က်ဳပ္နဲ႕ ရန္ကုန္အထာ - ၃

က်ဳပ္နဲ႕ ဆရာမေလး ေရႊတိဂံုမွာ ဘုရားအတူတူဖူးၾကတယ္…၊ ဆရာမေလးလို ေခ်ာေမာလွပလြန္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္နဲ႕ က်ဳပ္တြဲသြားရတာ အေတာ့္ကို ေပ်ာ္တာပဲဗ်ိဳ႕..။ ေလေပၚ ေျမွာက္ေနသလား မွတ္ရ..၊ ဘုရားလာဖူးတဲ့သူေတြကလည္း က်ဳပ္နဲ႕ ဆရာမေလးကို ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနေသးရဲ႕…၊ ေအးေလ…၊ ကံေကာင္းလွတဲ့ က်ဳပ္ကို ၾကိတ္အားက်ေနၾကတာလားမွ မသိတာ…။
ဒီလိုနဲ႕ ဘုရားဖူးၿပီးေတာ့ က်ဳပ္တို႕ ဘုရားကို တစ္ပတ္ ပတ္ၾကတယ္..။ ဆရာမေလးက

"ဦးေအာင္ဘု..၊ ဓါတ္ေလွကား စီးဖူးလား.."

"ဘယ္လိုဟာလဲ ဆရာမေလး..၊ က်ဳပ္ မ်က္စိထဲမျမင္ဘူး.."

"ေလွကားမလိုပဲ… အခန္းတစ္ခန္းထဲကေနၿပီး..အေပၚတက္ ေအာက္ဆင္း လုပ္တဲ့ဟာကိုေျပာတာ.."

"ေကာင္းသားပဲ..၊ က်ဳပ္လည္း ရြာကို ျပန္ေျပာျပလို႕ရတာေပါ့..၊ စီးခ်င္တယ္ဗ်ိဳ႕.."

"လာ လိုက္ခဲ့..၊ ဒီဖက္ကို…"

က်ဳပ္ ဆရာမေလးေခၚရာလုိက္ခဲ့တယ္..၊ က်ဳပ္ေတြးေနမိတယ္..၊ က်ဳပ္နဲ႕ ဆရာမေလး အခန္းထဲမွာ ႏွစ္ေယာက္တည္း ဓါတ္ေလွကား အတူတူစီးရေတာ့မယ္..။ အမွန္ေတာ့ က်ဳပ္က ဓါတ္ေလွကား သိပ္ စီးခ်င္တာ မဟုတ္ဘူးရယ္..၊ ဒါေပသည့္ ဆရာမေလးနဲ႕ အတူ နီးနီးကပ္ကပ္ေနရမယ့္ အခြင့္အေရး မွန္သမွ် က်ဳပ္ လက္လြတ္ခံမွာ မဟုတ္ဘူးေလ…။

"ေရာက္ပီ…"

"အဲ….ဒီမွာ လူေတြ ဘာလုပ္ဖို႕ တန္းစီေနတာတုန္း..၊ ဆရာမ "

"ဓါတ္ေလွကား စီးဖို႕ေလ…"

"အလို….."

က်ဳပ္အံ့ၾသသြားတယ္..၊ ဓါတ္ေလွကား မစီးပဲ လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္ကို ဘာမွမၾကာတဲ့ ဒီဟာေလးကို ေစာင့္ေနတဲ့လူေတြက တစ္သီတစ္သန္းပါပဲလား..၊ သူတို႕ တစ္ကယ္ပဲ လမ္းမေလွ်ာက္ခ်င္လို႕လား…၊ က်ဳပ္လို ဓါတ္ေလွကားပဲ မစီးဖူးလို႕ စီးခ်င္ၾကတာလား က်ဳပ္သိခ်င္ေပမယ့္ ဆရာမေလးကို မေမးျဖစ္ခဲ့ေတာ့ပါဘူး…။ နည္းနည္းၾကာေအာင္ တန္းစီေစာင့္ၿပီးေတာ့

"ကဲ … ၀င္ရေအာင္ ဦးေအာင္ပု…ပုဆိုးကို ေသခ်ာ၀တ္ထား.."

"အလို…."

"အသက္ကို ၀၀ ရႈ "

"အင္.."

"ရွင့္လြယ္အိတ္ကို လက္မွာပိုက္ထား"

"ဟုတ္…."

"ၿပီးေတာ့…၊ ကၽြန္မ တိုးလို႕ ေျပာတာနဲ႕ ရွင္ရွိသမွ်အားနဲ႕ ဓါတ္ေလွကားထဲေရာက္ေအာင္ တိုးေပေတာ့..၊ ရွင့္ေနာက္က ကၽြန္မ လိုက္လာမယ္.."

ရန္ကုန္မွာ ဓါတ္ေလွကား တစ္ခါစီးဖို႕ ဒီေလာက္ခက္မွန္း က်ဳပ္ခုမွ သိေတာ့တယ္ဗ်ိဳ႕..၊ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း က်ဳပ္တို႕ရြာမွာ ဓါတ္ေလွကားဆိုတာ မၾကားဖူးတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္..၊ က်ဳပ္လည္း ပုဆိုးကို ျပင္၀တ္၊ အသက္ကို ၀၀ရႈ၊ လြယ္အိတ္ကို ရင္မွာပိုက္ၿပီး….ဆရာမေလးရဲ႕ အမိန္႕ကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္..။


"တိုးေတာ့ ဦးေအာင္ဘု.."

"က်ားးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး"

က်ဳပ္ ရွိသမွ်အားနဲ႕ အသံငယ္ပါေအာင္ အသားကုန္ၾကံဳးေအာ္ၿပီး ရွိသမွ်အားနဲ႕ ေတြ႕သမွ်လူေတြအားလံုးကို သိမ္းၾကံဳးတိုး၀င္လိုက္တယ္..၊ ခပ္ၾကီးၾကီး ျဖစ္ေနတဲ့ အေမေမြးထားတဲ့ ခႏၶာကိုယ္က ဒီေနရာမွာ အသံုး၀င္သဗ်ိဳ႕…၊ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ရဲ႕ ေတာသားအားက နည္းနည္း ေနာေနာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ…၊ ဒါေတြေၾကာင့္ ဓါတ္ေလွကားထဲကို က်ဳပ္ အရင္ဆံုးေရာက္တယ္..၊ ျပီးေတာ့ ဆရာမေလး..၊ အခန္းထဲမွာ အသက္ပံုမွန္ရႈဖို႕ ၾကိဳးစားရင္း လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဓါတ္ေလွကားထဲကို က်ဳပ္လိုပဲ အားၾကိဳးမာန္တက္ ေျပး၀င္လာေနတဲ့ လူအုပ္ၾကီး….

ဓါတ္ေလွကားထဲက ထြက္ထြက္ျခင္း အသက္ကို ၀၀ရႈလိုက္သည္။ ဆရာမေလးရဲ႕ ဓါတ္ေလွကား မစီးခင္ အသက္၀၀ရႈခိုင္းရျခင္းအေၾကာင္းကို ခုမွ သေဘာေပါက္သည္။ ေက်းဇူးတင္ပါရဲ႕ ဆရာမေလး ရယ္.. ႏို႕မို႕ဆို ဓါတ္ေလွကားထဲမွာ ေတာသားတစ္ေယာက္ အီးမြန္းၿပီးေသျခင္းဆိုၿပီး ေၾကးမံုထဲပါလာ မွျဖင့္ ရြာမွာ အေမတို႕ အရွက္ရစရာေတြ ျဖစ္ကုန္ေတာ့မွာ..။

ဓါတ္ေလွကားစီးရတာ ဆရာမေလးကေတာ့ ဘာမွမျဖစ္သလိုပင္..၊ ေအးေလ..၊ စီးေနက်ဆိုေတာ့ ဒီအီးအနံ႕ေတြလည္း ယဥ္ေနေလာက္ၿပီေပါ့..၊ ဒီလိုေတြးမိေတာ့ နဂိုက လွေနသည့္ ဆရာမေလးပင္လွ်င္ နည္းနည္းေတာ့ အက်ဥ္းတန္သြားသလို…၊ အို……. အီးနံ႕ယဥ္တာနဲ႕ပဲ ဆရာမက အက်ဥ္းတန္စရာလား….၊ ကိုယ့္စိတ္ကို ျပန္ေျဖတြင္းရင္း ဘုရားမုဒ္ဦးမွ လမ္းမဘက္ကို ႏွစ္ေယာက္သား ေလွ်ာက္လာၾကသည္။
လမ္းေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ေလးေတြကို က်ဳပ္ျမင္လုိက္ရတယ္..၊ ဘာတဲ့..၊ ၀က္ျခံေဖ်ာက္ေပးသည္..၊ အာမခံတဲ့..၊ အံမယ္..၊ ၾကြက္ႏို႕..၊ ငါးမ်က္စိ..၊ အသားပိုေတြပါ တစ္ထိုင္ထဲ ခြဲေပးတယ္ဆိုပါလား..၊ အမိုက္သားဟ..၊ က်ဳပ္စိတ္၀င္စားစြာ လမ္းေဘးက ေၾကာ္ျငာေတြ ကို ငံုဖတ္ေနတုန္းး..

"ေဟ့လူ..၊ ခင္ဗ်ားဗ်ာ..၊ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာကို..ဒီတိုင္းပဲ..ထားတာလား.."

"အဲ…ဘာေျပာတာလဲ..၊ က်ဳပ္ကိုေျပာတာလား.."

"ေအးေလ..၊ ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္ထဲရွိတာကို ခင္ဗ်ားမေျပာလို႕ ဘယ္သူ႕ေျပာရမလဲ.."

"က်ဳပ္က ဘာျဖစ္ေနလို႕လဲ.."

"ခင္ဗ်ား အသားအေရကို ၾကည့္စမ္း..မည္းညစ္ေနတာ.."

"အို..ဒါကေတာ့.. ေနပူထဲ အသြားမ်ားလို႕..."

"မ်က္ႏွာမွာလည္း ၀က္ျခံနဲ႕.."

"အဲ့ဒါ ညက ျခင္ေထာင္မေထာင္မိလို႕.. ျခင္ကိုက္သြား…."

"ေတာ္..ဘာမွ ရွက္မေနနဲ႕…လာဒီနားတုိး…"

ေျပာေျပာဆိုဆို အဲ့ဒီလူက က်ဳပ္ရဲ႕ေခါင္းကိုဆြဲကိုင္ၿပီး သူ႕မ်က္ႏွာနားေတ့ၿပီး က်ဳပ္မ်က္ႏွာကို ေသေသခ်ာခ်ာ ကပ္ၾကည့္လိုက္တယ္..သူ႕ႏွာေခါင္းနဲ႕က်ဳပ္ပါး ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ နီးကပ္ေနလဲ ဆိုရင္ သူ႕ႏႈတ္ေခါင္းက ထြက္တဲ့ေလက က်ဳပ္ပါးကိုလာရိုက္ေနတာက်ဳပ္သိတယ္..။ မသိရင္ အာပြား ရွလူးေတာ့မယ့္ အတိုင္းပဲ..လူၾကီးက…။

"ၾကည့္စမ္း..၊ က်ဳပ္နဲ႕ေတြ႕လို႕…၊ က်ဳပ္နဲ႕သာမေတြ႕လို႕ကေတာ့ ခင္ဗ်ား…."

"ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဟင္…"

"ေသသြားႏိုင္တယ္…."

"ဟုတ္လို႕လားဗ်ာ..၊ ဒီျခင္ကိုက္ဖုေလးက…"

"တိတ္…ဒါျခင္ကိုက္ဖုမဟုတ္ဘူး…၊ ဒီအဖု တစ္ဖုေၾကာင့္ ႏွလံုးေတြ ပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္.ကလီစာေတြ ေၾကမြၿပီး.. ေလးျဖန္း..ကိုယ္တစ္ျခမ္းေသ..ဆီခ်ိဳ၊ ေသြးတိုး၊ ပန္းနာ၊ ရင္ၾကပ္၊ AIDS၊ ၀ဠ္နာ ကံနာ..အနာၾကီး..ေတြျဖစ္ႏိုင္တယ္..."

"အဲ့ေလာက္ေတာင္…"

"ဒါေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေရာဂါေတြ အလြတ္မရလို႕…"

"ဒါဆို…ခင္ဗ်ာ့ မ်က္ႏွာက်ေတာ့ ဘာလို႕ မည္းၿပီး ၀က္ျခံေတြပြေနတုန္း…အဲ့သလိုေလးပဲ ျဖစ္သလိုေလး ေမးလိုက္ေတာ့မယ္…ဟြန္႕…"

"အို..ဒါက က်ဳပ္ အသက္အႏၱရာယ္နဲ႕ ရင္းၿပီး ခင္ဗ်ားတို႕ေတြ နမူနာ ၾကည့္ရေအာင္ ထားထားတာ.."

"အင္…"

သူ႕ေတာင္ ေက်းဇူးတင္ရအံုးမယ္ေပါ့….၊

"လာဒီနားတိုး.." ဆိုၿပီး က်ဳပ္ေခါင္းကို သူ႕ ညာဖက္လက္နဲ႕ ညွပ္လိုက္တယ္…။

"ဟင့္အင္း..၊ က်ဳပ္မလုပ္ခ်င္ဘူး…" ဆိုၿပီး က်ဳပ္က ရံုးတယ္..၊ သူကလည္း လံုး၀ကို မလြတ္ဘူး..၊ အေသကိုညွပ္ထားတာ…။

"မနာဘူး…ခဏပဲ…"ဆိုၿပီး ဓါးေလး တစ္ေခ်ာင္းကို ထုတ္လိုက္ယ္..၊ ဓါးေလး က လက္ညိႈးအရြယ္ေလာက္ေတာ့ ရွိမယ္..။ ဓါးကို ျမင္ေတာ့ က်ဳပ္ျပာသြားတယ္…။

"ေဟ့လူ..ေဟ့လူ… ခင္ဗ်ားၾကီး က်ဳပ္ကို ဘာလုပ္မလို႕နဲ႕..ဓါးၾကီးနဲ႕…"

"မ်က္ႏွာနဲနဲ ျခစ္ေပးမလို႕…"

"ေအာင္မေလးဗ်..၊ မျခစ္ဘူး..၊ မျခစ္ဘူး..၊ က်ဳပ္ကိုလြတ္..၊ အဟင့္..၊ က်ဳပ္ကိုလြတ္..၊ အဲ့ဒါ ျခင္ကိုက္ဖုဗ်..၊ ျခင္ကိုက္ဖု…ဘာမွ ဓါးနဲ႕ ျခစ္စရာမလိုဘူး…အဟင့္…အဟင့္.."

"မရွက္ပါနဲ႕..၊ တစ္ခါတည္း ကိစၥျဖတ္ေပးလိုက္မယ္…"

"ေအာင္မေလးဗ်…."

က်ဳပ္ရုန္းတယ္..၊ လံုး၀ကို ရုန္းလို႕မရဘူးဗ်ိဳ႕..၊ လႈပ္ကို လႈပ္လို႕မရတာ…. ဒီလူ႕လက္က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ခ်ဳပ္လာၿပီး က်င့္သားရေနမွန္းမွ မသိတာ…။ သန္မွသန္ လက္က..။
သူ က်ဳပ္မ်က္ႏွာေပၚ ဗူးေလးတစ္ဗူးထဲက ေဆးေရေတြေလာင္းခ်လိုက္တယ္…

"ေဟ့လူ … အဖုက..ဒီမွာဗ်… ခင္ဗ်ားဟာက ေနရာေတြမွားေနတယ္…"

"သိတယ္..၊ ေနာက္ေပါက္မယ့္ေနရာေတြပါ ၾကိဳတင္ရွင္းထားမလုိ႕.."

"တိန္…."

ၿပီးေတာ့ ဓါးနဲ႕မ်က္ႏွာကို အားရပါးရ ျခစ္ေတာ့တာပဲ…။ က်ဳပ္လည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေသလူလို႕ မွတ္ထားလိုက္တယ္…။ က်ဳပ္စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီ…။ လူလည္း ဆက္ရုန္းလွ်င္ ဇက္က်ိဳးရံုသာ ရွိေတာ့မည္။ လုပ္ခ်င္ရာသာ လုပ္ပါေတာ့ဗ်ိဳ႕…။
ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ သူက်ဳပ္မ်က္ႏွာကို ဓါးနဲ႕ေကာင္းေကာင္းျခစ္ေနသလဲေတာ့ မသိ…..

"ကဲ..ျပီးျပီ…. စင္းလံုးေတာ့ ေခ်ာမလာေပမယ့္ နဂိုေလာက္ေတာ့ ၾကည့္ရမဆိုးေတာ့ဘူးေပါ့…"

ေတာ္ေသးတယ္… က်ဳပ္ ၀ဋ္ကၽြတ္ၿပီ..၊ က်ဳပ္သူ႕လက္က အျမန္လြတ္ဖို႕ ၾကိဳးစားလိုက္တယ္..။

"ေက်းဇူးပါဗ်ိဳ႕..၊ သြားလိုက္ပါအံုးမယ္…"

"ဒါက ဘာလုပ္တာတုန္း..၊ ေဆးဖိုးေပးအံုးေလ…" က်ဳပ္ေခါင္းကို သူ႕လက္က မလြတ္ေသးပဲ ေျပာသည္။

"ဘာရယ္…"

"ေဆးဖုိးေလ..၊ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ား ဘိုးေအမို႕လို႕ အလကားလုပ္ေပးရမွာလား.."

"ခင္ဗ်ားကက်ဳပ္ ဘိုးေအ မဟုတ္တဲ့အတြက္ က်ဳပ္ဘယ္ေလာက္ေပးရမွာတုံး.."

"သံုးေထာင္…၊ ဟိုေဆးပုလင္းယူသြားမယ္ဆိုရင္ ၅၀၀၀"

"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္..၊ မယူသြားေတာ့ပါဘူး.."

"ေဆးစြမ္းမထက္ရင္..၊ အခ်ိန္မေရြးျပန္လာေျပာ.."

"ဟင့္အင္း..၊ မလာဘူး..၊ ေဆးစြမ္းထက္မွာ..သိလား အခုကို မ်က္ႏွာက ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းနဲ႕..၊ မလာဘူး ေနာက္တစ္ေခါက္..လံုး၀မလာဘူး…သိလား...ဒါနဲ႕ တစ္ခုေလာက္ေမးလို႕ရမလား.."

"အင္း…ေမး.."

"ဒီမွာ သံုးတဲ့ဟာ ေတြက အသစ္လားဟင္..ေရာဂါပိုးေတြ ဘာေတြကူးမွာစိုး……."

"အာ….. စိတ္ခ်…၊ ဒီမွာ သံုးတာေတြက အကုန္အသစ္…."

"ေၾသာ္…ေတာ္ေသးတာေပါ့…"

"ဓါးေလးပဲ ေစ်းၾကီးလို႕ အေဟာင္းသံုးတာ…"

က်ဳပ္ဘာမွ မေျပာပဲ ေျပးထြက္လာခဲ့တယ္…။ က်ဳပ္ဘ၀ေတာ့ သြားပါပီထင္ပါရဲ႕ဗ်ာ..။ ဘယ့္ႏွယ္ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ စိတ္၀င္စားလို႕ ေၾကာ္ျငာေလးၾကည့္မိပါတယ္..၊ လူကို ဆြဲဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး မ်က္ႏွာကို ဓါးနဲ႕ျခစ္လြတ္လိုက္တယ္..။ ေတာ္ေတာ္ကို ေၾကာက္ဖို႕ေကာင္းတဲ့ ရန္ကုန္က လူေတြပဲ..။ ၿပီးေတာ့ ဓါး..၊ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ဒါမ်ိဳး အလုပ္ခံရၿပီးၿပီလဲမသိ..၊ သူတို႕ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္သာ နာမည္ၾကီးေနတဲ့ ဟိုေရာဂါပိုး ရွိၾကည့္..၊ က်ဳပ္ေတာ့ အေသ မလွျဖစ္ၿပီ…။ အေမတို႕လည္း မ်က္ႏွာ ပ်က္ရမယ္…။ ရြာကိုလည္း ဘယ္မ်က္ႏွာနဲ႕ျပန္ရပါ့…၊ ဟယ္…ေအာင္ဘု ရန္ကုန္သြားတာ ဟိုေရာဂါနဲ႕ ျပန္လာသတဲ့..ဆိုတဲ့ အသံေတြ ၾကားရမွာ ျမင္ေယာင္ေသး…။

"ဦးေအာင္ဘု..၊ ရွင္ကလည္း ၾကာလိုက္တာ..၊ ေနာက္မွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ.."

ဆရာမေလးက က်ဳပ္ကို ေစာင့္ရတာ စိတ္မရွည္တဲ့ေလသံနဲ႕ေျပာသည္။ ေနာက္မွ ဘာေတြ ျဖစ္ေနလည္း သူမွ မသိတာကို အဟင့္…။

"ဘာ….. ဘာမွမလုပ္ပါဘူး..၊ လမ္းေဘးေစ်းသည္ေတြ ၾကည့္ေနတာ.."

"မ်က္နာေတြလည္းနီလို႕..၊ ရွင္မလိမ္နဲ႕..၊ အရက္ေသာက္လာတာလား.."

"အာ..၊ ဆရာမကလည္း..၊ၾကံၾကီး စည္ရာ..၊ ဒီမွာ အရက္ရပါ့မလားဗ်..၊ ၿပီးေတာ့ က်ဳပ္ကလည္း ေသာက္ပါ့မလား.."

"ဟုတ္သားပဲ…၊ ဒါဆိုရွင့္မ်က္ႏွာၾကီးက ဘာလို႕ အဲ့ေလာက္ နီေနတာလည္း…"

"ပုရြက္ဆိတ္ တက္ကိုက္သြားလို႕…"

"အမ္.."
ဆရာမေလး ဘာမွ ဆက္မေမးေတာ့ပဲ ေဂါက္ဆတ္ ေဂါက္ဆတ္နဲ႕ ထြက္သြားခဲ့သည္။ ဆရာမေလး က်ဳပ္ေျပာတာကိုမယံုမွန္းက်ဳပ္သိတယ္..။ မတတ္ႏိုင္.. က်ဳပ္မ်က္ႏွာဓါးအျခစ္ခံရလို႕ နီေနပါတယ္လို႕ေတာ့ ဘယ္နည္းနဲ႕မွ မေျပာႏိုင္…၊ ေၾသာ္… ရန္ကုန္မွာ ေနတဲ့လူေတြ ဘယ္လိုေန ႏိုင္ၾကမွန္းကို မသိ…၊ သူတို႕ဟာ သူတို႕ကေတာ့ အဆင္ကိုေျပလို႕…. က်ဳပ္နဲ႕ ရန္ကုန္ကေတာ့ ခုထိကို ဓါတ္မတည့္ ႏိုင္ေသးဘူး…ဟူးးးးးး…..။

ဒီလိုနဲ႕ ဆရာမေလးနဲ႕ က်ဳပ္အျပန္မွာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ေရခဲမုန္႕နဲ႕ ဟမ္ဘာဂါ ၀င္စားၾကတယ္..။ ဒါစားျပီးရင္ ဆရာမက က်ဳပ္ကို ဆူးေလဘုရားပို႕ေပးမယ္လို႕ေျပာတယ္..။ ဒီဆိုင္နဲ႕ ဆူးေလဘုရားကို မိနစ္ ၂၀ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေရာက္တယ္ဆိုေတာ့ ကားမစီးေတာ့ပဲ က်ဳပ္တို႕ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္ၾကတယ္…။ လမ္းေလွ်ာက္လာလိုက္ၾကတာ ခဏၾကာေတာ့ က်ဳပ္ဗိုက္ထဲက မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ထိုးေအာင့္ လာတယ္..။ က်ဳပ္သိလုိက္ပီ..။ က်ဳပ္ဗိုက္က စားေနက်ဟာေတြ မဟုတ္ရင္ ဒုတ္ခေပးေနက်..။ ေရခဲမုန္ႏွင့္ ဟမ္ဘာဂါေတာ့ ဒုတ္ခေပးၿပီ…။ က်ဳပ္ ဗိုက္ထဲက ေတာ္ေတာ္ကို နာလာတာေၾကာင့္ က်ဳပ္ပံုပ်က္ေနတာကို ဆရာမ ရိပ္မိသြားသည္ထင့္..။

"ဦးေအာင္ဘု…ဘာျဖစ္တာလဲ…"

"က်ဳပ္…က်ဳပ္…ဗိုက္နာလာလို႕…ဆရာမ…"

"အို…ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ..ခုနမွအေကာင္းၾကီး..ေဆးခန္းသြားမလား…ေဆးေသာက္မလားဟင္"

"အာ…ဆရာမကလဲ..ဒါေရာဂါမဟုတ္ဘူးဗ်..က်ဳပ္….က်ဳပ္…..ခ်ီးပါခ်င္တာ..ကဲ…ရွင္းေရာ…"

"ဒုတ္ခပဲ…ၿမိဳ႕ထဲမွာ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ..၊ ရွင့္ဟာက ေအာင့္လို႕မရဖူးလား.."

"ဆရာမ ဒီဒုကၡမ်ိဳး ခံစားဖူးရင္ ကိုယ္ခ်င္းစာ တတ္ပါလိမ့္မယ္…"

ဆရာမေလး ဘာမွျပန္မေျပာ..။ က်ဳပ္အထင္ သူလည္း ဒီဒုကၡခံရဘူးလို႕ထင္သည္။ ေအးေလ.. ဒီေလာကမွာ ဒီဒုကၡမခံရဘူးတဲ့သူေတြဆိုလို႕… အိမ္သာေစာင့္ေတြေလာက္ပဲရွိမွာ..၊ ဟုတ္တယ္ေလ…၊ ပါခ်င္လာျပီလား..၊ တံခါးေလးဖြင့္၀င္လိုက္ယံုပဲ.. ဒါေတာင္ တစ္ခါတစ္ေလ လူက်ရင္ သူတို႕ေတာင္ ေစာင့္ရတာပ…။

"ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ..ရွင့္ဟာက.."

ဆရာမေလးက စိတ္ညစ္တဲ့ေလသံနဲ႕ေျပာသည္။ က်ဳပ္ေဘးဘီကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။ ခမ္းနားလွပေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လည္က က်ဳပ္ရဲ႕ဆႏၵကို ေလွာင္ေျပာင္ေနသလို..။ မတတ္ႏိုင္.. ဒီကိစၥကို ဆက္လြယ္ထားလို႕ေတာ့မျဖစ္..၊ ခုေတာင္ အံၾကိတ္ၿပီး ေအာင့္ထားရတာ...။
က်ဳပ္နဲ႕ အနီးဆံုးအေဆာက္အဦ တစ္ခုကို ၾကည့္လိုက္သည္။ ကုန္သည္ၾကီးမ်ားဟိုတယ္တဲ့..။ က်ဳပ္ အေျပးတစ္ပိုင္းနဲ႕ လွမ္း၀င္သြားလိုက္တယ္..။ ဆရာမေလးက စိုးရိမ္စိတ္နဲ႕ က်ဳပ္ေနာက္ကေန လိုက္ လာခဲ့တယ္..။

"ဦးေအာင္ဘု..၊ ရွင္..ဘာလုပ္မလို႕တုန္း..ဒီမွာ"

"အိမ္သာ တက္မလို႕.."

"အာ.. ဒီမွာ အဲ့လိုလုပ္လို႕ မရဘူးေလ.."

"မတတ္ႏိုင္ဘူး.ဆရာမေရ.. က်ဳပ္မွ မေအာင့္ႏိုင္ေတာ့တာကို..မဟုတ္ရင္..လမ္းေပၚမွာ ထြက္က်ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ.."

ဆရာမေလး အသံတိတ္သြားသည္။ ဆရာမေလး အဲ့လိုေတာ့ ျဖစ္ေစခ်င္ပံုမရ..။ သူပါ အရွက္ကြဲမွာေလ..။
က်ဳပ္ခပ္တည္တည္ပဲ ၀င္သြားလိုက္သည္။ ဆရာမေလး က်ဳပ္ေနာက္က လိုက္လာသည္။ အထဲမွာ အရမ္းကို ခမ္းနားသည္။ ၀န္ထမ္းေကာင္မေလးေတြလည္း ၀တ္စံုတူညီေလးေတြနဲ႕…ေခ်ာမွေခ်ာ….။ က်ဳပ္ဒါေတြ ဂရုမစိုက္အားေတာ့… ေကာင္တာကို ခပ္တည္တည္ပဲသြားေမးလိုက္သည္။

"အစည္းအေ၀းက ဘယ္ထပ္မွာလဲဗ်.."

"ေျခာက္ထပ္မွာပါရွင့္.."

"ေက်းဇူးပါ.."

က်ဳပ္လည္း ခပ္တည္တည္နဲ႕ေမးၿပီး ဓါတ္ေလွကားဆီကို အျမန္ လာလိုက္တယ္..။ ဆရာမေလး ကေတာ့ ေနာက္ကေန ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႕ လိုက္လာေလရဲ႕..။ က်ဳပ္ဓါတ္ေလွကား ဘယ္လုိစီးရတာတယ္ ဆိုတာ ခုနက ၾကံဳဖူးတာေၾကာင့္ သိေနၿပီ..။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွာကေတာ့ စီးမယ့္လူေတြ မမ်ားပါဘူး… ဆရာမေလးရယ္ က်ဳပ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္တည္း..၊ က်ဳပ္ နံပါတ္ေျခာက္ ႏွိပ္လိုက္တယ္..။
ေျခာက္ထပ္ေရာက္ေတာ့ တံခါးပြင့္ပြင္းခ်င္း က်ဳပ္ ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကို လွမ္းေမးလိုက္တယ္..။

"က်ဳပ္က အစည္းအေ၀းလာတက္တာပါ..။ အိမ္သာသံုးခ်င္လို႕ ဘယ္မွာလဲ မသိဘူးေနာ္.."

"ဟိုးဘက္ေထာင့္ဆံုးအခန္းမွာပါရွင့္..။ ညာဘက္က အမ်ိဳးသမီးပါ..။ ဘယ္ဘက္က အမ်ိဳးသားပါ.."

က်ဳပ္သူ႕စကားဆံုးတာနဲ႕ အျမန္ဆံုး အိမ္သာကို ေျပးထြက္လိုက္တယ္..။ ၿပီးရင္ ဆိုင္းပုဒ္ကို အမ်ိဳးသားမွန္းေသခ်ာေအာင္ ၾကည့္လိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ အိမ္သာ၀င္ၿပီး……………………….

က်ဳပ္ျပန္ထြက္လာေတာ့ တစ္ကိုယ္လံုးေျမွာက္ေနသလို ခံစားရတယ္..။ ေပါ့ပါးၿပီး လန္းဆန္းသြားတယ္..၊ ဆရာမေလးကေတာ့ ဓါတ္ေလွကား အေပါက္၀နားမွာပဲ က်ဳပ္ကိုေစာင့္ေနေလရဲ႕..။

"ၿပီးၿပီလား..ရွင့္ကိစၥ"

"ျပီးျပီဗ်ိဳ႕..၊ လူကို လန္းသြားတာပဲ.."

"ဒါနဲ႕ေနပါအံုး..၊ ရွင့္ကိစၥကို ဒီမွာေျဖရွင္းဖို႕ ဘယ္လုိလုပ္ျပီး..အၾကံဥာဏ္ ရလာတာလဲ.."

"လူက မျဖစ္မေန အခ်ိန္မ်ိဳးက်ရင္ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ ဥာဏ္ပလက္ေတြ အရမ္းထြက္တတ္ဗ်.."

က်ဳပ္ေျပာတာကို ဆရာမေလး နားလည္ မလည္ေတာ့ က်ဳပ္မသိဘူး….။ ဘာမွေတာ့ ဆက္မေမးေတာ့..၊ ဒီလိုနဲ႕ ခပ္တည္တည္ပဲ က်ဳပ္တို႕ ျပန္ဆင္းလာၾကတယ္..။ အဆင္ကိုေျပလို႕..။ ဘာမွ အခက္အခဲ အတားအဆီးမရွိ…။ မွတ္ထား…။ ရန္ကုန္မွာ က်ဳပ္ၾကီး ခံလာရတာ..။ ဒီတစ္ေခါက္ ေတာ့ က်ဳပ္ ျပန္ေျပာႏိုင္ၿပီ…။ ရန္ကုန္က Trader ဟိုတယ္ကို အပ်င္းေျပ အိမ္သာတက္ခဲ့တာ ငါကြ…။ ရြာေရာက္ရင္ေတာ့ ျပန္ၾကြားႏိုင္ေတာ့မွာပ….။

ဒီ့ေနာက္ ဆူးေလဘုရားကို အတူဖူးၿပီး က်ဳပ္တို႕ အိမ္ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္..။ ဒီေန႕ဟာ တစ္ေန႕တာ ဆိုေပမယ့္ က်ဳပ္ရင္ထဲမွာ အမွတ္တရေပါင္းမ်ားစြာ က်န္ရစ္ခဲ့ပါတယ္..။ ေသခ်ာပါတယ္.. က်ဳပ္ဒီေန႕ ကို ေမ့ႏိုင္ေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး…။ က်ဳပ္ညမွာ ဒီေန႕တစ္ေန႕လံုး ေပ်ာ္ခဲ့တာေတြကို ျပန္စဥ္းစားၿပီး အိပ္လို႕ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူးဗ်ိဳ႕..။ ပီတိေတြျဖာ.. ရင္ေတြခုန္ေနၿပီး .. တစ္ကယ္လို႕ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့မယ္ ဆိုရင္ေတာင္ က်ဳပ္ ျပံဳးျပံဳးၾကီး ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္…။

အရင္ပို႕စ္ေလးေတြ ဖတ္ခ်င္ရင္ >>> 

က်ဳပ္နဲ႕ ရန္ကုန္ အထာ ၁ - http://aunghtunoo.blogspot.com/2013/03/blog-post_16.html

က်ဳပ္နဲ႕ ရန္ကုန္ အထာ ၂ - http://aunghtunoo.blogspot.com/2013/05/blog-post_5871.html


ေအာင္ထြန္းဦး