ရင္သို႕ထိေသာစာစုမ်ား - ၅

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ အလုပ္က ေစာေစာျပန္မွ ျဖစ္မည္..၊ မေန႕က ရပ္ကြက္ရံုးမွ ဒီေန႕ည ကင္းေစာင့္ရန္ လာအေၾကာင္းၾကား ထားသည္..၊ ခုတစ္ေလာ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သူခိုးေတာ္ေတာ္ပူတာကတစ္ေၾကာင္း၊ ေႏြရာသီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ မီးေဘးအႏၱရာယ္လည္း ရွိႏိုင္တာက တစ္ေၾကာင္း၊  ရပ္ကြက္တြင္း အလွည့္က် ကင္းေစာင့္စနစ္ျဖင့္ တာ၀န္ခ်ထားျခင္းျဖစ္သည္။ အလုပ္က ေစာေစာ ျပန္ႏုိင္မွသာ ကင္းခ်ိန္ကို ေနာက္မက်ဘဲ သြားႏိုင္ေတာ့မည္…၊ ထို႕ေၾကာင့္ အလုပ္ကိုသိမ္းကာ အိမ္ျပန္ဖို႕ ေျခလွမ္း စတင္ခဲ့ေတာ့သည္။

အိမ္ကိုေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါး၀မွာ ငုတ္တုတ္ေလးထိုင္ၿပီး ဆီးၾကိဳေနေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀သည္ အေမတစ္ခုသားတစ္ခု ဘ၀ျဖစ္သည္။ အေဖဆံုးၿပီးကတည္းက အေမ့ကို လုပ္ေကၽြးျပဳစုလာတာ ဒီအခ်ိန္ထိျဖစ္သည္။ စီးပြားေရး အဆင္မေျပေပမယ့္…၊ အေမနဲ႕ ေပ်ာ္ရြင္စြာ ေနထိုင္ရေသာ ဒီဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္သည္…။

“သား… ဒီေန႕ အလုပ္ျပန္တာ..ေစာလွခ်ည္လား..”

“ဟုတ္တယ္ … အေမ…၊ သားဒီေန႕ ရပ္ကြက္ကင္းက်တယ္ေလ.. အဲဒါ …သြားရအံုးမယ္..”

“ထမင္း အရင္စားမလား..၊ ေရအရင္ခ်ိဳးမလား သား..”

“ေရ အရင္ခ်ိဳးမယ္ အေမ… ၿပီးမွ ထမင္းစားမယ္ေလ…”

ကၽြန္ေတာ္ ေရအျမန္ ခ်ိဳးလိုက္သည္..၊ ေရခ်ိဳး… အ၀တ္အစားလဲၿပီးေတာ့ ထမင္း၀ိုင္းျပင္ဆင္ၿပီး ေစာင့္ေနေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္….။ ထမင္းစားရာတြင္ အေမသည္ တစ္ေယာက္တည္း ဘယ္ေတာ့မွ မစား..၊ ႏွစ္ေယာက္ဆံုမွ စားေလ့ရွိသည္..။ မိမိအလုပ္ေနာက္က်ေသာ ေန႕မ်ိဳးတြင္ပင္လွ်င္ အေမသည္ အဆာခံၿပီး မိမိကိုေစာင့္ေလ့ရွိသည္…၊

ေနာက္ထူးျခားခ်က္တစ္ခုရွိသည္။ အေမသည္ ကၽြန္ေတာ္ ေတာင္းဆိုသမွ်ကို ဘာတစ္ခုမွ ျငင္းသည္မရွိ…၊ တတ္ႏိုင္သမွ် အကုန္ျဖည့္ဆည္းေပးသည္..၊ ဥပမာ… ကၽြန္ေတာ္ ညေနစာ ငါးသေလာက္ဟင္းစားခ်င္လွ်င္… ရရေနရာကေန ရွာၿပီး..ခ်က္ထားတတ္သည္..။ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို အညိႈ မခံႏိုင္ေသာ အေမျဖစ္သည္။

ေရခ်ိဳးၿပီး ထမင္း၀ိုင္းတြင္ ထမင္းဟင္းမ်ား အရန္သင့္ႏွင့္ ထိုင္ေစာင့္ေနေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဟင္း မေကာင္းေပမယ့္ သားအမိ ႏွစ္ေယာက္ စံုလင္စြာ စားေနက်ျဖစ္ေသာ ဒီထမင္း၀ိုင္းေလးကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကိဳက္ ႏွစ္သက္သည္။ ထမင္းစားၿပီးတာနဲ႕

"သား ဒီေန႕..၊ မီးကင္း သြားေစာင့္ဖို႕ ရွိတယ္.. ခုတစ္ေလာ သူခိုးကလည္း ေတာ္ေတာ္ပူတယ္ေလ.."

"အင္း..သတိလည္း ထားအံုးေနာ္သား..၊ ဒါနဲ႕့သား မနက္ျဖန္ ဘာစားခ်င္လဲ..? "

"သေဘၤာသီး စားခ်င္တယ္အေမ..၊ သားသေဘၤာသီး မစားရတာၾကာပီ.."

ကၽြန္ေတာ္ သေဘၤာသီးကို ငယ္ငယ္ကတည္းက အရမ္းၾကိဳက္သည္။ အေမကလည္း အိမ္မွာ သေဘၤာသီး မျပတ္ေအာင္ အျမဲ ၀ယ္ထားေလ့ရွိသည္..။

အေမ့ကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး မီးကင္းေစာင့္ရန္ အိမ္ကထြက္လာခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ စိတ္ထဲ ဒီေန႕ သိပ္မၾကည္လင္ခ်င္..။ တစ္ခုခုကို စိတ္ေလးေနသည္..။ ဘာမ်ား ျဖစ္အံုးမလဲေတာ့ မသိ..။ မီးကင္းကို ေရာက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ၾကိဳေရာက္ေနေသာ အေဖာ္ ႏွစ္ေယာက္ ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္..။ လက္ထဲမွာလည္း လက္နက္ေတြ ကိုယ္စီနဲ႕…၊ ဟုတ္တာေပါ့..၊ သူခိုးေတြ ဘာေတြ လိုက္ရရင္ လက္နက္ မပါပဲ လိုက္လို႕မွ အဆင္မေျပတာကိုး…။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ ကင္းေစာင့္ရင္း ည (၁း၀၀) သို႕ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ၿပီးၿပီမို႕ ကင္းတဲထဲ၀င္ၿပီး တစ္ေရးေလာက္အိပ္လိုက္သည္။ ဘယ္ေလာက္ ေၾကာၾကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္မသိ..၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ အသာေလး လက္တို႕လာႏႈိးမွ ႏိုးေတာ့သည္။

"ဟေရာင္….၊ သူခုိးကြ..၊ တိုးတိုးေန.."

သူခိုးဆိုတဲ့ အသံၾကားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ အိပ္ခ်င္ေျပသြားသည္။

"ဘယ္မွာလဲ သူခိုး.."

"ေဟာ ..ဟိုမွာ..ေတြ႕လား..၊ အိမ္ထဲက ထြက္လာတာ.. ဘာ "မ" လာလဲမသိဘူး..၊ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းနဲ႕.."

"ဟိုေကာင္ေရာ.."

"ေအာက္မွာ ရိုက္ဖို႕ ေစာင့္ေနတယ္.."

"ေအး…တြယ္ကြာ…"

လေရာင္၀ိုးတ၀ါးနဲ႕မို႕ ေကာင္းေကာင္းေတာ့ သူခိုးကို ေကာင္းေကာင္းေတာ့ မျမင္ရ..။ သို႕ေပမယ့္ ဒီလိုအခ်ိန္ သူမ်ား အိမ္ထဲကို တိတ္တဆိတ္၀င္ၿပီး ခိုးေၾကာင္ ခိုး၀ွက္ ျပန္ထြက္လာတာ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ လူေကာင္း မျဖစ္ႏိုင္..။ သံုးေယာက္သား တုတ္ကိုယ္စီကိုင္ၿပီး အေမွာင္ရိပ္ကြယ္ရာကေန သူခိုးအား ေစာင့္ေနလိုက္သည္..။ သူခိုးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သံုးေယာက္ အနီး ေရာက္လာသည္နဲ႕ တစ္ျပိဳက္နက္..။

"ခြပ္.."

"ေဆာ္ဟ…"

"ဒုတ္…"

"သူခိုးဗ်ိဳ႕…၊ သူခိုး…၊ သူခိုး.."

သံုးေယာက္သား ေအာ္သူကေအာ္ ေဆာ္သူကေဆာ္ထည့္လုိက္ရာ သူခိုးမွာ ေျမျပင္မွာ ပံုလ်က္သားေလး လဲေနေတာ့သည္..။ ခဏၾကာေတာ့ ရပ္ကြက္ထဲက လူမ်ား မီးတုတ္ေတြ၊ ဓါတ္မီးေတြ ကိုယ္စီနဲ႕ ထြက္လာၾကသည္။ ထိုအခ်ိန္မွသာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူခိုးဘယ္သူဘယ္၀ါလဲဆိုတာကို ၾကည့္ဖို႕ ဓါတ္မီးနဲ႕ မ်က္ႏွာကို ထိုးခ်ိန္လိုက္သည္..။

"ဟင္…အေမ…"

ေသြးအိုင္ထဲတြင္ ျငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနေသာ အေမ့ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္..။

"ဟာ.. အေမ…၊ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲဗ်ာ..၊ ဘာျဖစ္လို႕ အေမ ဒီအခ်ိန္ၾကီး အျပင္ထြက္လာရတာလဲ.."

ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ငိုရင္း အေမ့ကို ဆြဲေပြ႕လိုက္သည္။ ရဲရဲနီေနေသာ ေသြးတို႕က ကၽြန္ေတာ့္ရင္ဘတ္ တစ္ခုလံုးကို အနီေရာင္ျဖစ္ေစခဲ့သည္။ အေမကေတာ့ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္အလား တုပ္တုပ္မွ် မလုပ္..။

"ဘာျဖစ္လို႕..အေမ..ျဖစ္ေနရတာလဲဗ်ာ..၊ ဘာျဖစ္လို႕လဲ…"

ကၽြန္ေတာ့္ အေမးကို ဘယ္သူမွ မေျဖ..၊ အကုန္လံုး အံ့ၾသ ဂရုဏာသက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႕ ၀ိုင္းၾကည့္ေနၾကသည္..။

ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကို ေဆးရံုသို႕ပို႕ေဆာင္ရန္ ဆြဲေပြ႕ထူလိုက္သည္..၊ အေမ့ရဲ႕ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္ထားတဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ တစ္စံု တစ္ခု ထြက္က်လာခဲ့သည္…။ ထိုအရာမွာ… ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့.. "သေဘာၤသီး ႏွစ္လံုး"..

ေအာင္ထြန္းဦး