"အေမ သား မနက္ျဖန္ ဘဲြ ့ယူရမွာေနာ္..."
"အေမ သိပါတယ္သားရယ္... အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းထိပ္က ေဒၚေက်ာ့ ဆီမွာ
ေတာင္ အေမ အိက်ီ ၤအပ္ထားပါေသးတယ္...အေမ ့မွာ အိက်ီ ၤ အသစ္မရွိေတာ့ဘူးေလ..."
"ဟင္..အေမ ကလိုက္မလို ့လား... အိမ္မွာ အဖ့ကိုေစာင့္ဖို ့လူမရွိဘဲျဖစ္မွာေပ့ါ.... "
" သားအေဖက သက္သာေနပါျပီသားရယ္... ၀ွီးခ်ဲ ေလးနဲ ့ေခၚသြားရင္ရပါတယ္...."
သား ျဖစ္သူစိတ္ ညစ္သြားတယ္... ဒီလိပဲြမ်ိဳးကိုသူ ့မိဘေတြကို မေခၚခ်င္လို ့ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.... ေစ်းထဲမွာ ၾကက္သားေရာင္းျပီး စကားေျပာရင္ ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္ ေျပာတတ္တဲ ့ အေမ နဲ ့ ေလျဖတ္ျပီးလို ့နလန္ ထူခါစ အေဖကို သူဒီလိုပဲြမ်ိဳးကို ပဲြမထုတ္ခ်င္...
သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာလည္း မိတ္ဆက္ေပးဖို ့ခက္တယ္..
ဒါနဲ ့ဘဲ...မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ ့သူ ့အေမ ကိုေျပာလုိက္တယ္..
"မလိုက္ပါနဲ ့အေမရာ...ခန္းမထဲကို ၀ွီးခ်ဲ လည္း၀င္လို ့ရတာမဟုတ္ဘူး..
အေမတို ့လိုက္လာလုိ ့လည္း ဘာမွထူးျခားသြားမွာမွမဟုတ္တာ...
သားတစ္ေယာက္ထဲသြားမယ္..."
မိခင္ ျဖစ္သူမွာ သားရဲ ့တဇြတ္ထိုးဆန္တဲ ့စိတ္ကိုသိလို ့ နာက်င္မိတဲ ့စိတ္
ထဲက ဒဏ္ရာကို မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးနဲ ့ဖံုးျပီး..
"ေအးပါကြယ္...သားေလးသေဘာပါ...သာ
နပ္ပါတယ္...အေမ အိမ္မွာဘဲ သားအေဖကို ေစာင့္ေနလိုက္ပါ့မယ္..."
သား ျဖစ္သူလည္း ေက်နပ္ျပီး အိပ္ရာ ေစာေစာ၀င္ ခဲ့တယ္....
မိခင္ ျဖစ္သူမွာေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့ ေယာက်္ားကိုၾကည့္ျပီး
မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးခဲ့ရတယ္...
မနက္မိုးလင္းေတာ့ သားေလး စားဖို ့မိခင္ ျဖစ္သူက မနက္စာကို အရင္က
ထက္ပို ဂရုစိုက္ျပင္ေပးထားတယ္... ဘဲြ ့သြားယူမွာဆိုေတာ့ ဗိုက္နာမယ့္အစားအစာေတြ မျဖစ္ေအာင္ဂရုစိုက္လုိ ့ေပ့ါ....
"သားေရ...မနက္စာအဆင္သင့္ျဖစ္ျပီ
"မစားေတာ့ဘူးအေမ သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေက်ာင္းနားက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်ိန္းထားတယ္...အဲ ့မွာဘဲစားေတာ့မယ္... "
"ေအ္ာ... အင္းပါ သားရယ္.. သားေလး ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ခဲ့ေနာ္..
ေမေမတို ့ျပန္ၾကည့္ခ်င္လို ့..."
"ဟုတ္ကဲ ့ ပါဗ်ာ.. သြားျပီေနာ္..."
ဒီလိုနဲ ့သားျဖစ္သူက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ခ်ိန္ထားတဲ ့စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ လူေတာင္ေတာ္ေတ္ာစံုေနျပီ ...နာရီကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ဘဲြ ့ယူဖို ့အခ်ိန္က
တစ္နာရီေလာက္လိုေသးတယ္ဆိုေတာ့ မနက္စာစားဖို ့မွာလိုက္တယ္...
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေတြကိုၾကည့္ေတာ
မိဘ ေခၚလာတဲ့သူနဲ ့ေပ့ါ...အဲ ့အခ်ိန္မွာ သူ ့ရဲ ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
သူ့ အေမနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးတယ္..
" ေဟ့ေကာင္..ဒါငါ့အေမေလ ငါဘဲြ ့ယူတာ လိုက္လာခဲ ့ေပးတာ...
အေမ ဒါက သားသူငယ္ခ်င္းပါ..."
မိတ္ဆက္ေပးတဲ ့သူငယ္ခ်င္းအေမကို လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အေဒၚ
ကလည္း ျပန္လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္တယ္..ဒါေပမယ့္
ေကာင္ေလး မွာ ထူးဆန္းျပီး ညာဘက္လက္ကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္...
"ဟင္... အေဒၚ့လက္မွာ ပတ္တီး နဲ ့ပါလား ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း..."
ဒါနဲ ့ေကာင္ေလး သူငယ္ခ်င္းက ၀င္ေျဖတယ္...
"ဒီလိုကြ...ငါ့အေမ က ေစ်းထဲမွာ ငါးေရာင္းတာ...အဲ ့ဒါမေန ့က၀ယ္တဲ ့သူကို
ငါးကိုင္ေပးတာေလ လက္ကို ဓားထိသြားတာ....အဲ ့ဒီ့ဒဏ္ရာနဲ ့ညက အဖ်ားေတြ တက္လို ့ကြာ..ငါ့မွာစိတ္ပူလိုက္တာ..ဒီမ
ဒါေတာင္ မလိုက္ဘူးလုပ္ေနတာ...ငါကအတင္းေခ
ငါ့ကိုခုလိ ဘဲြ ့ခန္းမထဲေရာက္ေအာင္ငါ့အေမ ကေစ်းထဲမွာ
ငါးေ၇ာင္းျပီး ေက်ာင္းထားခဲ ့တာကြ....ဒါနဲ ့မင္းအေမနဲ ့အေဖ ေရာမေတြ ့ပါလား..."
ေကာင္ေလး မွာ သူ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့စကားေတြကို ၾကားျပီး ေနာင္တေတြ မ်ားစြာနဲ ့...
"ေအာ္...အင္း ေနာက္...ေနာက္မွာ လိုက္လာတယ္ကြ.... ငါ့ကိုခဏ ခြင့္ျပဴပါဥိးကြာ ... မင္းတို ့ဘဲြ ့ခန္းမကဘဲေစာင့္ေနာ္..."
စကားလည္းဆံုး ကားလမ္းမကို ထြက္ျပီး Taxi တစ္စီးငွားျပီး အိမ္ျပန္ခဲ ့တယ္...
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ တံခါးၾကီးဖြင့္ထားတာေတြ ့ေတာ့ အေမ နဲ ့အေဖ ခန္းကို ၀င္ဖို ့လုပ္တုန္း အခန္းထဲကအသံၾကားမိတယ္...
"ေဖၾကီး ေရ သားကေတ့ာ ဘဲြ ့သြားယူျပီေတာ့.... ကၽြန္မ ကေတာ့ ဘဲြ ့ခန္းမ
ကိုမလိုက္ရလည္း သားနဲ ့အတူတူရွိေနသလို အိက်ီ ၤအသစ္ေတြ၀တ္ထားတယ္...ရွင့္ကိုလည
"ေတြ ့ပါတယ္ ေမၾကီးရာ......သားေလးျပန္မလာခင္
"ဟုတ္ပေတာ့....သားေလးက ရွင့္ကို စိတ္ပူျပီး က်ဴပ္ကို မေခၚတာေတာ့...
သူ ့အေဖ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမယ္တဲ ့...အဲ ့ေတာ့မွ က်ဳပ္လည္း ရွင့္ကိုသတိရျပီး ေနခဲ့လိုက္တာ....သားေလးသာသတိမေပ
ရွင္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ ့မွာသိလား....သားေလကို ရွင္ေက်းဇူးတင္...."
"ေအးပါကြာ....ေအးပါ...... အငး္ ငါတို ့သားေလး ဘဲြ ့ရပညာတတ္ျဖစ္ျပီေနာ္..."
ထိုစကားေတြ ဟာ ေကာင္ေလးရင္ကို သံခၽြန္နဲ ့ထိုးလိုက္သလိုဘဲ...
မေခၚခ်င္လို ့ထားခဲ့တဲ ့ မိဘ ႏွစ္ပါးက အျပစ္မျမင္တဲ ့အျပင္
အေမ ကငါ့အျပစ္ကို မသိသလိုပါလား.....
ဒါနဲ ့အခန္းထဲ၀င္ျပီး...
"အေဖ နဲ ့အေမ "
"ဟင္ ..သား ဘဲြ ့ယူျပီးျပီလား ျမန္လိုက္တာ..."
မိဘ ႏွစ္ပါးမွာ အ၀တ္အစားအသစ္ေတြနဲ ့မို ့လို ့မေနတတ္မထိုင္တတ္...
သားေလး ေမးလာရင္ဘယ္လို ေျဖရပါ့လဲ လို ့ေတြးေနခ်ိန္...
"အေဖနဲ ့အေမ ကို လာေခၚတာပါ.... ဘဲြ ့ခန္းမ မွာအေဖနဲ ့အေမတို ့အတြက္ ေနရာရွိသလို....သားရင္ထဲမွာလည္း
မိဘ ႏွစ္ပါးေရွ ့မွာ ထိျခင္းငါးပါးနဲ ့ရွိခုိးမိတယ္...
မိဘ ႏွစ္ပါးကေတာ့ ၀မ္းသာနဲ ့မ်က္ရည္စေတြန ဲ ့ဆုေတြေပးလို ့..............
(မိဘ ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ ေအာက္တန္းအက်ဆံုး အလုပ္လုပ္ေနရင္ေတာင္
အဲ ့ဒါဟာ သူတို ့အတြက္မဟုတ္ပါဘူး...သူတို့ သားသမီးေတြ အတြက္ပါ...
သူတို ့သားသမီးေတြအတြက္ဘဲ မလုပ္ခ်င္တဲ ့အလုပ္ေတြလုပ္ေနရတာပါ..
တစ္ကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ အစားထိုုး လို ့မရတဲ ့အရာေတြထဲမွာ
မိဘဟာ နံပါတ္တစ္ပါ.....")-
------------------------------
Reference ►
အ လြမ္း ညည္း သူ
"အေမ သိပါတယ္သားရယ္... အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းထိပ္က ေဒၚေက်ာ့ ဆီမွာ
ေတာင္ အေမ အိက်ီ ၤအပ္ထားပါေသးတယ္...အေမ ့မွာ အိက်ီ ၤ အသစ္မရွိေတာ့ဘူးေလ..."
"ဟင္..အေမ ကလိုက္မလို ့လား... အိမ္မွာ အဖ့ကိုေစာင့္ဖို ့လူမရွိဘဲျဖစ္မွာေပ့ါ.... "
" သားအေဖက သက္သာေနပါျပီသားရယ္... ၀ွီးခ်ဲ ေလးနဲ ့ေခၚသြားရင္ရပါတယ္...."
သား ျဖစ္သူစိတ္ ညစ္သြားတယ္... ဒီလိပဲြမ်ိဳးကိုသူ ့မိဘေတြကို မေခၚခ်င္လို ့ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး.... ေစ်းထဲမွာ ၾကက္သားေရာင္းျပီး စကားေျပာရင္ ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္ ေျပာတတ္တဲ ့ အေမ နဲ ့ ေလျဖတ္ျပီးလို ့နလန္ ထူခါစ အေဖကို သူဒီလိုပဲြမ်ိဳးကို ပဲြမထုတ္ခ်င္...
သူငယ္ခ်င္းေတြ ၾကားထဲမွာလည္း မိတ္ဆက္ေပးဖို ့ခက္တယ္..
ဒါနဲ ့ဘဲ...မ်က္ႏွာပ်က္ပ်က္နဲ ့သူ ့အေမ ကိုေျပာလုိက္တယ္..
"မလိုက္ပါနဲ ့အေမရာ...ခန္းမထဲကို ၀ွီးခ်ဲ လည္း၀င္လို ့ရတာမဟုတ္ဘူး..
အေမတို ့လိုက္လာလုိ ့လည္း ဘာမွထူးျခားသြားမွာမွမဟုတ္တာ...
သားတစ္ေယာက္ထဲသြားမယ္..."
မိခင္ ျဖစ္သူမွာ သားရဲ ့တဇြတ္ထိုးဆန္တဲ ့စိတ္ကိုသိလို ့ နာက်င္မိတဲ ့စိတ္
ထဲက ဒဏ္ရာကို မ်က္ႏွာေပၚက အျပံဳးနဲ ့ဖံုးျပီး..
"ေအးပါကြယ္...သားေလးသေဘာပါ...သာ
နပ္ပါတယ္...အေမ အိမ္မွာဘဲ သားအေဖကို ေစာင့္ေနလိုက္ပါ့မယ္..."
သား ျဖစ္သူလည္း ေက်နပ္ျပီး အိပ္ရာ ေစာေစာ၀င္ ခဲ့တယ္....
မိခင္ ျဖစ္သူမွာေတာ့ အိပ္ရာေပၚမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့ ေယာက်္ားကိုၾကည့္ျပီး
မခ်ိျပံဳးေလးျပံဳးခဲ့ရတယ္...
မနက္မိုးလင္းေတာ့ သားေလး စားဖို ့မိခင္ ျဖစ္သူက မနက္စာကို အရင္က
ထက္ပို ဂရုစိုက္ျပင္ေပးထားတယ္... ဘဲြ ့သြားယူမွာဆိုေတာ့ ဗိုက္နာမယ့္အစားအစာေတြ မျဖစ္ေအာင္ဂရုစိုက္လုိ ့ေပ့ါ....
"သားေရ...မနက္စာအဆင္သင့္ျဖစ္ျပီ
"မစားေတာ့ဘူးအေမ သားသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ေက်ာင္းနားက စားေသာက္ဆိုင္မွာ ခ်ိန္းထားတယ္...အဲ ့မွာဘဲစားေတာ့မယ္... "
"ေအ္ာ... အင္းပါ သားရယ္.. သားေလး ဓာတ္ပံုေတြ ရိုက္ခဲ့ေနာ္..
ေမေမတို ့ျပန္ၾကည့္ခ်င္လို ့..."
"ဟုတ္ကဲ ့ ပါဗ်ာ.. သြားျပီေနာ္..."
ဒီလိုနဲ ့သားျဖစ္သူက သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့ခ်ိန္ထားတဲ ့စားေသာက္ဆိုင္ေရာက္ေတာ့ လူေတာင္ေတာ္ေတ္ာစံုေနျပီ ...နာရီကိုၾကည့္ေတာ့လည္း ဘဲြ ့ယူဖို ့အခ်ိန္က
တစ္နာရီေလာက္လိုေသးတယ္ဆိုေတာ့ မနက္စာစားဖို ့မွာလိုက္တယ္...
သူငယ္ခ်င္းျဖစ္သူေတြကိုၾကည့္ေတာ
မိဘ ေခၚလာတဲ့သူနဲ ့ေပ့ါ...အဲ ့အခ်ိန္မွာ သူ ့ရဲ ့သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က
သူ့ အေမနဲ ့မိတ္ဆက္ေပးတယ္..
" ေဟ့ေကာင္..ဒါငါ့အေမေလ ငါဘဲြ ့ယူတာ လိုက္လာခဲ ့ေပးတာ...
အေမ ဒါက သားသူငယ္ခ်င္းပါ..."
မိတ္ဆက္ေပးတဲ ့သူငယ္ခ်င္းအေမကို လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္ေတာ့ အေဒၚ
ကလည္း ျပန္လက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္တယ္..ဒါေပမယ့္
ေကာင္ေလး မွာ ထူးဆန္းျပီး ညာဘက္လက္ကို ၾကည့္လိုက္မိတယ္...
"ဟင္... အေဒၚ့လက္မွာ ပတ္တီး နဲ ့ပါလား ဘယ္လိုျဖစ္တာလည္း..."
ဒါနဲ ့ေကာင္ေလး သူငယ္ခ်င္းက ၀င္ေျဖတယ္...
"ဒီလိုကြ...ငါ့အေမ က ေစ်းထဲမွာ ငါးေရာင္းတာ...အဲ ့ဒါမေန ့က၀ယ္တဲ ့သူကို
ငါးကိုင္ေပးတာေလ လက္ကို ဓားထိသြားတာ....အဲ ့ဒီ့ဒဏ္ရာနဲ ့ညက အဖ်ားေတြ တက္လို ့ကြာ..ငါ့မွာစိတ္ပူလိုက္တာ..ဒီမ
ဒါေတာင္ မလိုက္ဘူးလုပ္ေနတာ...ငါကအတင္းေခ
ငါ့ကိုခုလိ ဘဲြ ့ခန္းမထဲေရာက္ေအာင္ငါ့အေမ ကေစ်းထဲမွာ
ငါးေ၇ာင္းျပီး ေက်ာင္းထားခဲ ့တာကြ....ဒါနဲ ့မင္းအေမနဲ ့အေဖ ေရာမေတြ ့ပါလား..."
ေကာင္ေလး မွာ သူ့သူငယ္ခ်င္းရဲ ့စကားေတြကို ၾကားျပီး ေနာင္တေတြ မ်ားစြာနဲ ့...
"ေအာ္...အင္း ေနာက္...ေနာက္မွာ လိုက္လာတယ္ကြ.... ငါ့ကိုခဏ ခြင့္ျပဴပါဥိးကြာ ... မင္းတို ့ဘဲြ ့ခန္းမကဘဲေစာင့္ေနာ္..."
စကားလည္းဆံုး ကားလမ္းမကို ထြက္ျပီး Taxi တစ္စီးငွားျပီး အိမ္ျပန္ခဲ ့တယ္...
အိမ္ေပၚေရာက္ေတာ့ တံခါးၾကီးဖြင့္ထားတာေတြ ့ေတာ့ အေမ နဲ ့အေဖ ခန္းကို ၀င္ဖို ့လုပ္တုန္း အခန္းထဲကအသံၾကားမိတယ္...
"ေဖၾကီး ေရ သားကေတ့ာ ဘဲြ ့သြားယူျပီေတာ့.... ကၽြန္မ ကေတာ့ ဘဲြ ့ခန္းမ
ကိုမလိုက္ရလည္း သားနဲ ့အတူတူရွိေနသလို အိက်ီ ၤအသစ္ေတြ၀တ္ထားတယ္...ရွင့္ကိုလည
"ေတြ ့ပါတယ္ ေမၾကီးရာ......သားေလးျပန္မလာခင္
"ဟုတ္ပေတာ့....သားေလးက ရွင့္ကို စိတ္ပူျပီး က်ဴပ္ကို မေခၚတာေတာ့...
သူ ့အေဖ တစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ေနမယ္တဲ ့...အဲ ့ေတာ့မွ က်ဳပ္လည္း ရွင့္ကိုသတိရျပီး ေနခဲ့လိုက္တာ....သားေလးသာသတိမေပ
ရွင္တစ္ေယာက္ထဲက်န္ခဲ ့မွာသိလား....သားေလကို ရွင္ေက်းဇူးတင္...."
"ေအးပါကြာ....ေအးပါ...... အငး္ ငါတို ့သားေလး ဘဲြ ့ရပညာတတ္ျဖစ္ျပီေနာ္..."
ထိုစကားေတြ ဟာ ေကာင္ေလးရင္ကို သံခၽြန္နဲ ့ထိုးလိုက္သလိုဘဲ...
မေခၚခ်င္လို ့ထားခဲ့တဲ ့ မိဘ ႏွစ္ပါးက အျပစ္မျမင္တဲ ့အျပင္
အေမ ကငါ့အျပစ္ကို မသိသလိုပါလား.....
ဒါနဲ ့အခန္းထဲ၀င္ျပီး...
"အေဖ နဲ ့အေမ "
"ဟင္ ..သား ဘဲြ ့ယူျပီးျပီလား ျမန္လိုက္တာ..."
မိဘ ႏွစ္ပါးမွာ အ၀တ္အစားအသစ္ေတြနဲ ့မို ့လို ့မေနတတ္မထိုင္တတ္...
သားေလး ေမးလာရင္ဘယ္လို ေျဖရပါ့လဲ လို ့ေတြးေနခ်ိန္...
"အေဖနဲ ့အေမ ကို လာေခၚတာပါ.... ဘဲြ ့ခန္းမ မွာအေဖနဲ ့အေမတို ့အတြက္ ေနရာရွိသလို....သားရင္ထဲမွာလည္း
မိဘ ႏွစ္ပါးေရွ ့မွာ ထိျခင္းငါးပါးနဲ ့ရွိခုိးမိတယ္...
မိဘ ႏွစ္ပါးကေတာ့ ၀မ္းသာနဲ ့မ်က္ရည္စေတြန ဲ ့ဆုေတြေပးလို ့..............
(မိဘ ဆိုတာ ကမၻာေပၚမွာ ေအာက္တန္းအက်ဆံုး အလုပ္လုပ္ေနရင္ေတာင္
အဲ ့ဒါဟာ သူတို ့အတြက္မဟုတ္ပါဘူး...သူတို့ သားသမီးေတြ အတြက္ပါ...
သူတို ့သားသမီးေတြအတြက္ဘဲ မလုပ္ခ်င္တဲ ့အလုပ္ေတြလုပ္ေနရတာပါ..
တစ္ကယ္ေတာ့ ေလာကမွာ အစားထိုုး လို ့မရတဲ ့အရာေတြထဲမွာ
မိဘဟာ နံပါတ္တစ္ပါ.....")-
------------------------------
Reference ►
အ လြမ္း ညည္း သူ
ေအာင္ထြန္းဦး
အရမ္းထိတယ္ဗ်ာ
ReplyDeleteအရမ္း ရင္ထဲမွာ ခံစားရတယ္ ေက်းဇူးပါ
ReplyDelete