ေနရာခ်င္း လဲခ်င္သူ

"ဟိုင္း…."

"ဟိုင္း……"

"မဂၤလာပါ..။ သူငယ္ခ်င္းမရွိလို႕ ခင္ခ်င္လို႕ပါ…"

သူမ ကၽြန္ေတာ့္ကို လာမိတ္ဆက္ခဲ့ပံုက ရိုးရိုးေလးပင္ျဖစ္သည္။ ဒီလိုနဲ႕ ဟိုအေၾကာင္း ဒီအေၾကာင္း ေရာက္တတ္ရာရာေျပာရင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ online ေပၚက သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ အမွန္တိုင္း ၀န္ခံရလွ်င္ ကၽြန္ေတာ္သည္ စာရိုက္ျပီး chatting လုပ္ရတာကို ပ်င္းရိေသာ လူအမ်ိဳးအစားထဲတြင္ ပါ၀င္သည္။ ေျပာတိုင္းလိုင္း အေပါက္အလမ္းက တည့္ခ်င္မွတည့္သည္။ လူဘုကလန္႕လို႕လည္း တစ္ခ်ိဳ႕က ေခၚၾကသည္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္တြင္း online သူငယ္ခ်င္းလည္း မ်ားမ်ားစားစားမရွိခဲ့..။ 

ဒါေပမယ့္ သူမနဲ႕ chatting လုပ္ရင္း သတိထားမိလာတာက ကၽြန္ေတာ္ chatting လုပ္ရတာကို ေပ်ာ္ေနမိသည္။ သူမက ဟာသဥာဏ္ရႊင္သည္။ လူတစ္ဖက္သား မခံခ်င္ေအာင္လည္း စတတ္သည္။ သူစလို႕ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ဆိုးေနျပီဆိုရင္ သူမမွာ ေပ်ာ္လို႕မဆံုး..။ ျပီးလွ်င္ စကားတတ္ေသာ သူမက ကၽြန္ေတာ္စိတ္ဆိုးေျပေအာင္ ရီစရာေတြ ျပန္ေျပာျပေနတတ္သည္။ ဒါေတြသည္ကပဲ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူမနဲ႕ chatting လုပ္ရတာ ေပ်ာ္ေနေစသည္လား မေျပာတတ္။

ကၽြန္ေတာ္ နာရီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ အခ်ိန္က ည ၁၁း၄၅..။ ေနာက္ ၁၅ မိနစ္ဆိုရင္ ၁၂း၀၀ နာရီထိုးျပီ..။ ၁၂း၀၀ နာရီဆိုရင္ chatbox မွာ သူမရဲ႕ account မီးစိမ္းေလးလင္းလာလိမ့္မည္။ ၾကိဳေတြးထားသည့္ အတိုင္းပင္ ၁၂း၀၀ နာရီထိုးသည္ႏွင့္….

"ဟိုင္း…အစ္ကို…"

"ဟိုင္း..ညီမ..." ….. ဒီလိုနဲ႕ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕အၾကား သံေဃာဇဥ္ဟူေသာ ၾကိဳးသည္ ေလလႈိင္းထဲမွတစ္ဆင့္ အသံမၾကား ရုပ္မျမင္ရေသာ စာလံုးေတြနဲ႕ ျဖစ္တည္လာခဲ့ရေလျပီ..။

အေဖသို႕......

သူ…. သူဟာ ဘယ္ေလာက္ေမာေမာ အိမ္ျပန္လာလို႕ သားသမီးေတြ မ်က္ႏွာျမင္ရင္ ေမာပန္းသမွ် ေျပသြားတယ္တဲ့….. ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္လာတဲ့ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အျမင္မွာ သူဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ေနပံု မေပါက္ခဲ့ဘူး..။

သူ…. သူဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို သူ႕လိုမိ်ဳး ပညာမတတ္ပဲ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႕ အလုပ္လုပ္ရမွာကို မျဖစ္ခ်င္ဆံုးပါတဲ့… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူက အားအားရွိ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပင္ပန္းေအာင္ ရွာၾကံ ခိုင္းေနတယ္လို႕ပဲ ထင္ခဲ့မိတယ္..။

သူ…. သူဟာ ကၽြန္ေတာ္ မလိမ္မာလို႕ ရိုက္ႏွက္ဆံုးမျပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေအာင္ အေမ့ကို ေဆးလူးခိုင္းျပီး သက္သာသလား စိုးရိမ္စြာ ေမးတတ္ပါသတဲ့… ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႕ကို ရက္စက္တတ္သူလို႕ပဲ ထင္ခဲ့တယ္..။

သူ… ထမင္းစားပြဲမွာ ကၽြန္ေတာ္မပါရင္္ မ်က္ႏွာမေကာင္းပဲ အေစာၾကီး ထ ထ သြားျပီး ကၽြန္ေတာ္ ထမင္းစားျပီးျပီလားဆိုျပီး တေမးတည္း ေမးေနတတ္တယ္တဲ့....။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ ဟင္းမေကာင္းလို႕ ဆက္ မစားတာလို႕ပဲ ထင္ခဲ့တယ္..။

သူ…. သူ႕က်န္းမာေရးအတြက္ ၀ယ္ရမယ့္ ေဆးကို မ၀ယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ေက်ာင္းသံုး ပစၥည္းေတြကို ၀ယ္ေပးခဲ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အေကာင္းစားပစၥည္းမရလို႕ သူ႕ကို ကပ္ေစးႏွဲၾကီးလို႕ ထင္ခဲ့တယ္..။

သူ…. ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲေအာင္ေတာ့ … "ငါ့သား ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ ၾကည့္စမ္း..၊ ဒါမွ ငါနဲ႕ တူတဲ့ ဖေအတူသား.. ငါ့သားကြ.." ဆိုျပီး  အေမ့ကို ၾကြားေျပာပါသတဲ့…..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပြဲေအာင္တာေတာင္ ေပ်ာ္ရႊင္ပံုမေပၚတဲ့ သူ႕ကိုၾကည့္ျပီး စိတ္ပ်က္ခဲ့တယ္..။

သူ… ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ကရတဲ့ ပထမဆံုးလခကို ကန္ေတာ့ ေတာ့ မ်က္ရည္္က်ျပီး သူဟာ ငိုခဲ့ပါသတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကန္ေတာ့ အျပီးမွာ ဆုေတာင္ မေပးပဲ မ်က္ႏွာလႊဲသြားတဲ့သူ႕ကို မာနၾကီးသူၾကီးလို႕ နာမည္ တပ္ခဲ့မိပါတယ္….။

သူ…. က်န္းမာေရး မေကာင္းျဖစ္ျပီး ခံစားေနရတဲ့ ေ၀ဒနာေတြကို အံၾကိတ္ျပီး အပူရုပ္ကို ဟန္လုပ္ ျပံဳးျပေနခဲ့တဲ့သူ..၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အေပၚယံကိုၾကည့္ အရာရာကို အဆင္ေျပလွျပီလို႕ပဲ ေတြးထားခဲ့မိတယ္…။

သူ… သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္လို႕ သိလိုက္ေနခ်ိန္မွာ… သူ႕ မာန္ မာနေတြ ခ၀ါခ်..၊ ေႏြးေထြးတဲ့ ျဖဴေလ်ာ့တဲ့ လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ..၊ ကၽြန္ေတာ့္လက္ကို ကိုင္ျပီး ေ၀ဒနာေတြကို အံတု အားတင္းျပီး ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းက "သားကို ေဖေဖ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္…" တဲ့….။ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားခ်င္လွတဲ့ စကားကို ကၽြန္ေတာ္ ၾကားရခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ မျဖစ္ခဲ့ရဘူး..။

သူ…သူ…သူ… သူဟာ စကား အမ်ားၾကီး မေျပာတတ္ဘူး..။ ေျပာလိုက္တိုင္းလည္း ခ်စ္ေၾကာင္း ေပ်ာ္ရႊင္ေၾကာင္းေတြ မပါပဲ ဆံုးမစကားေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္..။ ဒါေပမယ့္……. သူ သားသမီး အေပၚ ခ်စ္တဲ့ ရင္ထဲက အခ်စ္ကေတာ့ ကိုးလလြယ္ ဆယ္လေမြးခဲ့တဲ့ အေမေတြရဲ႕ အခ်စ္ထက္ တစ္ျပားသားမွ မေလ်ာ့ပါဘူးဆိုတာကို သင္သိလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္ဟာ ေနာက္မက်ပါေစနဲ႕လို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါရေစ…။

ေအာင္ထြန္းဦး

သင္းခ်ိဳင္းေရႊ႕ျခင္းနဲ႕ တရုတ္မိသားစု

စစ္တပ္ေတြ အမ်ားစုဟာ သင္းခ်ိဳင္းေတြကို ဖ်က္ျပီး တည္ထားၾကတယ္ဆိုတာကို ေတာ္ေတာ္မ်ား မ်ား သိၾကျပီး ျဖစ္မွာပါ..။ အဲ့ဒီလို သင္းခ်ိဳင္းတစ္ခု ကို ဖ်က္ျပီး စစ္တပ္တစ္ခု တည္ျပီဆိုရင္လည္း လုပ္စရာ ကိစၥေတြကေတာ့ မ်ားပါတယ္..။ သင္းခ်ိဳင္းမွာ ရွိၾကတဲ့ နာနာဘာ၀ေတြကို ပင့္ဖိတ္၊ ကားေတြနဲ႕တင္ သူတို႕ရဲ႕ ေနရာအသစ္ေတြမွာ ခ်ထားေပးတာေတြကို တတ္ကၽြမ္းနားလည္တဲ့ ဆရာေတာ္ေတြနဲ႕ အတူတကြ ျပဳလုပ္ရေလ့ရွိပါတယ္..။ ဒါေတြကိုေတာ့ ေနာက္ပိုင္းက်ရင္ ဗဟုသုတ တင္ျပပါအံုးမယ္..။ အခုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးတစ္ခုကို စေျပာပါရေစ..။

အခု တပ္တည္မယ့္ သင္းခ်ိဳင္းကုန္းေနရာက ေတာ္ေတာ္ၾကီးပါတယ္.။ ဘာသာေပါင္းစံု သင္းခ်ိဳင္း ျဖစ္ျပီး တစ္ျမိဳ႕လံုးက အသုဘကို ဒီသင္းခ်ိဳင္းမွာပဲ ခ်ၾကေတာ့ တစ္ျဖည္းျဖည္းနဲ႕ အက်ယ္ၾကီး ျဖစ္လာတာ..။ သင္းခ်ိဳင္းကို ခရစ္ယာန္၊ ဟိႏၵဴ၊ မြတ္စလင္၊ ဗုဒၶဘာသာဆိုျပီး ေနရာေလးေတြ ကန္႕ သတ္ျပီး လုပ္ထားေပးပါတယ္..။ ဒီလိုနဲ႕ သင္းခ်ိဳင္းဖ်က္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ သင္းခ်ိဳင္းမွာ  စျပီး ဘုန္းၾကီး ငါးပါးနဲ႕ နာနာဘာ၀နဲ႕ မကၽြတ္မလြတ္ေတြကို ပင့္ဖိတ္ျပီး ကားေပၚကိုတက္ ေစပါတယ္..။ လူမရွိတဲ့ ကားေနာက္ခန္းေနရာမွာ.. ရႊံ႕ေတြ ေပပြေနတဲ့ ေျခေထာက္ရာေတြ အမ်ားအျပားကို အံ့ၾသစြာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္..။ ကားေပၚကို အလုအယက္တက္ၾကတဲ့ အသံေတြကို လည္း အတိုင္းသားၾကားေနရပါတယ္တဲ့..။ တက္သူေတြ တအားမ်ားျပီး ကားမထြက္ႏိုင္လို႕ ႏွစ္ေခါက္ သံုးေခါက္ ျပန္လည္ သယ္ယူၾကရပါတယ္..။ ဒီအခ်ိန္မွာ ဘုန္းၾကီးက စည္း၀ိုင္း တစ္ခု ျပဳလုပ္ျပီး လူသား အားလံုးကို စည္း၀ိုင္းအထဲမွာပဲ ေနေစပါတယ္..။ အျပင္ကို လံုး၀ထြက္ခြင့္မျပဳပါဘူး..။ ဒီလိုနဲ႕ ဗုဒၶဘာသာသင္းခ်ိဳင္းက အခက္အခဲမရွိ ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ ျပီးသြားပါတယ္..။

ဇာတ္လမ္းက အခုမွ စပါတယ္..။ တစ္ျခားဘာသာေတြရဲ႕ သင္းခ်ိဳင္းက နာနာဘာ၀နဲ႕ မကၽြတ္မလြတ္ ေတြကို ဘယ္လိုနည္းလမ္းနဲ႕ ဘယ္လိုပင့္ဖိတ္ရတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မသိပါဘူး..။ အေတြ႕အၾကံဳလည္း မရွိၾကပါဘူး..။ ဘုန္းၾကီးေတြလည္း ၾကိဳးစားျပီး ပင့္ဖိတ္ပါေသးတယ္..။ ထူးဆန္းစြာပဲ အရင္ကလို ေျခသံေတြ ေျခရာေတြ လံုး၀မေတြ႕ျမင္ရပါဘူး..။ တိတ္ဆိတ္ ျငိမ္သက္လ်က္ပါ..။ ေနာက္ဆံုး ဘယ္လိုမွ မရတဲ့ အဆံုး အထက္က စစ္မိန္႕နဲ႕ ႏွင္တယ္ဆိုျပီး စစ္မိန္႕ဖတ္ပါတယ္..။ ျပီးေတာ့ သင္းခ်ိဳင္းကို ဖ်က္ပါတယ္..။