Sunday, June 23, 2013

လူေသရဲ႕ ေခါင္းေတြနဲ႕ျပဳလုပ္တဲ့ပြဲေတာ္

သင္တို႕ လူေသေတြရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကခုန္ေနၾကတဲ့လူေတြကို ျမင္ဖူးပါသလား..၊ မျမင္ဖူးရင္ Kurmun, Parui, Palashie, Kabajupur, Arachi စတဲ့ေနရာေတြအျပင္ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြကို သြားလည္ၾကည့္ပါ..။ အဲ့ဒီမွာ Chaitra Sankaranti ဆိုတဲ့ပြဲေတာ္မွာ Gajon Sanyasis လူမ်ိဳးေတြဟာ လူေသေတြရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းေတြနဲ႕ ေပ်ာ္ပြဲရႊင္ပြဲေတြ ဆင္ႏြဲေနၾကတာပါ..။ အထူးသျဖင့္ လူေသေတြရဲ႕ ေခါင္းေတြနဲ႕ေပါ့..။ ဗဟုသုတရသြားေအာင္ ပံုေလးေတြ ၾကည့္လိုက္ၾကပါအံုး...။





ေအာင္ထြန္းဦး

Saturday, June 22, 2013

ဘ၀ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ပုဒ္


ကၽြန္ေတာ္ ရံုးဆင္းလို႕ ရံုးမွ အိမ္ကို ျပန္လာတိုင္း ေတြ႕ျမင္ေနက် ျမင္ကြင္းတစ္ခုရွိသည္။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ လမ္းထိပ္တြင္ ရပ္ကြက္ထဲက ကေလးတစ္သိုက္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ရံုးမွာ ပင္ပန္းလာသမွ်ကို  ကေလးေပါင္းစံု ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ေဆာ့ကစားေနတာကို ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ အပန္းေျဖေလ့ ရွိသည္။ အပူအပင္ကင္းမဲ့ၿပီး ဘာဟန္ပန္မွ မရွိေသာ သူတို႕ေလးေတြကို ၾကည့္ရတာ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ အလြန္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ေကာင္းလွသည္ဟု ထင္မိ္သည္။ ဒီျမင္ကြင္းေလးသည္ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ ေနတိုင္း မရိုးႏိုင္ေသာ ျမင္ကြင္းေလးတစ္ခုျဖစ္ေနေတာ့သည္။

ဒီေန႕ ျမင္ရတာ ျမင္ကြင္းေလးက နည္းနည္းထူးဆန္းေနသည္။ ကေလးေတြ ၾကားထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးသည့္ အသက္ (၅) ႏွစ္အရြယ္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လုိက္ရသည္။ သူက ကေလးေတြ ေဆာ့ကစားေနတာကို အေ၀းက ထိုင္ၾကည့္ေနသည္။ သူ႕မ်က္လံုးေတြထဲမွာ အျခားကေလးေတြနဲ႕ အတူေဆာ့ခ်င္ေနတဲ့စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရသလို ၀မ္းနည္းၿပီး အားငယ္ေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေကာင္ေလးအနားသြားၿပီး

"သားက ၀င္မေဆာ့ဘူးလားကြ…"

"သားကို သူတို႕က မပါခိုင္းဘူး.."

"ဟုတ္လား…. ဘာလို႕လဲ….သားက ညစ္လို႕လား.."

"မဟုတ္ပါဘူး…. သားနဲ႕သားအေမက ပလတ္စတစ္ေကာက္တဲ့သူေတြ မို႕လို႕တဲ့.."

ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာစကားမဲ့သြားၿပီး ဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိျဖစ္သြားသည္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရပ္ကြက္မွာ လူကံုထံ ရပ္ကြက္မဟုတ္ေသာ္လည္း လူလတ္တန္းစားရပ္ကြက္ျဖစ္သည္။ သူတို႕ ဒီရပ္ကြက္ထဲကို အသစ္ ေျပာင္းလာၾကသူမ်ား ျဖစ္လိမ့္မည္ ထင္သည္။ ေကာင္ေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာၿပီးသည္နဲ႕ ကေလးေတြ ကစားေနတာကို ျပန္ၿပီး ေငးေမာေနေလေတာ့သည္။
ကၽြန္ေတာ္လည္း ကေလးေတြ ကစားေနတဲ့ေနရာကို သြားလိုက္ၿပီး..

"သားတို႕..ဟိုးက ထိုင္ေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို ေခၚကစားပါလား.. သူက သားတို႕နဲ႕ ေဆာ့ခ်င္လို႕တဲ့.."

"ဟာ… မေဆာ့ခ်င္ပါဘူး.. သူနဲ႕ သူအေမက ပလတ္စတစ္ေကာက္ၾကတာေလ.. ၾကည့္ပါလား.. ညစ္ပတ္ေနတာပဲ.."

"သူလည္း သားတို႕နဲ႕အတူ ေဆာ့ခ်င္ေနတာေလ.. ပါခုိင္းလုိက္ပါကြယ္.. သနားပါတယ္.."

"ဟင့္အင္း… သူပါရင္ သားတို႕ မေဆာ့ေတာ့ဘူး.."

ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ေတာ့သည္။ ဒီကေလးေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႕ရမွာ မဟုတ္ေတာ့..။ ဒီေန႕ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ အပန္းေျဖေနက် ျမင္ကြင္းေနသည္ အရင္လို ၾကည္ႏူးစရာ မေကာင္းေတာ့ပါလား..။

ကၽြန္ေတာ္ ညက ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ အိပ္မေပ်ာ္..။ ေကာင္ေလးအေၾကာင္းကို စဥ္းစားမိၿပီး ေကာင္ေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကိုပဲ ျမင္ေယာင္ေနမိသည္။ ဒီညေန ရံုးဆင္းရင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္ေလးနဲ႕ ေတြ႕ၿပီး စကားေျပာခ်င္သည္။ ဒါေၾကာင့္ ရံုးဆင္းတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ သုတ္ေျခတင္ၿပီး ထြက္လာခဲ့ေတာ့သည္။ ထင္ထားသည့္အတိုင္းပင္ မေနက ေနရာမွာပင္ ေကာင္ေလးက ကေလးေတြကစားတာကို ထိုင္ၿပီး ေငးေနသည္။

"သား ေက်ာင္းမတက္ဘူးလား.."

"ဟင့္အင္း.."

"ဘာလို႕လဲ…"

"အေမက မတက္ခုိင္းလို႕…"

"ဘာလို႕ မတက္ခိုင္းတာလဲသားရဲ႕..၊ သားေက်ာင္းတက္ၿပီး ပညာတတ္ၾကီးျဖစ္မွ အေမ့ကို လုပ္ေကၽြးလို႕ရမွာလို႕ ေျပာျပေပါ့.."

"သားက မနက္ဆို အေမနဲ႕ လုိက္ၿပီး ပလစ္စတစ္ ေကာက္ရတယ္ေလ.. အေမက ေက်ာင္းမေနနဲ႕ေတာ့လို႕ ေျပာတယ္…"

"သား.. ေက်ာင္းတက္ခ်င္လား…"

"………………."

ေကာင္ေလးဆီက ဘာသံမွ မၾကား..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္ေလးကို ပိုစိတ္၀င္စားသြားသည္။ စိတ္၀င္စားသြားသည္ဆိုတာထက္ သနားမိတယ္ဆို ပိုမွန္လိမ့္မည္။ ဒီတိုင္းဆို ကၽြန္ေတာ္ သူ႕အေမနွင့္ ေတြ႕ဖို႕ၾကိဳးစားရေတာ့မည္။

"ဦး..သားတို႕ အိမ္လိုက္လည္ခ်င္တယ္… အလည္ေခၚမွာလား.."

"ဟာ… တစ္ကယ္လား…ဦး တစ္ကယ္ေျပာတာလား… ေခၚမွာေပါ့.."

ေကာင္ေလးရဲ႕ ရွားပါးလွတဲ့ အျပံဳးကိုကၽြန္ေတာ္ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ဒီေကာင္ေလး အျမဲတန္း ဒီလိုျပံဳးေနရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲဗ်ာ…။

"ဒါဆို အခု သြားမယ္ေလ…"

"ဟုတ္… သားတို႕အိမ္ကေတာ့ ညစ္ပတ္တယ္ေနာ္…."

"ဦးတို႕ အိမ္ဆိုရင္ ပိုေတာင္ ညစ္ပတ္ေသး…"

"ဟ….ဟ…."

ေကာင္ေလး ေပ်ာ္ရႊင္ေနတာကိုျမင္ၿပီး ကၽြန္ေတာ္လည္း ေပ်ာ္ရႊင္မိသည္။ ျပီးေတာ့ ေကာင္ေလးက ေရွ႕ကေနဦးေဆာင္ၿပီး ထြက္သြားသည္။ ေကာင္ေလးနဲ႕ ေကာင္ေလးအေမက အိမ္ငွားေနျခင္းျဖစ္သည္။ ၁၀ေပ ပတ္လည္ေလာက္ရွိတဲ့ အခန္းေပါင္းမ်ားစြာ စီတန္းေဆာက္ထားတဲ့ အခန္းငွားေတြထဲမွ တစ္ခန္းမွာ ေနေနျခင္းျဖစ္သည္။
အခန္းထဲကေန အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦးထြက္လာသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့

"ဘာကိစၥရွိလို႕ပါလဲ.."

"ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ အေမ မွတ္တယ္…"

"ဟုတ္ပါတယ္…"

"ဒီလိုပါ….. ကၽြန္ေတာ္က ဒီရပ္ကြက္ထဲကပါပဲ…. ဒီသားေလးကို ေက်ာင္းမထားေသးဘူးလား.."

"အဲ့ဒါရွင့္အပူလား.."

"မဟုတ္ဘူးေလ…. ကေလးက ေက်ာင္းတက္ရမယ့္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီ… ၿပီးေတာ့ သူလည္း ေက်ာင္းတက္ခ်င္ ေနတာေလ.."

"ဟဲ့အေကာင္….. နင္က လူတစ္ကာကိုလွည့္ၿပီး နင္ေက်ာင္းတက္ခ်င္တဲ့အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ေျပာေနတယ္ေပါ့ ေလ… ငါက ေက်ာင္းမထားပဲနဲ႕ နင့္ကို ခုိင္းစားတယ္ေပါ့ေလ.. ငါက လူဆိုးမၾကီးေပါ့ ဟုတ္လား.. ေအး… နင္နာဖို႕သာျပင္…"

အဆိုပါ အမ်ိဳးက ကေလးကို မာန္မဲၿပီး ရိုက္ဖို႕ျပင္ေတာ့သည္။

"မဟုတ္ပါဘူး..၊ သူက မေျပာပါဘူး..၊ ကၽြန္ေတာ္က ကေလးကို ေက်ာင္းတက္ေစခ်င္လို႕ပါ…"

"ကဲ..ရွင့္အပူ မဟုတ္ဘူး..။ ကေလးကို ေက်ာင္းထားတာ မထားတာ ကၽြန္မအလုပ္.. ရွင္ျပန္ေတာ့…."

ကၽြန္ေတာ္ ရွက္လည္း ရွက္မိသလို ေတာ္ေတာ္လည္း အံ့ၾသသြားသည္။ ဆက္ေျပာလို႕ မသင့္ေတာ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိလုိက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာေတာ့ပဲ လွည့္ထြက္ခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္ ေျခလွမ္း ႏွစ္လွမ္းသံုးလွမ္းေလာက္အေရာက္မွာ ေနာက္ကေန ေျပးလာၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ ေျခေထာက္ကို ငိုယိုၿပီး လာဖက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလးကို ျမင္လုိက္ရသည္။

"ဦး…သားေက်ာင္းတက္ခ်င္တယ္….…."

ကၽြန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္ကို ၀မ္းနည္းသြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွမေျပာရေသးခင္ ေနာက္က အေမျဖစ္သူက ေျပးလိုက္လာၿပီး သူ႕သားကို ဆြဲေခၚကာ ၀ါးျခမ္းျဖားနဲ႕ တစ္ျဖန္းျဖန္း တြယ္ေတာ့သည္။ ပါးစပ္ကလည္း ဆဲဆိုသံေတြ မိုးမႊန္ၿပီး "တက္ခ်င္ေသးလား… အဲ့ဒီေက်ာင္းကို…" ဆိုၿပီး တျဖန္းျဖန္းနဲ႕ ရိုက္ႏွက္ေနပါေတာ့သည္။ ေကာင္ေလးက ေအာ္ဟစ္ငိုယိုၿပီး အားကိုးတၾကီးနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ မ်က္ရည္ မက်လာခင္ အျမန္လွည့္ထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။

ဒီေန႕ ကၽြန္ေတာ္ ရံုးေနာက္က်ေတာ့မည္ ထင္သည္။ ညက စာဖတ္တာ နည္းနည္းမ်ားၿပီး အိပ္ယာ၀င္တာ ေနာက္က်တာေၾကာင့္ ေနျမင့္မွႏႈိးသည္။ အေမျပင္ဆင္ေပးထားတဲ့ ထမင္းခ်ိဳင့္ဆြဲၿပီး ရံုးသြားဖို႕ ထြက္လာခဲ့သည္။ ရံုးမေရာက္ခင္ ၿမိဳ႕တြင္း တစ္ေနရာမွာ ပလတ္စတစ္ေကာက္ေနတဲ့ ေကာင္ေလး တို႕ သားအမိႏွစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျမင္ေတာ့ ေကာင္ေလး မ်က္လံုးထဲတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည့္ အရိပ္အေယာင္ကို ကၽြန္ေတာ္ျမင္လိုက္ရသည္။ ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ မ်က္ႏွာ ညႈိးက်သြားၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မ်က္လံုးခ်င္းလႊဲကာ သူ႕အေမနဲ႕အတူ ပလတ္စတစ္ေကာက္တာကိုပဲ ျပန္လုပ္ေနေလေတာ့သည္။

ေကာင္ေလးရယ္….. မင္းေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘ၀ခရီးလမ္း…. သာယာေျဖာင့္ျဖဴးပါေစ လို႕ ဆုေတာင္းေပးရံုက လြဲၿပီး ဦးဘာမွ မလုပ္ေပးႏိုင္တာကို ခြင့္လႊတ္ပါကြာ…။


ေအာင္ထြန္းဦး

Friday, June 21, 2013

သရဲနဲ႕ ေလာင္းေၾကးထပ္တဲ့ည


"သရဲဆိုတာ တစ္ကယ္မရွိပါဘူးကြာ…."

"မင္းက မၾကံဳဖူးေသးေတာ့ ဘယ္ယံုပါ့မလဲ..၊ လက္ေတြ႕ဆိုရင္ မင္းယံုသြားလိမ့္မယ္.."

"ေအး.. ငါကလည္း မင္းတို႕ေျပာတဲ့ အဲ့ဒီ လက္ေတြ႕ သရဲကို ေစာင့္ေနတာပဲ..၊ ေတြ႕မွ မေတြ႕တာ.."

ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္းေတြ သရဲအေၾကာင္းနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး အျငင္းအခုန္ လုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ထဲတြင္ သတၱိအရွိဆံုးလို႕ေျပာလို႕ရသလို သရဲနဲ႕ တစ္ခါမွ မေတြ႕ၾကံဳဖူးေသးသည့္ သက္ေအာင္နဲ႕ ျငင္းခုန္ေနျခင္းျဖစ္သည္။

"ဒါဆို ဒီလိုလုပ္…၊ ငါတို႕ရပ္ကြက္ထဲမွာ နာမည္ၾကီးတဲ့ ညီမသံုးေဖာ္ ဆြဲၾကိဳးခ်ေသထားတဲ့ အိမ္ပ်က္ၾကီး သိတယ္မွတ္လား.."

"ေအး…. သိတယ္ေလ…"

"မင္း ည (၁၂း၀၀) နာရီတိတိ အဲ့ဒီျခံထဲကို၀င္ၿပီး အိမ္ေရွ႕မွာ မင္းနာမည္ကို ေျမျဖဴနဲ႕ေရးရဲလား…"

"ငါလုပ္ရဲရင္ မင္းက ငါ့ကို ဘာေပးမွာလဲ…"

"တစ္လစာ စားေသာက္စရိတ္ အားလံုး ငါတာ၀န္ယူတယ္ကြာ…"

"ေအး..ၾကိဳက္တယ္… ငါတစ္ကယ္ ေရးမေရး မင္းက ဘယ္လို သိမွာလဲ…"

"မင္း (၁၂း၀၀) နာရီထိုးလို႕ အဲ့ဒီအိမ္ေအာက္မွာ နာမည္ေရးၿပီးတာနဲ႕ ငါ့အိမ္ကို တန္းလာၿပီး ငါ့ကိုႏႈိး၊ ၿပီးရင္ ငါတို႕ႏွစ္ေယာက္ အတူ ျပန္သြားၾကည့္မယ္.. တစ္ကယ္ ဟုတ္မဟုတ္ ဆိုတာကို… မင္းလာမႏႈိးရင္.. ငါ့ကို တစ္၀ိုင္းပဲေကၽြး.."

"စိန္တယ္ကြာ…၊ ငါကလည္း ဒီလိုစိန္ေခၚမယ့္သူနဲ႕ေတြ႕ခ်င္ေနတာ…"

"အိုေကေလ.. ဒါဆိုရင္ ဒီလ လျပည့္ညမွာ ငါတို႕ အစီအစဥ္ စၾကတာေပါ့…"

×××××××××××××××××××××××××××××××××


ဒီည လျပည့္ည….. ကၽြန္ေတာ္ သက္ေအာင္နဲ႕ ေလာင္းေၾကးထပ္ထားတဲ့ည..၊ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ သူ႕ဆီက တစ္၀ိုင္းစားခ်င္တာထက္ ဒီေကာင္ သရဲတစ္ကယ္ရွိတယ္ဆိုတာကို ယံုေစခ်င္လို႕ျဖစ္သည္။ ဒီေကာင္က သတိၱရွိတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ တစ္ကယ္ေတြ႕တယ္ပဲထားအံုး.. ဘာမွ စိုးရိမ္စရာမရွိ…။ ညေန ကတည္းက ျခံ၀င္းအျပင္ဘက္ကေန လွမ္းၾကည့္ျပီးျပီ..။ ဘာနာမည္မွ ေရးထားတာ မျမင္ရေသး..၊ ဒီအတိုင္းဆို ဒီေကာင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကြက္ေက်ာ္နင္းဖို႕ေတာ့ အစီအစဥ္ရွိပံုမရ..။ ေအးေလ..။ ဒီေကာင္ကလည္း သရဲဆိုတာနဲ႕ကို တိုးခ်င္ေနသည့္ အေကာင္မဟုတ္လား…။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ မအိပ္ပဲ ဂိမ္းေစာင့္ရင္း ဒီေကာင္ လာအေခၚကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္..။ ေသခ်ာပါတယ္..။ ဒီေကာင္ကၽြန္ေတာ့္ကို လာကိုေခၚမွာ..။ ခဏအၾကာေတာ့ ျခံေရွ႕က အသံတစ္ခုကို ၾကားလိုက္ရတယ္..။ ျပတင္းေပါက္ကေန ေက်ာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့.. လူရိပ္တစ္ခု.. သက္ေအာင္ပဲျဖစ္မည္..။ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပင္ကို ထြက္လိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ေတာ့ လိုက္ခဲ့ဖို႕ လက္ဟန္ျပၿပီး ေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ထြက္ခြာသြားသည္။ ဒီအခ်ိန္ထိ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူ႕ကို လူလံုးဖမ္းလို႕ မရေသး..။ ဒါေပမယ့္ ဒါ သက္ေအာင္ပဲျဖစ္မွာပါ..။ ဒီအခ်ိန္ၾကီး ကၽြန္ေတာ့္ကို လာေခၚဖို႕ ေျပာထားတာ ဒီေကာင္ တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာကိုး..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ခပ္သြက္သြက္ပဲ သူ႕ေနာက္က လိုက္ခဲ့သည္။

ေရွ႕က ခပ္သြက္သြက္ သြားေနတဲ့ သက္ေအာင္ကို မီေအာင္လိုက္ေနေပမယ့္ မမီ…၊ မီဖို႕ နီးကပ္လာတိုင္း ျပန္ျပန္ေ၀းသြားသလိုပင္..။ ကၽြန္ေတာ္က သူ႕နာမည္ေအာ္ၿပီး လွမ္းေအာ္ေျပာလည္း စကားျပန္မေျပာပဲ ခဏၾကာေတာ့ အဆိုပါ အိမ္ပ်က္ၾကီးထဲ အုတ္တံတိုင္းေက်ာ္ကာ ၀င္ခ်သြားေတာ့သည္။

ကၽြန္ေတာ္ နာရီၾကည့္လိုက္သည္။ (၁၂း၂၀) ထိုးၿပီ..။ ဒီေကာင္ တစ္ခုခုေတာ့ ထူးေနၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေၾကာက္ေအာင္ တမင္သက္သက္ လုပ္ေနတာလားမသိ…။ ကၽြန္ေတာ္လည္း သူေရးထားတဲ့ စာလံုးကို ေရးျပီးတာနဲ႕ လိုက္ၾကည့္မယ္လုိ႕ ကတိခံထားတာေၾကာင့္ ဘာမွ သိပ္စဥ္းစားမေနေတာ့ပဲ ျခံထဲကို အုတ္တံတိုင္း ေက်ာ္ၿပီး ခုန္၀င္လိုက္သည္။ အိမ္ရဲ႕ စင္၀င္ေအာက္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေက်ာေပးၿပီး ရပ္ေနေသာ သက္ေအာင္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္…။ ၿပီးေတာ့ သူ႕ေဘးမွာ ေျမျဖဴနဲ႕ ေရးခ်စ္ထားတဲ့ နာမည္ တစ္ခု…။ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ နည္းနည္းေ၀းေနေသးတာေၾကာင့္ ဘာေရးထားသလဲဆိုတာကိုေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရ..။

"ေအာင္မယ္.. မင္းက ဟုတ္လွေခ်လား..၊ နာမည္ေတာင္ ေရးၿပီးၿပီေပါ့…"

ကၽြန္ေတာ္ စကားေျပာရင္း သက္ေအာင္ဆီ လမ္းေလွ်ာက္သြားလိုက္သည္။ ဒီေကာင္ဘာမွ ျပန္မေျပာတဲ့အျပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္ေတာင္ လွည့္မၾကည့္…။

"ေအးပါ..ေအးပါ… ငါရႈံးပါၿပီ… အရႈံးေပးပါတယ္… မင္းတစ္ကယ္ သတိၱရွိတယ္ဆိုတာကို ငါလက္ခံပါၿပီ…"

သက္ေအာင္ဆီက ဘာသံမွမၾကား…။ ကၽြန္ေတာ္ ေျမျဖဴနဲ႕ ေရးထားတဲ့ နာမည္ကို ငံု႕ၾကည့္လိုက္သည္။

"ဟာ… ဟေရာင္… မင္းေရးထားတာ…၊ မင္းနာမည္လည္း မဟုတ္ပါလား…၊ ယု၀ါမိုးတဲ့…… အာ….. ဒါ ဒီအိမ္က ဆြဲၾကိဳးခ်ေသတဲ့ ေကာင္မေလး အငယ္ဆံုးရဲ႕ နာမည္ၾကီးေလ…အာ…… သက္ေအာင္…မင္း…..မင္း..…"

ကၽြန္ေတာ္ စကားမဆံုးခင္မွာပင္ ကၽြန္ေတာ့္ဘက္သို႕ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္လာေနေသာ ခုနက ရပ္ေနတဲ့ သက္ေအာင္လို႕ထင္ရတဲ့ အရာ… သက္ေအာင္ မဟုတ္…။ သူ႕မ်က္ႏွာက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပံဳးျပေနသည္လား..၊ စိတ္ဆိုးေနသည္လား.. ကၽြန္ေတာ္ မသိ..။ မ်က္လံုးတစ္၀ိုက္ ညိဳပုတ္ေနၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုး ေယာင္ကိုင္း ပုတ္ပြေနၿပီး ပါးစပ္ထဲက လွ်ာတန္းလန္းက်ေနသည္။ သူ႕ဆံပင္ေတြက မ်က္ႏွာေပၚမွာ အနညး္ငယ္ဖံုးအုပ္ေနၿပီး ရင္ညႊန္႕ေလာက္ထိ ရွည္လ်ားသည္။ သူ႕ဆီမွ အပုတ္နဲ႕လႈိင္လႈိင္ထြက္ေနၿပီး ကၽြန္ေတာ္ေနာက္ဆံုး ျမင္လိုက္ရသည္က သူမ ေခါင္းထက္မွာ ပန္ထားသည့္ ေခါင္ရမ္းပန္းတစ္ပြင့္…..

ကၽြန္ေတာ္သတိရလာေတာ့..ေဆးရံုေပၚမွာ…။ ေဘးနားမွာ မိသားစုေတြေကာ.. သက္ေအာင္ကိုပါ.. ေတြ႕လိုက္ရသည္။

"သက္ေအာင္…ငါ…ငါ.. ဘာျဖစ္ခဲ့တာလဲ… မင္းေရာ….."

"မင္းနဲ႕ငါ ေလာင္းထားတာကို စိတ္စြဲၿပီး မင္းဟာမင္း အိပ္မက္ေယာင္ၿပီး အဲ့ဒီအိမ္ၾကီးထဲသြားခဲ့တာေလ..၊ sleepwalking လို႕ေခၚရမွာေပါ့… မနက္က် မင္းကို မေတြ႕လို႕ လိုက္ရွာေတာ့မွ..  ဒီထဲမွာေတြ႕တာ…."

"ဟင္…ဒါဆို…မင္း…မင္းက ငါ့ဆီ မလာဘူးလား…"
"ငါမေန႕က အလုပ္ကိစၥနဲ႕ ခရီးတစ္ခုထြက္သြားတာ ဒီမနက္မွ ျပန္ေရာက္တာေလ…"

"ဟာ….. ဒါဆို…. ဒါဆို….. ငါ……."

"ဒါနဲ႕ေနပါအံုး…မင္းက sleepwalking ျဖစ္ရင္ ပန္းေတြဘာေတြ ခူးတတ္သလား… ငါတို႕မင္းကိုေတြ႕ေတာ့ မင္းလက္ထဲမွာ ေခါင္ရမ္းပန္းၾကီး တစ္ပြင္နဲ႕…"

(ကဲ….သယ္ငယ္ခ်င္း တို႕ေရ… အခုပဲ သင္ေဘးနားမွာရွိတဲ့.. ျပတင္းေပါက္တစ္ခုကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ပါ..။ သင့္ကို လက္ယပ္ေခၚေနတဲ့ ပံုသ႑ာန္တစ္ခုကို သင္ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္…)

ေအာင္ထြန္းဦး

Tuesday, June 11, 2013

အေဖ့ေမတၱာေဖာ္က်ဴးထားတဲ့ ေၾကာ္ျငာေလး

ဒီေၾကာ္ျငာေလး ၾကည့္ၿပီး ရင္ထဲမွာ ၀မ္းနည္းမႈေတြ ခံစားလာရတယ္ဗ်ာ..
ေၾကာ္ျငာေလးက ထိုင္း အသက္အာမခံ ေၾကာ္ျငာေလးပါ..။
စကားမေျပာတတ္တဲ့ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သမီးအေပၚ ထားရွိတဲ့ ေမတၱာတရားကို ေဖာ္က်ဴးထားတာပါ...။


ၾကည့္ျပီးေတာ့ မ်က္ရည္မက်ေအာင္ မနည္းထိန္းထားရတယ္..။


ေအာင္ထြန္းဦး

Monday, June 10, 2013

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ေကာင္မေလး သရဲ


ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲမွာ ခပ္လန္းလန္း ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ဗ်..။ ဘယ္ေျပာေကာင္းမလဲ… ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္လံုး တစ္ေယာက္ မက်န္ ၀ိုင္းေၾကာင္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ… ဒါေပမယ့္.. ျဖစ္ျဖစ္ ေျမာက္ေျမာက္ တစ္ေကာင္မွ မရွိတဲ့ အတြက္ မရလိုက္ပါဘူး..။ ဟိုလူလိုလို ဒီလူလိုလိုနဲ႕ ပါးစပ္အရသာ ခံရင္း ေကာင္မေလးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ထဲက ဘယ္တစ္ေယာက္ကိုမွ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ဘူး..။

တစ္ေန႕……. ၾကားလိုက္ရတဲ့ သတင္းက ေကာင္မေလး ဆံုးသြားၿပီတဲ့..။ ညေန ေက်ာင္းကအျပန္မွာ ဆိုင္ကယ္ ကားနဲ႕ ၀င္တိုက္တာ ပြဲခ်င္းၿပီးဆိုပဲ…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္သိုက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရံုက လြဲၿပီး ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ…။ ညေနက်ေတာ့ လူစုၿပီး ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ထံုးစံအတိုင္း ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ ကူညီလုပ္ကိုင္ေပးဖို႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း တစ္သိုက္ ထြက္ခဲ့ၾကတာေပါ့ဗ်ာ…။

ေကာင္မေလးက တစ္ဦးတည္းေသာ သမီးပါ..။ မိသားစုက အရမ္း မခ်မ္းသာတဲ့ လူလတ္တန္းစားထဲကပါ..။ အေဖေရာ အေမေရာ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြျဖစ္ၿပီး ေကာင္မေလးကလည္း တကၠသိုလ္မွာ M.A ဆက္တက္ေနတာ ဆိုေတာ့ ပညာတတ္ မိသားစုလို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေရာက္သြားေတာ့ ေကာင္မေလး မိဘေတြကို ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ..။ ငိုထားရလြန္းလို႕ မ်က္လံုးေတြမို႕ေနၿပီး အေမျဖစ္သူဆိုရင္ အသံ၀င္ၿပီး အသံေတာင္  မထြက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း သတင္းေမး..ႏွစ္သိမ့္ၿပီး.. မ႑ပ္ေဆာက္ဖုိ႕နဲ႕ အျခားေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ဖို႕အတြက္ တာ၀န္ကိုယ္စီ ခြဲယူၿပီး ေဆာင္ရြက္ပါေတာ့တယ္…။

ေကာင္မေလးတို႕ မိသားစုက ကၽြန္ေတာ္တို႕ ရပ္ကြက္ထဲကို ေျပာင္းလာတာ သိပ္မၾကာေသးတာေၾကာင့္ အသိ မိတ္ေဆြေတြ သိပ္မရွိပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ လာလိုက္တာ မွန္သြားတယ္..။ မဟုတ္ရင္ သူတို႕ အားငယ္ေနမွာ ေသခ်ာတယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီက

"ဒီမွာ ညအိပ္ေပးပါလား သားရယ္..၊ အန္တီတို႕က ႏွစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့.."

"ရပါတယ္ အန္တီရယ္…. စိတ္မပူပါနဲ႕… ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ဖြဲ႕လံုး ညလံုးေပါက္ ရွိမွာပါ…" ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္ အားေပးႏွစ္သိမ့္လိုက္တယ္..။

ေျပာရအံုးမယ္..။ ေကာင္မေလးက ကားတိုက္ၿပီး ပြဲခ်င္းၿပီး ဆံုးတာဆိုေတာ့ သူ႕အေလာင္းကို အိမ္သယ္လို႕ မရဘူးဗ်..။ ေဆးရံုက ရင္ခြင္ရံုမွာ ထားရတယ္..။

ဒီလုိနဲ႕ မိုးလည္းခ်ဳပ္လာေရာ.. မီးလံုးေတြဖြင့္….. ျမန္မာဓေလ့ ထံုးစံအတုိင္း ဖဲထုပ္ ၀ယ္တဲ့သူက၀ယ္ၿပီး ၀ိုင္းေတြ အသီးသီး စလိုက္ၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ မ၀င္ေသးပဲ ေ၀ယ်ာ၀စၥေတြ လုပ္ကူေနတာေပါ့…။ ည (၁၁း၀၀) ေက်ာ္ (၁၂း၀၀) ေလာက္လည္းေရာက္ေရာ စားပြဲေပၚမွာ လူေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ၄ေယာက္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္..။ ဇာတ္လမ္းက အဲ့ဒီမွာ စတာပဲဗ်ိဳ႕…။

ကၽြန္ေတာ္ေလးေယာက္ ၀ိုင္းၿပီး ဖဲထိုင္ရိုက္ေနၾကတယ္..။ အန္တီတို႕ကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ေဘးမွာ ငူငူၾကီး ထိုင္ေနၾကတယ္..။ ည (၁း၀၀) နာရီေလာက္လည္း ေရာက္ေရာ… အန္တီက..

"အမေလး..အမေလး…သမီး…သမီး…."

ဆိုၿပီး ျခံတံခါး၀ကို ေျပးထြက္သြားတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္တို႕လည္း ေျပးလုိက္သြားရတာေပါ့..။ ဘာျဖစ္လုိ႕လဲ ဘာညာေမးေတာ့ ေကာင္မေလးကို ျခံ၀မွာေတြ႕လိုက္တယ္တဲ့..၊ အိမ္ထဲကို အတင္း၀င္ခ်င္ေနတာ ၀င္လို႕ မရျဖစ္ေနပံုပဲတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္ နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္သြားတယ္..။ ကိုယ္က ေၾကာက္ေနရင္ တျခားသူေတြ ပိုဆိုးေနမွာဆိုးတာနဲ႕..

"ေၾသာ္..အန္တီရယ္.. အန္တီက ငိုထားလြန္းလို႕ မ်က္လံုးမို႕ၿပီး ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္တာပါ…" ဆိုၿပီး ႏွစ္သိမ့္ျပီး အိမ္ထဲ ျပန္ေခၚလာခဲ့တယ္..။

ဒီလိုနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဖဲဆက္ရိုက္ျဖစ္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္က ဖဲ၀ိုင္းထဲမွာ မရွိဘူး..။ ျခံတံခါး၀ကိုပဲ ေရာက္ေနတယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ ျခံတံခါး၀ကို ဖ်တ္ခနဲ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လားး လားးး… ေကာင္မေလးဗ်ိဳ႕… ျခံတံခါး၀ဖြင့္ေနတာ.. ဒါေပမယ့္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ..ကၽြန္ေတာ့္ျမင္ကြင္းထဲကေန ျပန္ေပ်ာက္သြားတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနတုန္းမွာ အန္တီက တစ္ခါ ေျပးဆင္းသြားၿပီး ျခံတံခါးကို ဆြဲဖြင့္လိုက္တယ္..။ 

ၿပီးေတာ့ "သမီး… လာ….လာ…. အိမ္ထဲ၀င္… "

ဆိုၿပီး လူတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲေခၚလာတဲ့ပံုစံမ်ိဳးနဲ႕ ျခံထဲျပန္ေခၚလာတယ္..။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဘာမွ မရွိဘူးဗ်…။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ ထိုင္ခိုင္းလိုက္တယ္..။ ၾကမ္းခင္းသံ တကၽြီကၽြီနဲ႕ ျမည္သြားတယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ အနံ႕ဆိုးၾကီး တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ ရလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သိလုိက္ၿပီ..။ ေကာင္ မေလး ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ၀င္ထိုင္ေနေလၿပီ..။

အန္တီကေတာ့ ဘယ္သူမွမရွိတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးကေနရာကိုၾကည့္ၿပီး တတြတ္တြတ္ေျပာေနတယ္..။ ဦးေလး ကလည္း ေၾကာက္လြန္းလို႕ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သူငယ္ခ်င္း ငါးေယာက္လံုးကေတာ့ ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနမိ ၾကတယ္..။ အဆိုးဆံုးကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ေပါ့..။ သူ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးနားမွာ တစ္ကယ္ထိုင္ ေနတာ ကၽြန္ေတာ္သိတယ္..။ ျပင္းထန္ ဆိုး၀ါးတဲ့ အပုပ္နဲ႕ကို ရႈရႈိက္ရင္း ကၽြန္ေတာ့္ ေၾကာက္စိတ္က ငယ္ထိပ္ ကိုေရာက္ေနတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ နဖူးကေခၽြးေတြ တဒီးဒီး မ်က္ႏွာေပၚစီးက်ေနတာကို သိေပမယ့္ သုတ္ပစ္ဖို႕ မေျပာနဲ႕ လူကို မလႈပ္ရဲဘဲ အသက္ကိုေတာင္ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရႈေနလိုက္တယ္…။

ခဏၾကာေတာ့ အန္တီက.. "သမီး.. ဘယ္သြားမလို႕လဲ.." ဆိုၿပီး ေမးလိုက္တယ္..။ ၾကမ္းခင္း တကၽြီကၽြီ ျမည္သံကို ၾကားလုိက္ရျပန္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ေပ်ာ္သြားတယ္.. ဟုတ္တယ္ေလ.. သူ႕ဟာသူ သြားခ်င္တဲ့ေနရာသြား ကၽြန္ေတာ့္နား ရွိမေနရင္ ၿပီးေရာေလ..။

အန္တီက သူ႕သမီးသြားတဲ့ေနရာကို လိုက္ၾကည့္ေနတယ္ထင္တယ္.။ သူ႕မ်က္လံုးက ေရႊ႕လ်ားေနတယ္..။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီ့အၾကည့္က ကၽြန္ေတာ့္ တည့္တည့္မွာ..။ ေအာင္မေလး…… ေကာင္မေလး ကၽြန္ေတာ့္ ေနာက္ေက်ာမွာ ရပ္ေနပီ…။

"သမီး…ဘာလုပ္မလို႕လဲ… အဲ့လို မလုပ္ရဘူးေလ..သမီး..အဲ့ဒါ သမီးရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေလ.." အန္တီက ထိတ္လန္႕စြာနဲ႕ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ လည္း မ်က္စိမွိတ္ေနလိုက္ၿပီး ရသမွ် ဘုရားစာေတြ စိတ္ထဲကေန ရြတ္ဆိုေနလုိက္တယ္..။ ဟိုသေကာင့္သားေလးေကာင္နဲ႕ ဦးေလးဆီကလည္း ဘာသံမွ မၾကား…။ အကုန္လံုး ေၾကာက္ၿပီး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္ကုန္ၾကပီထင္တာပဲ..။

"သမီး.. အဲ့လို မလုပ္နဲ႕လို႕ အေမ..ေျပာေနတယ္ေနာ္…အေမ့စကားနားေထာင္စမ္း.."

ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာဆက္ျဖစ္မလဲ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္မေတြးေတာ့ဘူး..။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသလူလို႕ သတ္မွတ္ၿပီး ျဖစ္ခ်င္ရာျဖစ္ သေဘာထားကာ ေကာင္မေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ျမင္ေယာင္ၿပီး စိတ္ထဲကေန ေမတၱာပို႕ေပးလိုက္တယ္…။

ေကာင္မေလး ေကာင္းရာမြန္ရာ ဘ၀ကို ေရာက္ပါေစ…

ခဏၾကာေတ့ာ… ကၽြန္ေတာ္ အသက္ရႈၾကပ္သလို ခံစားလာရတယ္..။ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဘာမွ သဲသဲ ကြဲကြဲ မျမင္ရေတာ့ဘူး..။ အဲ့ေနာက္.. ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မသိေတာ့ဘူး…။

ကၽြန္ေတာ္ ျပန္သတိရလာေတာ့ အိမ္ေရာက္ေနၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္က ကုတင္ေပၚမွာ.. ကုတင္ေဘး ပတ္ပတ္လည္ မွာ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။

"အေမ..သားဘာျဖစ္သြားတာလဲ.."

"သားမေန႕ညက သရဲ၀င္ပူးခံရတာေလ…"

"ဗ်ာ…ေကာင္မေလး ၀င္ပူးတာလား.."

"ဟုတ္တယ္ ဟေရာင္.. ေကာင္မေလးက မင္းကို၀င္ပူးၿပီး ငါတို႕ေလးေယာက္ကို တံျမက္စည္း ဆြဲၿပီး လုိက္ရိုက္တာေဟ့… ေျပးလိုက္ရတာကို မေျပာနဲ႕ေတာ့..။ ေနာက္ၿပီး မင္းပါးစပ္ကလည္း ေျပာေသးတယ္…. ေသနာေကာင္ေတြ… ငါ့ကို စခ်င္အံုးတဲ့.."

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေနာက္ပိုင္း ေကာင္မေလးအိမ္ကို မသြားျဖစ္ခဲ့ပါ..။ မသြားရဲတာေၾကာင့္လည္းပါသည္။ ရက္လည္ တဲ့ရက္အထိ အားလံုးေအးေအးေဆးေဆး ၿပီးသြားတယ္လို႕ ၾကားရေတာ့ စိတ္ထဲမွာ တစ္ကယ္ပဲ ေကာင္မေလး အတြက္ ၀မ္းသာမိသည္…။ ငါတို႕ ခ်စ္တဲ့ေကာင္မေလးေရ…မင္းေလး ေကာင္းရာသုဂတိ လားပါေစကြာ…။

ေအာင္ထြန္းဦး

Saturday, June 8, 2013

တန္ဖိုး


ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕ ဆိုင္ဖြင့္ၿပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ ေကာင္တာထိပ္မွာ ရပ္ေနတဲ့ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္…။ အသက္က (၈) ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီး က်စ္ဆံျမီး ႏွစ္ဖက္ကို ခ်ထားကာ ေက်ာင္းတက္၀တ္စံုေလးကို ၀တ္ဆင္ထားပါတယ္..။

"သမီး ဘာလို႕ခ်င္လို႕လဲ.." လို႕ ကၽြန္ေတာ္ ေမးလိုက္တယ္…။ သူမက ခ်က္ခ်င္း မေျဖေသးပဲ ကၽြန္ေတာ့္ ဆိုင္ထဲက ေရာင္းဖို႕ ထားထားတဲ့ ေခြးေတြ အကုန္လံုးကို တစ္ခ်က္ေ၀့ၾကည့္လိုက္တယ္…။ ၿပီးေတာ့..

"သမီးကို ဟို အမဲေရာင္နဲ႕ အေကာင္ေလးေပးပါ…"

"အဲ့ဒီအေကာင္ကို မယူပါနဲ႕လား သမီး..၊ အဲ့ဒီေကာင္က ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ဆာေနလို႕…"

"ရပါတယ္..။ သမီးသူ႕ကိုပဲ ၀ယ္ပါ့မယ္.."

"မဟုတ္ေသးဘူးေလ သမီး..။ သူ႕ကို၀ယ္သြားရင္ သမီးအတြက္ သူက ကစားေဖာ္ ဘယ္ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလဲ.. ၿပီးေတာ့ သမီးမိဘေတြက သမီးကို ဆူမွာေပါ့.."

ကၽြန္ေတာ္ ဒီစကားေတြ သူမကို တစ္ကယ့္ ေစတနာနဲ႕ ေျပာတာပါ..။ ဒါေပမယ့္…

"ရပါတယ္..၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ..၊ ေစ်းသာ ေျပာပါ….၊ သမီးသူ႕ကိုပဲ ၀ယ္မွာပါ.."

"ဟိုးဘက္မွာ..၊ အလွပဆံုးနဲ႕ အသန္မာဆံုးေခြးေတြ ဦးမွာ ရွိတယ္..၊ သမီးအတြက္ အဆင္ေျပမယ့္ တစ္ေကာင္ ဦးရွာေပးပါ့မယ္..၊ ဒီေကာင္ကို မ၀ယ္ပါနဲ႕.."

"သမီး… ဒီေကာင္ေလးကိုပဲ ၀ယ္ပါ့မယ္..၊ ေျခေထာက္ဆာေနတာဟာ အျပစ္တစ္ခုလို႕ သမီး မထင္ဘူး…"

ကၽြန္ေတာ္ ဒီေကာင္မေလးရဲ႕ စိတ္အားထက္သန္မႈကို လက္ေလ်ာ့ အရႈံးေပးလိုက္ရသည္။

"ကဲ..ကဲ.. ဒါဆိုလည္း… ပိုက္ဆံ မေပးနဲ႕ေတာ့..၊ ဦးအလကား ေပးလိုက္မယ္ေနာ္.."

ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာ သိသိသာသာကို ပ်က္သြားတာ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိလိုက္သည္။

"ဒီမွာ ဦးေလး..၊ တန္ရာတန္ေၾကးေျပာပါ..၊ ေျခေထာက္ဆာေနလည္း သူ႕တန္ရာတန္ေၾကး ေတာ့ သူရွိမွာပါ..သမီး..အလကား မယူပါဘူး.."

ဒီေကာင္မေလးရဲ႕စိတ္ကို ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ မခန္႕မွန္းတတ္ေတာ့...

"ကဲ..ဒါဆိုလည္း… ေဒၚလာ 50 က်ပါတယ္…"

ေကာင္မေလးက ခ်က္ခ်င္းပဲ သူ႕အိတ္ထဲက ပိုက္ဆံေတြထုတ္ၿပီး တစ္ရြက္ခ်င္း ေရတြက္လိုက္တယ္..၊ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ထုတ္ေပးတဲ့ ေခြးေလးကို ယုယစြာ ခ်ီၿပီး…

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..တစ္ကယ္ေတာ့.. ဒုကၡိတ ျဖစ္သြားတာဟာ…တန္ဖိုးေလ်ာ့က်သြားတာ မဟုတ္ပါဘူးရွင္…"

ၿပီးေတာ့ ေခြးေလးကို ပိုက္ၿပီး လြယ္အိတ္ကို လြယ္ကာ ေအာက္မွာ ခ်ထားတဲ့ ဂ်ိဳင္းေထာက္ေလး နဲ႕ ေထာ့နင္း ေထာ့နင္း ထြက္သြားခဲ့ပါတယ္..။ အို… ဒီေကာင္မေလးက ေျခေထာက္ တစ္ဖက္ ဆာေနတာပါလား….။

ေအာင္ထြန္းဦး


ကိုယ့္ကို သတ္တဲ့အေမကို ျပန္ကယ္တဲ့ သား

ဇြန္လ ၅ ရက္ေန႕မွာ၊ Chunan ျပည္နယ္က အသက္ ၃၄ ႏွစ္အရြယ္ ရွိတဲ့ Zhan ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးသမီးဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့ပါတယ္..။ သူမဟာ သူမရဲ႕သားျဖစ္သူ အသက္ ၆ ႏွစ္သာ ရွိေသးတဲ့ Xiao Yu ကို လည္ပင္းကို လွီးျဖတ္ၿပီးေနာက္ သူမကို ကိုယ္မ သတ္ေသဖို႕ ၾကိဳးစားခဲ့တာပါ…။  ဒါေပမယ့္ အသက္မေသေသးတဲ့ သားေလး Xiao ဟာ ဒဏ္ရာ ရရွိထားတဲ့ ၾကားကပဲ ထၿပီး သူ႕အေမဆီက ဓါးကို လုယူခဲ့ပါတယ္..။ သူ႕အေမ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတ္ေသလို႕ မရေအာင္ေပါ့…။ ဒီလုိ ဓါးကို အတင္းလုယူခဲ့တာေၾကာင့္ Xiao ရဲ႕လက္မွာ ဓါးဒဏ္ရာေတြလည္း ရရွိခဲ့ပါတယ္..။


ဒီအခ်ိန္မွာမွ အသိတရား၀င္လာတဲ့ မိခင္ျဖစ္သူဟာ ကေလးရဲ႕ဖခင္ရင္းဆီ ဖုန္းဆီၿပီး "ကၽြန္မ ေသေတာ့မယ္..၊ ရွင့္သားေတာ့ ေသေနၿပီ.." ဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္ေျပာခဲ့ပါတယ္..။ ဒါကို သူ႕ဖခင္ရင္းက စေနာက္ေနတယ္ထင္ၿပီး ဖုန္းခ်သြားခဲ့ပါတယ္..။ ေနာက္ ပေထြးဆီ ဆက္ျပန္ေတာ့္လည္း အလားတူပါပဲ..။ ေနာက္ဆံုးသူမဟာ ၾကံရာမရျဖစ္ၿပီး ရဲစခန္းဆီကိုသာ ဖုန္းဆက္လိုက္ပါေတာ့တယ္..။
ကေလးကေတာ့ အခု အေရးေပၚ အေျခအေနမွာရွိပါတယ္.. ။ ကိုယ္ရရွိထားတဲ့ ဒဏ္ရာကို အေလးမထားပဲ မိခင္အႏၱရာယ္မျဖစ္ေစဖို႕ ကာကြယ္ေပးႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္ႏွစ္အရြယ္သားေလးကို တရုတ္ မီဒီယာေတြက ခ်ီးက်ဴးခဲ့ၾကပါတယ္..။


ေအာင္ထြန္းဦး


Tuesday, June 4, 2013

အိမ္သာပိုက္ထဲက ကေလးငယ္

Zhejiang ျပည္နယ္မွာ ကိုယ္၀န္ေဆာင္ထားတဲ့ အမ်ိဳးသမီးငယ္တစ္ေယာက္ဟာ အိမ္သာတစ္ခုထဲကို ၀င္ၿပီး ကေလးေမြးဖြားခဲ့ပါတယ္..။ ေမြးဖြားၿပီးမၾကာမီမွာပဲ ကေလးငယ္ဟာ အိမ္သာထဲကို ေလွ်ာက်သြားခဲ့ပါတယ္..။ ကေလးငယ္ကို ကယ္ဆယ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ အဆိုပါ အမ်ိဳးသမီးဟာ သူ႕ကေလးကို လက္မခံခ်င္ခဲ့ပါဘူး..။ ျပည္သူေတြကေတာ့ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ကေလးကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ စြန္႕ပစ္ခဲ့တာျဖစ္တယ္လို႕ ထင္ျမင္ခ်က္ေတြ ေပးၾကေပမယ့္ စံုစမ္းေတြ႕ရွိခ်က္ေတြအရေတာ့ ဒါဟာ မေတာ္တဆ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါသတဲ့..။ ဒါေပမယ့္ စံုစမ္းစစ္ေဆးမႈေတြကို ဆက္လက္ျပဳလုပ္သြားမွာျဖစ္ၿပီး ကေလးရဲ႕အေဖ ဘယ္သူဘယ္၀ါ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကိုပါ ရွာေဖြသြားမွာျဖစ္ပါတယ္..။


ဒါပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ…။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ အသက္ျပန္လည္ ရွင္သန္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ ကေလးအတြက္ ၀မ္းေျမာက္မိသလို ကေလးအေမက ကေလးကို စြန္႔ပစ္ခဲ့တာ မဟုတ္ပဲ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ မေတာ္တဆ ျဖစ္ရပ္တစ္ခုသာ ျဖစ္ပါေစ ဆုေတာင္းေနမိပါတယ္..။




ေအာင္ထြန္းဦး

Monday, June 3, 2013

အရူးတစ္ေယာက္ ပံုျပင္


လူေတြက ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚၾကတယ္… အရူးတဲ့… ကၽြန္ေတာ္ ရီခ်င္တယ္….. အရူးထက္ပိုၿပီး ရူးေနတဲ့ လူေတြမ်ားတဲ့ေလာကၾကီးမွာ လူအမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့ သာမန္ အရူးတစ္ေယာက္ ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္..၊ လက္ခံတယ္..ဒါေၾကာင့္ ဟုတ္တယ္….. ကၽြန္ေတာ္ ရူးေနတယ္…။

ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ လူေတြက ဘာကိုၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ရူးတယ္လုိ႕ေျပာေနၾကတာလဲ…၊ အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ေအာင္ ေနေနတာပါဗ်ာ..။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရင္ သီခ်င္း အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ဆိုလိုက္တယ္…၊ စိတ္ညစ္ရင္ ငိုတယ္…၊ ဗိုက္ဆာရင္ ေတာင္းစားတယ္..၊ ကိုယ္မေရာက္ဘူးတဲ့ ေနရာေတြ ေလွ်ာက္သြားတယ္..၊ ၾကံဳတဲ့ေနရာမွာ အိပ္တယ္.. ကိုယ္ၾကိဳက္တာကို ကိုယ္ ၀တ္တယ္…. ဒါကို ရူးတယ္လို႕ ဆိုခ်င္ၾကတာလား..။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ထားပါေတာ့ဗ်ာ…. ခင္ဗ်ားတို႕ ေျပာတဲ့အတိုင္းပဲ ကၽြန္ေတာ္ ရူးေနပါတယ္…။

ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀က အရင္က အေတာ့္ကိုသာယာခဲ့ပါတယ္…၊ ကၽြန္ေတာ့္ကို သိပ္ခ်စ္တဲ့ မိန္းမရယ္.၊ သားနဲ႕ သမီးေလးႏွစ္ေယာက္ရယ္..နဲ႕…ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တဲ့ ဘ၀ေလးကို ပိုင္ဆိုင္ခဲ့တာေပါ့ဗ်ာ…. မနက္ပိုင္း ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို ရြာေက်ာင္းကို ၀င္ပို႕၊ ၿပီးရင္ ေလွနဲ႕ ပိုက္ခ် ငါးရွာၿပီး အျပန္မွာ သားနဲ႕ သမီးကို ျပန္၀င္ေခၚ၊ ညေန ဗိုက္ဆာဆာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမ ခ်က္ထားတဲ့ ထမင္းဟင္း ေတြကို သားသမီးေတြ နဲ႕အတူ လုစားခဲ့ရတဲ့ သာယာလွပ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေကာင္းတဲ့ ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုင္ဆိုင္ခဲ့ပါတယ္….။ ဒီလို အပူအပင္ မရွိတဲ့ ဘ၀ေလးမွာ ေနထိုင္ရင္း တံငါသည္ဘ၀နဲ႕ အသက္ေမြးလာ ခဲ့တဲ့ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႕ေန႕ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အခုလို လူတကာက အရူးလို႕ အေခၚခံရ ေလာက္မယ့္ ဘ၀မ်ိဳး ေရာက္ခဲ့လိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္သူက ထင္မိပါလဲဗ်ာ…။

ေရဒီယိုကေနေၾကာ္ျငာတဲ့ မုန္တိုင္းသတင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဂရုတစိုက္ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မိသားစု ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးနဲ႕ ၾကံဳခဲ့ရမွာမဟုတ္ပါဘူး..၊ ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ တစ္ရြာလံုးကလည္း ဒီသတင္းကို ဘယ္သူမွ ဂရုတစိုက္မရွိခဲ့ၾကပါ ဘူး..။ မုန္တိုင္းဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရြာအဖို႕ေတာ့ လာလည္ေနက် ဧည့္သည္လိုပါပဲ.. အထူးတလည္ ျပင္ဆင္ဧည့္ခံဖို႕ မလိုဘူးလို႕ပဲ ေတြးထားလိုက္ၾက တာကိုး…။

ဒီေန႕ည ေလေတြတိုက္တာ ၾကမ္းလိုက္တာဗ်ာ..။ မုန္တိုင္းရဲ႕ အရိပ္လကၡဏာေတြေပါ့ေလ..၊ ၾကံဳေနၾက ကိစၥဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္ေတာ့သိပ္မပူပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ ခဏၾကာေတာ့ ေလေတြ တိုက္တာ အရမ္းကိုၾကမ္းလာတယ္..၊ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္ကမိုးထားတဲ့ ဓနိနဲ႕ ထန္းလက္ေတြ အကုန္လြင့္စင္ကုန္တယ္..။ မုန္တိုင္းကေတာ့ ထင္တာထက္ကို ၾကမ္းေတာ့မယ္ ထင္တယ္..။ မိုးေရေတြစင္တာေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမနဲ႕ ကေလးေတြေကာ ႏိုးလာၾကတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အိမ္အျပင္ဘက္ကိုထြက္ၿပီး အရိပ္အေျခၾကည့္လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္လိုပဲ အေျခအေန ထြက္ၾကည့္တဲ့ ရြာသား ေလးငါးေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္တို႕ ၾကည့္ၿပီး သိပ္မၾကာပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဆီကို ေျပး၀င္လာေနတဲ့ အိမ္တစ္လံုးစာ နီးပါး ျမင့္တဲ့ လႈိင္းလံုးၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္ ျမင္လိုက္ရတယ္..။ တစ္သက္နဲ႕တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားလွတဲ့ လႈိင္းလံုးၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္အပါအ၀င္ ရြာသားေတြ ေၾကာင္ၿပီး ၾကည့္ေနမိၾကတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ အသိစိတ္၀င္တဲ့အခ်ိန္မွာ လႈိင္းလံုးၾကီးဟာ ကၽြန္ေတာ္ တို႕နဲ႕ အေတာ္ကို နီးကပ္ေနခဲ့ပါၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ စဥ္းစားမေနပဲ အိမ္ထဲကို ေျပး၀င္ၿပီး သားနဲ႕ သမီးကို ေကာက္ခ်ီလိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္မိန္းမက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အက်ၤီစကို အားကိုးတၾကီး ဆုပ္ကိုင္ထားတယ္…။ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို ကၽြန္ေတာ္ ဒီလႈိင္းလံုးေအာက္ အေရာက္မခံႏိုင္ဘူး..။

ကၽြန္ေတာ္ သမီး အငယ္ေလးကို ပုဆိုးစနဲ႕ ေက်ာပိုးလိုက္တယ္..။ သားကို လက္တစ္ဖက္နဲ႕ ေကာက္ခ်ီၿပီး ထန္းတက္ ေလွကားနဲ႕ ထန္းပင္ေပၚကို တက္ခဲ့တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ထန္းပင္ထိပ္ေလာက္မွာ ပုဆိုးေနာက္တစ္ကြင္းကို ထန္းပင္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကို ပတ္ခ်ည္ေႏွာင္ လိုက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမလည္း ထန္းတက္ေလွကားနဲ႕ တက္လာၿပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထန္းပင္ကို ဖက္ၿပီး ေနလိုက္တယ္..။ အခုဆို ကၽြန္ေတာ္တို႕မိသားစုေလးေယာက္ ဟာ မုန္တိုင္း ဒဏ္ကို အံတုဖို႕ အသင့္ျဖစ္ေနၿပီေလ..။

လႈိင္းရဲ႕ ရိုက္ခတ္ဒဏ္က အေတာ္ကိုျပင္းပါတယ္..။ ခါးမွာ ထန္းပင္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ပတ္ခ်ည္ထားတဲ့ ပုဆိုးစ ျပဳတ္ သြားခဲ့တယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ေအာက္ကို မျပဳတ္က်ေအာင္ ထန္းပင္ကို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ ညွပ္ၿပီး အားယူလိုက္တယ္..။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေက်ာပိုးထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သမီးက ပုဆိုးထဲကေန ေအာက္ကို ေလွ်ာက် ေနၿပီေလ…။ ကၽြန္ေတာ္ သမီးေလး ျပဳတ္မက်ေအာင္ လက္တစ္ဖက္နဲ႕ လွမ္းဖမ္းခ်ိန္မွာပဲ သားေလးက ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲကေန လြတ္က်သြားခဲ့တယ္..။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္နဲ႕ သားေလးကို ထန္းပင္နဲ႕ ညွပ္ၿပီး ျပန္ဆြဲဖမ္းႏိုင္ခဲ့တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမကေတာ့ ေအာက္ျပဳတ္မက်ေအာင္ ထန္းပင္ကို အံၾကိတ္ၿပီး ဖက္ထားဆဲေပ့ါ..။

ေလေတြကလည္း အရမ္းတိုက္ေနၿပီး.. ထန္းပင္ကလည္း ယိုင္ထိုးေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ရွိသမွ်အားအကုန္နဲ႕ လက္တစ္ဖက္က သမီးကိုဖက္ က်န္တဲ့တစ္ဖက္က ထန္းပင္ကို ဖက္ထားပါတယ္..။ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကလည္း သားေလးကို ထန္းပင္နဲ႕ ညွပ္ခ်ိတ္ထားၿပီး က်န္တစ္ဖက္ကေတာ့ ထန္းပင္ကို ခ်ိတ္တြယ္ထားပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ လက္အံေကာ ေျခအံေကာ ေသေနပါၿပီ..။ ဘယ္လိုမွ ၾကာၾကာ ဆက္ေတာင့္ႏိုင္ခံစြမ္း မရွိေတာ့ပါဘူး..။ ေနာက္ဆံုး ကၽြန္ေတာ္ အခက္ခဲဆံုး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ တစ္ခု ခ်လိုက္ပါတယ္..။ သားေလးကို ခ်ိတ္တြယ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ေျခေထာက္ကို ဆန္႕ထုတ္လုိက္ပါတယ္..။ ေအာ္ဟစ္ငိုယို ၿပီး ေရထဲေမွ်ာပါသြားတဲ့ သားေလးရဲ႕ ျမင္ကြင္းကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမကေတာ့ ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရေပမယ့္ ဘာမွ မေျပာပဲ အံၾကိတ္ၿပီး ေမွ်ာပါသြားတဲ့ သားေလးကို ေငးၾကည့္ေနပါတယ္..။ ကံမကုန္ရင္ သံသရာတစ္ေကြ႕မွာ ျပန္ဆံုၾကတာေပါ့ သားေလးရယ္..။

ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္မိန္းမက ကၽြန္ေတာ့္ကို စကားေျပာလာပါတယ္..။ သမီးေလးကို ကယ္ေပးပါတဲ့..။ ကၽြန္ေတာ္ ကတိေပးလိုက္တယ္..။ သမီးေလးေရာ.. မင္းေရာ..ငါ အေသမခံေတာ့ဘူးလို႕…။ ကၽြန္ေတာ့္ စကားမဆံုးေသးပါဘူး..။ ထန္းပင္ကို ဖက္တြယ္ထားတဲ့ သူမရဲ႕ လက္ေတြ ေျခေထာက္ေတြ ေျဖေလွ်ာ့ၿပီး ျပင္းထန္လွတဲ့ ေရလႈိင္းေတြၾကား ေမွ်ာပါသြားခဲ့ျပန္ပါတယ္..။

အခုေတာ့ ထန္းပင္ေပၚမွာ သမီးေလးရယ္.. ကၽြန္ေတာ္ရယ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္ေလ..။ မိုးကလည္းရြာ ေလကလည္းတိုက္.. ေအာက္က ေရစီးသံေတြကလည္း တ၀ုန္း၀ုန္းနဲ႕ တစ္ကယ့္ကို ကမၻာပ်က္ေနတဲ့ အတိုင္းပါပဲ…။ ကၽြန္ေတာ့္ တစ္ကိုယ္လံုးလည္း နာက်င္ကိုက္ခဲၿပီး ေ၀ဒနာေပါင္းစံုကို ခံစားေနရပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ေ၀ဒနာ ခံစားေနရတဲ့ပံုစံကို ၾကည့္ၿပီး သမီးေလးက "သမီးကို ကိုကို႕လိုမ်ိဳး လြတ္မခ်ပါနဲ႕ေနာ္…" တဲ့ေလ…။ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ငို ပစ္လိုက္တယ္..။ အေဖ ဘယ္လြတ္ခ်ပါ့မလဲ သမီးရယ္..။ သမီးကိုေရာ အေဖ့သားကိုေရာ အေဖ ဘယ္လြတ္ခ်ခ်င္ပါ့မလဲ…။ အခုေတာ့ အေဖ့မွာ သမီးထက္ တန္ဖိုးရွိတာ ဘာမွ မရွိေတာ့ဘူး..။ အေဖ့ အသက္သာ အေသခံသြားမယ္..။ သမီးကို အေဖ ဘယ္ေတာ့မွ လြတ္ခ်မွာမဟုတ္ဘူး..။ ဒီစကားေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ပါးစပ္က ထုတ္ေျပာမိလား ေတာင္ ကၽြန္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ ရွိသမွ်အားေတြနဲ႕ သမီးကို လြတ္မက်သြားေအာင္ ဖက္ထားမိပါေတာ့တယ္..။

ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ ဖက္ထားမိလဲ မသိဘူး…။ ကၽြန္ေတာ္ သတိ၀င္လို႕ သမီးေလးကို ေခၚၾကည့္ေတာ့..။ သမီးေလး မထူးေတာ့ဘူး..။ သမီးေလး ျဖဴဖတ္ျဖဴေယာ္နဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြ ျပာၿပီး အသက္မရႈေတာ့ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္လက္ရဲ႕ ညွစ္အားေၾကာင့္ အသက္ငယ္လွေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္သမီးေလး အသက္ရႈရပ္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ လက္ထဲမွာပင္ ေသဆံုးသြားခဲ့ပါၿပီ..။ သြားပါၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ့္မိသားစု..။ ကၽြန္ေတာ့္ ဘ၀…။ ကၽြန္ေတာ့္ ကမၻာ..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာမွ မက်န္ေတာ့ပါဘူး..။ ေလာကၾကီးက ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အလကား ျဖစ္သြားပါၿပီ…။ ကၽြန္ေတာ္ သမီးေလးရဲ႕ ပါးကိုနမ္းလိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ သမီးေလးကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဖက္ၿပီး ထန္းပင္ကို ဖက္တြယ္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေျခလက္ေတြကို အနားေပးလိုက္တယ္…။ အဲ့ဒီေနာက္မွာ ကၽြန္ေတာ္ သမီးေလးနဲ႕ အတူ ေရလႈိင္းေတြရဲ႕ ဖံုးအုပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ သတိရလို႕ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေလွတစ္စင္းေပၚမွာ….. သူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေဆးရံုကို ပို႕ၾကတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုမသြားခ်င္ဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္မိသားစုနဲ႕ပဲ ေနခ်င္တာ..။ သူတို႕ ကၽြန္ေတာ့္ကို ရွာမေတြ႕လို႕ ေၾကာက္ေနၾကလိမ့္မယ္..။ ဟုတ္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕ကို လိုက္ရွာရလိမ့္မယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ ေဆးရံုကေန တစ္ပတ္အၾကာမွာ ရြာကို ျပန္ထြက္ေျပးလာခဲ့တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ရြာမွာ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစုကို ကၽြန္ေတာ္ ျပန္ရွာတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ မိန္းမ နာမည္ ကၽြန္ေတာ္ ေအာ္ေခၚတယ္..။ သားေလးကို ေက်ာင္းမွာ သြားရွာတယ္..။ သမီးေလးကို သီခ်င္းဆိုျပတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူတို႕ကိုေတြ႕လို႕ ေပ်ာ္ရင္ကတယ္..။ သူတို႕ကို မေတြ႕ရင္ ၀မ္းနည္းလို႕ ငိုတယ္..။ ဗိုက္ဆာရင္ သူမ်ားဆီက ေတာင္းစားၿပီး မရရင္ သူမ်ား စြန္႕ပစ္ထားတာ စားတယ္..။ ကေလးငယ္ေလးေတြ ေက်ာင္းသြားတာ ျမင္ရင္ ကၽြန္ေတာ့္ သားနဲ႕ သမီးလားလို႕ ကၽြန္ေတာ္ ႏႈတ္ဆက္တယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ အိမ္ကေတာ့ မရွိပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ ေနတာကေတာ့ ထန္းပင္တစ္ပင္ရဲ႕ ေအာက္မွာပါ..။ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လုိ႕မရတဲ့ ထန္းပင္ တစ္ပင္ေပါ့..။

လူေတြက ေျပာၾကတယ္.. ။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အရူးတဲ့…။ ဟုတ္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ရူးေနပါတယ္ဗ်ာ…။

ေအာင္ထြန္းဦး

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

ထင္ျမင္ခ်က္ေလးေတြ ေရးေပးခဲ့ပါ