ သက္ေအာင္ရယ္.."

"ဒီႏွစ္သၾကၤန္မွာ ငါတို႕ျမိဳ႕ကို နာမည္ၾကီး အဆိုေတာ္ေတြ လာမွာ မင္းတို႕ၾကားၿပီးပလား"

"ၾကားၿပီးၿပီေလ…ဒီေလာက္နာမည္ၾကီးေနတာကို..ႏို႕….ေနပါအံုး..သူတို႕လာမွာနဲ႕.. ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ ရည္းစားရမွာနဲ႕ ..ဘာဆိုင္လို႕လဲ…"

ဒီႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ သူတို႕ကို စထားေပးတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေပ်ာက္သြားမွာ စိုးဟန္တူသည္။ အတင္းကို ျပန္လည္ ဆြဲသြင္းေနသည္။

"ဆိုင္တာေပါ့ဟ..၊ ဒီလိုကြာ..၊ နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ေတြဆိုတာ..ငါတို႕နယ္ဘက္ကို ဘယ္ေတာ့မွု တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ေတာ့မွ မလာဘူးကြ.."

"ဟုတ္တယ္ေလ..အဲဒီေတာ့.."

"သူတို႕လာရင္ အေဖာ္ပါလာတာခ်ည္းပဲ."

"ဟေရာင္ သက္ေအာင္..၊ မင္းစကားၾကီးက ဘာစကားၾကီးလဲ..၊ နားရွင္းေအာင္ေျပာကြာ.."

"ေၾသာ္ မသာေလးေတြကလည္း.. ငါဆိုလိုတာက အေဖာ္ဆိုတာ ေယာက္်ားေလးဆို…၊ ေယာက္်ားေလးအေဖာ္..၊ မိန္းကေလးဆို မိန္းကေလးအေဖာ္..တစ္ခ်ိဳ႕ဆို အမ်ိဳးေတြ..၊ ညီ..၊ ညီမေတြေတာင္ ေခၚလာၾကေသးတယ္..ဒါကိုေျပာတာ… အေဖာ္ဆိုတာနဲ႕ မ်က္စိထဲ ေပါက္သင္ညိဳေလာက္ ေျပးျမင္မေနနဲ႕…"

"ငါတို႕က ေ၀းတယ္ကြ..၊ သေဘာမေပါက္ေသးဘူး..သက္ေအာင္ရ..ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ .ဆိုတာ ဆက္ေျပာစမ္းပါ.."

"အမ်ိဳးသမီး နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ကိုရွာ..၊ သူနဲ႕ပါလာတဲ့ သူကို ပိုင္ေအာင္ေပါင္း၊ အဆိုေတာ္ သီခ်င္းဆိုရင္း မ႑ပ္ထိုင္ေနရင္..ကိုယ္နဲ႕ သူနဲ႕က ဆိုင္ကယ္နဲ႕ ၿမိဳ႕ပတ္…၊ ေလွ်ာက္လည္..၊ ရည္းစားျဖစ္…"

"ဟား…..၊ ၾကည့္စမ္း…၊ ေသခ်င္းဆိုး..၊ မင္းေခါင္းက ေကာင္းလွေခ်လား..၊ ဟုတ္တယ္..၊ ရန္ကုန္က လာၾကမွာဆိုေတာ့..၊ ခဏတစ္ျဖဳတ္ဆိုၿပီး သူတို႕လည္း လည္ခ်င္ရွာမွာေပါ့. .ၿပီးေတာ့ ရန္ကုန္သူေတြဆိုေတာ့.. အလန္းေလးေတြ…၊ ဟိ..ဟိ…ေတြးရင္းနဲ႕ အူေတာင္ယား လာၿပီ…ဟိဟိ..ဒီႏွစ္ သၾကၤန္ေတာ့ လန္းရေခ်ေသးရဲ႕…"

သေကာင့္သားႏွစ္ေကာင္ သေဘာေတြက်ေနတာျမင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္ၾကည္ႏႈးမိသည္။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ္သာ အျဖစ္မရွိသာ ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုး သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေကာင္းစား ေစခ်င္သည္။ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အတြက္ ေပ်ာ္စရာေတြ ျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာေနသည္။

          သၾကၤန္အၾကိဳေန႕ကို ေရာက္လာခဲ့ပါၿပီ..။ မ႑ပ္ဖြင့္ပြဲေတြရွိတာေၾကာင့္ ဒီညေန အျပင္ထြက္ၿပီး ထြက္လည္ဖို႕ စဥ္းစားထားသည္။ ေနာက္ၿပီး တိုင္ပင္ထားတဲ့အတိုင္း အမ်ိဳးသမီး အဆိုေတာ္ေတြအနား ကပ္ဖုိ႕လည္း ၾကိဳးစားရအံုးမည္..၊ သိပ္ေတာ့မလြယ္လွ…၊ ဒါေပမယ့္ ၾကိဳးစားၾကည့္ရမည္…။

ညေန ၃း၀၀ နာရီေလာက္မွာ ေလာရွည္နဲ႕ ဖိုးေက်ာ္ေရာက္လာသည္။ အမယ္… လုပ္လာလိုက္တာ..။ မိတ္ကပ္ေတြ အေဖြးသားနဲ႕..၊ ဆံပင္ကိုလည္း တစ္ေခ်ာင္းခ်င္းစီ ေထာင္ထားေသးသည္။ ပါးမွာလည္း… ႏႈတ္ခမ္းနီနဲ႕ ဆြဲထားတဲ့ I Love U တို႕ အသည္းပံုျမွား ေဖာက္ပံုတို႕..၊ စံုလင္ေနတာပဲ. မ်က္လံုးေတြကိုလည္း အမည္းေရာင္ေတြ ပက္ပက္စက္စက္ ျခယ္ကာထားေသးသည္... ပံုစံေတြက မသိရင္ ခုခ်က္ခ်င္းပဲ သင္းခ်ိဳင္းကုန္းက ထလာတဲ့ ေသြးစုပ္ဖုတ္ေကာင္ေတြလိုလို…

"ဟေရာင္ေတြ..မင္းတို႕ ပံုစံက ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္ေနတာလဲ…ခုသြားမွာ မ႑ပ္ဖြင့္ပြဲ.. ေရပက္ခံသြားမွာ မဟုတ္ဘူး.."

"သိပါတယ္ဟ..အျပင္မွာ ေနပူလို႕ …ေနေလာင္မွာစိုးလို႕…မိတ္ကပ္နည္းနည္း လူးလာတာ.."

ဖိုးေက်ာ္က မ်က္ႏွာကို ပြတ္ရင္း ျပန္ေျပာသည္။

နည္းနည္းလူးလာတာတဲ့… မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးျပာႏွမ္းေနၿပီး ေခၽြးမ်ား နဖူးမွ တဒီးဒီးက်ကာ.. မ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေခၽြးစီးေၾကာင္းမ်ားမွာ အေၾကာင္းလိုက္ အေၾကာင္းလိုက္ျဖစ္ေနေလၿပီ…

"ၿပီးေရာကြာ… သြားၾကမယ္…"

သေကာင့္သားႏွစ္ေယာက္က ဆိုင္ကယ္တစ္စီး ကၽြန္ေတာ္က ဆိုင္ကယ္တစ္စီးစီးၿပီး ဗဟို မ႑ပ္ရွိရာသို႕ ခ်ီတက္လာခဲ့ၾကေတာ့သည္…။

စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၾကိဳတင္စိတ္ကူးထားတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ေပါ့ေလ…..

ဗဟိုမ႑ပ္ေရာက္ေတာ့ ယိမ္းအဖြဲ႕ေတြကေနေလၿပီ..၊ တိုင္းမွဴးအပါအ၀င္ ဌာနဆိုင္ရာမ်ားမွ လူၾကီးမ်ားကို စင္ေပၚတြင္ ေတြ႕ရသည္။ ထိုလူၾကီးေတြရွိရင္ စင္ေပၚကို ဘယ္သူမွ တက္လို႕မရ..။ ခဏ ေနရင္ေတာ့ စတိတ္ရႈိး စၾကေတာ့မည္။ ထိုအခိ်န္ဆို သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ လူၾကီးေတြျပန္ၿပီ.. အဆိုေတာ္ေတြပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့မည္…။

အဲ့ဒီအခ်ိန္ကို ေစာင့္ရင္း သံုးေယာက္သား အနီးရွိ ဘီယာဆိုင္မွာ.. ဘီယာ တစ္ေယာက္တစ္လံုးစီေသာက္ရင္း ထိုင္ေနလိုက္သည္..။ ဘယ္ေလာက္မွ မၾကာလိုက္..၊ တိုင္းမွဴးႏွင့္တကြ လူၾကီးမ်ား ျပန္လည္ခ်ီတက္သြားၾကေလၿပီ…။

ခုနက မဆိုရဲသလို ဆိုရဲသလို အိေျႏၵသိကၡာတစ္ခြဲသားနဲ႕ လုပ္ေနေသာ အဆိုေတာ္ ကိုကိုမမ မ်ားကလည္း အခုမွ ေမ်ာက္မၾကီး ကြယ္ရာမွာ ေသာင္းက်န္းေနက်ေသာ ေမ်ာက္သား၊ ေမ်ာက္သမီးမ်ား သဖြယ္ သီဆို ေအာ္ဟစ္ ကခုန္ ေနၾကေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ေစာင့္စားေနေသာ အခ်ိန္ကို ေရာက္လာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ သေကာင့္သားႏွစ္ ေကာင္ကို အခ်က္ျပၿပီး မ႑ပ္စင္နားခ်ဥ္းကပ္ရသည္။

"ငါအေပၚတက္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္အံုးမယ္..မင္းတို႕ႏွစ္ေကာင္ ဒီကေနေစာင့္ေနာ္.."

"ေအး..၊ ေအာင္ျမင္ပါေစကြာ..၊ တိုင္းျပည္နဲ႕ လူမ်ိဳးအတြက္ အသက္စြန္႕ၾကိဳးစားတဲ့ မင္းလို လူမ်ိဳးအတြက္ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ ဂုဏ္ယူပါတယ္.."

"ေအေပးေလးေတြ…."

သူတို႕ ေျပာလိုက္မွ မသိရင္ ကိုယ္က စစ္တိုက္ထြက္ေနတာၾကေနတာပဲ…သူတို႕ ႏွာေခါင္း ကိစၥအတြက္လည္း လုပ္ေပးရေသးတယ္…

စင္ေပၚတက္တဲ့ေနရာမွာ မီးသတ္လံုျခံဳေရးမ်ားေစာင့္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ေအးေဆး..၊ ဒီေလာက္ကေတာ့ သက္ေအာင္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္က မမႈ..။ ေဆးလိပ္ဘူးေလး ယူကာ…မီးသတ္ ၀တ္စံု၀တ္ထားတဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်ဥ္းကပ္လိုက္သည္။

"ဗိုလ္ၾကီး..ေဆးလိပ္ေသာက္ပါအံုး..ေစာင့္ရတာ ေမာေနေရာေပါ့…"

ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္ ဗိုလ္ၾကီးတပ္ေခၚလိုက္သည္။ ဗိုလ္ၾကီးလို႕ေခၚရင္ မၾကိဳက္တဲ့သူ ဘယ္သူရွိမွာလဲေလ..ဟုတ္တယ္မွတ္လား…။

"မင္းက ဘာေကာင္လဲ.."

"ဗ်ာ…"

"မင္းကို ဘာေကာင္လဲလို႕ ေမးေနတယ္ေလ.."

"ဘာ….ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူး ဗိုလ္ၾကီး.."

"မင္းေတာ့ ေသေတာ့မယ္.. ဘာဗိုလ္ၾကီးလဲ.. မ်က္စိကန္းေနလား.. ေသခ်ာၾကည့္စမ္း ..အပြင့္ကို… တပ္ရင္းမွဴးကြ..နားလည္လား.."

ေသစမ္း..၊ မီးသတ္တပ္ရင္းမွဴးနဲ႕မွ လာတိုးရတယ္လို႕..ကိုယ္ကလည္း ဘယ္ႏွစ္ပြင့္ဆို ဘယ္လိုေခၚသလဲဆိုတာ သိတာမွမဟုတ္.. မတတ္ႏိုင္..ၾကည့္ရႊီးရေတာ့မည္..

"ဒီလိုပါ.. အဘ.."

"ေအး..ေျပာ.."

ခ်က္ခ်င္းေလသံေျပာင္းသြားသည္…၊ အစကတည္းက ဗိုလ္ၾကီးအစား အဘလို႕ သံုးလိုက္ရမွာ.. ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္က ညံ့တာ..၊ လူေတြမ်ား ခက္ပါရဲ႕ဗ်ာ…၊ အဘ ဆိုၾကီး အသက္ၾကီးတဲ့လူစာရင္းသြင္းၿပီး ေခၚခံရတာကို ဘ၀ခိုက္တဲ့လူကရွိေသးတယ္…

"သားတို႕ၿမိဳ႕ကို လာတဲ့ အဆိုေတာ္ေတြကိုေလ… အမွတ္တရ လက္မွတ္ထိုးခိုင္းမလို႕.. စင္ေပၚ ခဏေလာက္ တက္ခ်င္လို႕ပါ အဘ.."

မတတ္ႏိုင္ သူ႕ကို အဘေခၚၿပီးမွေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သားလို႕သံုးလိုက္ရသည္။ ခြင့္လႊတ္ပါေတာ့ အေမေရ..။ ဟိုႏွာဂိုေဒါင္ ႏွစ္ေကာင္အတြက္ေပါ့…။

"သြား ငါ့သား…၊ မၾကာေစနဲ႕…."

ေသခ်င္းဆိုးၾကီး…၊ ေျပာတာေတာင္ ငါ့သား ဆိုၿပီး အျမတ္ယူလိုက္ေသးတယ္..၊ မွတ္ထား..၊ ေနာက္မွ ကိုယ့္အိမ္ကို မီးရႈိ႕ၿပီး ဒင္းတို႕ကို မီးလာသတ္ခုိင္းအံုးမယ္…

စင္ေပၚကို တက္ဖို႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရသည္ႏွင့္ ျမန္ျမန္ပဲ ေျပးတက္သြားလိုက္သည္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ…အခမ္းအနားမွဴး ျပဳလုပ္သူရဲ႕ မိုက္ကလည္း တစ္ျပိဳင္နက္ အသံထြက္ လာသည္။

"အခုသီဆိုမယ့္ အလွည့္က်ေသးသံရွင္ကေတာ့ နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ ဆိုေတး ပဲျဖစ္ပါတယ္.."

ကၽြန္ေတာ္လည္း စင္ေပၚေရာက္သြားေရာ အထက္ပါအသံၾကီး အစဥ္လိုက္အတိုင္းၾကီး ထြက္က် လာသည္။

ၾကံဳတုန္း တစ္ခုေျပာျပခ်င္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕နယ္ၿမိဳ႕မွာ အဆိုေတာ္ အသစ္ဆုိရင္ လူမျမင္ဘူးပဲ သီခ်င္းေတြကို အားေပးၾကသည္။ ဆိုေတး ဆိုရင္လည္း လူျမင္ဖူးတဲ့သူ ခပ္ရွားရွား..၊ ဒါေပမယ့္ သူ႕ရဲ႕ မီးအိမ္ရွင္ သီခ်င္းကေတာ့ လူတိုင္းရေနၿပီး ဆိုေတး ဆိုေတးဆိုၿပီး အသည္း အသန္အားေပးၾကသည္။

အခုလည္း အခမ္းအနားမွဴး အသံနဲ႕ ခ်ိန္ကိုက္ထြက္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပရိတ္သတ္က ဆိုေတးဆိုၿပီး တစ္ခဲနက္အားေပးၾကေလေတာ့သည္။

မိန္းကေလးေတြကလည္း ဆိုေတး ဆိုေတး ဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ေနကာ ကၽြန္ေတာ့္ကို လက္ျပေနၾကေတာ့သည္။ စင္ေအာက္မွ အမူးသမား ယာမကာ ကိုကိုမ်ားကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုေတးဆိုၿပီး လက္မ်ားကမ္းေပးေနေတာ့သည္..၊ အမယ္.. ဟိုႏွစ္ေကာင္က ပါလိုက္ေသး…ကၽြန္ေတာ္လည္း ဟိုႏွစ္ေကာင္ လက္ကမ္းေပးတာျမင္ေတာ့…လက္၀ါးခ်င္း ရိုက္ၿပီး ျပန္ၿပီး ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။

"ေဟး…. ဆိုေတးကြ….၊ "

သြားၿပီ…၊ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကို ႏႈတ္ဆက္တာကို ပရိတ္သတ္ကို ႏႈတ္ဆက္တယ္ အထင္နဲ႕ ပရိတ္သတ္မ်ား ေအာ္ဟစ္ၾကျပန္သည္။

"ဆိုေတးက အသံေကာင္းေတာ့ ရုပ္က ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ေလးျဖစ္မယ္ထင္တာ..၊ အခုေတာ့ အသံေလး ေကာင္းသေလာက္ ရုပ္က ဆိုးပါ့ကြာ.."

"အသံေကာင္းလို႕ စင္ေပၚတက္ရတယ္မွတ္…မဟုတ္လို႕ကေတာ့ ခဲနဲ႕ေပါက္ၿပီးသားပဲ.."

"ဆိုေတးသာ ဒီရုပ္မွန္းသိရင္ သူ႕သီခ်င္းေတြ နားမေထာင္ပါဘူးေတာ္…"

"မ်က္လံုးေလးပိတ္ၿပီး သီခ်င္းနားေထာင္ၾကတာေပါ့ကြာ.."

အစရွိတဲ့ အသံေတြလည္း ပရိတ္သတ္ထဲမွ ၾကားလာရသည္။ မျဖစ္ေသး..၊ ေတာ္ၾကာ.. ကိုယ့္ေၾကာင့္ အဆိုေတာ္ ဆိုေတး သိကၡာ လံုးလံုး က်ေခ်ေတာ့မည္။ ျပန္ရွင္းျပမွ ရေတာ့မည္။ ကၽြန္ေတာ္ မိုက္ေရွ႕ကို သြားလိုက္သည္။

"အဟမ္း..အဟမ္း…." လည္ေခ်ာင္းဟန္႕ၿပီး အသံအရင္ရွင္းလိုက္သည္။

"ပရိတ္သတ္ကို ေျပာခ်င္တာကေတာ့..ဘာလဲဆိုေတာ့ေပါ့ေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္ကေပါ့ေနာ္…"

ကၽြန္ေတာ္ရွင္းျပရန္ အစပ်ိဳးလိုက္သည္။

"ေခြထဲက အသံနဲ႕လည္း မတူဘူးေနာ္…"

"ခုနက ရုပ္ပဲၾကည့္မရတာ ..အခု နားပါ ခါးလာၿပီ"

"အသံသြင္းတုန္း…effects ေတြထည့္ထားလို႕ေကာင္းတာေနမွာပါ.. ဒီအတိုင္းဆိုရင္ေတာ့ နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ့ ျဖစ္ဖို႕ မေျပာနဲ႕..၊ တရုတ္ႏွစ္သစ္ကူး ဂစ္တာတီးၿပီး လိုက္ေတာင္းေတာင္ ထမင္းနပ္မွန္မွာ မဟုတ္ဘူး.."

ပရိတ္သတ္ထဲက အသံေတြထြက္လာျပန္သည္။ မျဖစ္ေခ်…၊ ျမန္ျမန္ရွင္းျပမွ ျဖစ္ေတာ့မည္။

"ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာက ေပါ့ေနာ္.. ဒီလိုေပါ့ေနာ္.. ကၽြန္ေတာ္က အဆိုေတာ္ မဟုတ္ဘူး ေပါ့ေနာ္..၊ အဲဒါေပါ့ေနာ္…"

လိုရင္းမေရာက္ျဖစ္ေနသည္။ တစ္ခါမွ မိုက္နဲ႕ ဒီေလာက္လူအမ်ားၾကီးကို စကားမေျပာဖူးေတာ့ အေယာင္ေယာင္အမွားမွား ျဖစ္ေနသည္။

“ဆုိပါေတာ့ဗိ်ဳ႕…အိုက္တင္ခံမေနပါနဲ႕ေတာ…”

“ပဲမ်ား မေနပါနဲ႕ေတာ့…မီးအိမ္ရွင္ဆိုပါေတာ့ဗိ်ဳ႕…”

“ဆုိေတး…ဆိုေတး…ဆိုေတး..ဆိုေတး…”

ဆိုၿပီး ပရိတ္သတ္ေတြ အသံဆူညံၿပီး ပြက္ေလာရိုက္လာသည္။

"ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပ.."

“ဆုိေတး…ဆိုေတး…ဆိုေတး..ဆိုေတး…”

“တစ္ကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီစင္ေပၚကို”

“ဆုိေတး…ဆိုေတး…ဆိုေတး..ဆိုေတး…”

ဘယ္လိုမွ ရွင္းျပဖို႕ စကားစမရျဖစ္ေနသည္။ ေနာက္ဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခုခ်လိုက္သည္။

“ကၽြန္ေတာ္ အဆိုေတာ္ ဆိုေတး မဟုတ္ပါဘူးဗိ်ဳ႕…”

ရွိသမွ်အားႏွင့္ညွစ္ၿပီး ငယ္သံပါေအာင္ ေအာ္ပစ္လိုက္သည္။

ပရိတ္သတ္ၾကီး ျငိမ္က်သြားသည္..၊ အပ္က်သံပင္မၾကား…။ အကုန္လံုး ပါးစပ္မ်ားဟၿပီး ေၾကာင္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနသည္…၊ သေကာင့္သားႏွစ္ေကာင္ကလည္း ကၽြန္ေတာ္ဆိုေတး မဟုတ္တာကို မသိသည့္အတိုင္း ပါးစပ္ဟကာ ေၾကာင္ၿပီး ေငးၾကည့္ေနလိုက္ေသးသည္။

"အဟမ္း…"

ကၽြန္ေတာ္လည္ေခ်ာင္းရွင္းလိုက္သည္..။ ၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္တာကို တစ္လံုးခ်င္း ေအာင္ျမင္စြာ ေျပာခ် လိုက္သည္။

"အမွန္ေတာ့…. ကၽြန္ေတာ္ စင္ေပၚတက္လာတာ ..အဆိုေတာ္ သဇင္ကို ယူမလို႕ပါ…"

"ဟင္…"

"ဟာ.."

"အယ္.."

"အလို…"

ပရိတ္သတ္ဆီက အာေမဋိတ္သံေတြ မ်ိဳးစံုထြက္လာသည္။

သြားၿပီ…၊ အဆိုေတာ္ သဇင္ဆီက အမွတ္တရလက္မွတ္ယူမလို႕လိုေျပာမလို႕ဟာကို ေလာၿပီး အဆိုေတာ္ သဇင္ကို ယူမလို႕ ျဖစ္သြားသည္…။

ပရိတ္သတ္ကလည္း ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနသည္…။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့….၊

ခဏၾကာေတ့ာ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ညွင္သာစြာ လာဆြဲျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္…။  ခုနက ေျပာတာ ၾကားလိုက္လို႕ အဆိုေတာ္ သဇင္က လက္မွတ္ထိုးေပးမလို႕ထင္သည္…၊ လက္ကေလးက ႏူးညံ့လိုက္တာ…၊ ေအးေလ ပိုက္ဆံရွိ အဆိုေတာ္ ဆိုေတာ့လည္း.. ႏူးညံ့မွာေပါ့ေလ.. ဘာအလုပ္ၾကမ္းမွ လုပ္ဖို႕မလိုတာကို…

နာမည္ၾကီးအဆိုေတာ္ရဲ႕ လက္ကိုင္တာကို ပထမဦးဆံုး ခံရေတာ့ မေနတတ္ မထိုင္တတ္ .. ရွိန္းတိန္းဖိန္းတိန္းၾကီး… ဟိုႏွစ္ေကာင္ကိုေတာ့ ၾကြားလို႕ရၿပီ.…သဇင္ကေတာင္ စၿပီး လက္လာကိုင္တယ္ဆိုၿပီးေတာ့…… ပရိတ္သတ္အမ်ားၾကီးေရွ႕မွာေတာင္ လက္လာ ကိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဘာအထာလဲေတာ့ မသိ…၊

ကၽြန္ေတာ္ ရွက္ရႊံစြာ သဇင္မ်က္ႏွာေလးကို လွည့္ၾကည့္မိလိုက္သည္။

"အမေလးဗ်…."

၀က္ျခံေတြ ဗလဗြနဲ႕ မည္းတူးေနေသာ မီးသတ္ တပ္ရင္းမွဴး အဘ ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။

"ေၾသာ္.. အဘ.."

"အဘလည္း မရေတာ့ဘူး ငါ့တူ..၊ ငါက လက္မွတ္တက္ထိုးမယ္ဆိုလို႕ အဟုတ္မွတ္ေနတာ.. မင္းက စင္ေပၚမွာ ေပါက္တက္ကရ တက္လုပ္ေနတာကိုးကြ…"

"မဟုတ္ဘူး အဘ.. ကၽြန္ေတာ္ ရွင္းျပ.."

"ေတာ္ေတာ့..၊ ဒီမွာ မရွင္းျပနဲ႕… ကားေပၚမွ ရွင္းေတာ့.."

ေၾသာ္.. ေတာ္ေတာ္ သေဘာေကာင္းတဲ့အဘ… ကားေပၚေတာင္ တင္ေခၚၿပီး ရွင္းျပခိုင္းအံုးမယ္တဲ့.. ဒီလိုလူမ်ိဳး တပ္ရင္းမွဴးမက… ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ထိပါ ေပးသင့္သည္။

"ကားက ဘယ္မွာလဲ အဘ…"

"စင္ေအာက္မွာပါ.. လာလိုက္ခဲ့…"

ကၽြန္ေတာ့္လိုက္ကို ညွင္သာစြာ ဆြဲေခၚသြားသည္။ အဘ ေျပာတာမွန္ပါသည္။ စင္ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ကားျပာၾကီး တစ္စီး ရပ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။

ကားမွာ စာတစ္ေစာင္လည္း ကပ္ထားပါေသးသည္။

"မူးၿပီး ေသာင္းက်န္းသူမ်ား" တဲ့….။

ေအာင္ထြန္းဦး