အိမ္ေထာင္ တစ္ခု ဆိုတာ......

အဲ့ဒီည ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ဇနီးက ညစာကို ျပင္ဆင္လ်က္ရွိပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူမလက္ကို ဆြဲကိုင္လိုက္ၿပီး

"ငါ့မွာ မင္းကို ေျပာစရာ ရွိတယ္…"

သူမ ျငိမ္သက္စြာပဲ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕မွာထိုင္ခ်လိုက္ပါတယ္..။ ၿပီးေတာ့ သူမမ်က္၀န္းေတြထဲမွာ နာက်င္မႈအရိပ္အေယာင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕လိုက္ရတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ သူမကို ဘယ္ကဘယ္လို စေျပာရမွန္း မသိခဲ့ပါဘူး…။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ဆက္မေပါင္းလိုေတာ့ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီ မိသားစုထဲက ထြက္သြားခ်င္တယ္ဆိုတာကို သူမကို သိေစခ်င္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သူမနဲ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ပဲ

"ငါတို႕ ကြာရွင္းၾကရေအာင္…."

သူမ ပံုစံက အံ့ၾသၿပီး တုန္လႈပ္ေနတဲ့ ပံုစံမဟုတ္ပါဘူး…။ သူမက တည္ျငိမ္စြာပဲ..

"ဘာလို႕ ကြာရွင္းသင့္တယ္လို႕ ရွင္ထင္လဲ…"

ကၽြန္ေတာ္ သူမေမးခြန္းကို ေရွာင္ရွားခဲ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ဒီလိုလုပ္တာကို သူမအေတာ္ကို စိတ္ဆိုးသြားပါတယ္..။ လက္ထဲမွာကိုင္ထားတဲ့ ဇြန္းကို ပစ္ေပါက္ၿပီး…"ရွင္ ေယာက္်ားမဟုတ္ဘူး…" ဆိုၿပီး ေအာ္ဟစ္ခဲ့ပါတယ္..။ အဲ့ဒီညက ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ စကားမေျပာခဲ့ၾကပါဘူး..။ သူမကေတာ့ တစ္ညလံုး ငိုေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ သိပါတယ္.. သူမ ဘာလို႕ ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို ကြာရွင္းခ်င္ရသလဲဆိုတာ ကို သူသိခ်င္ေနပါလိမ့္မယ္.. ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ သူေက်နပ္ေစႏိုင္မယ့္ အေျဖမ်ိဳးမရွိပါဘူး..။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ Jane ဆိုတဲ့ ေကာင္မေလးကို ခ်စ္မိေနၿပီေလ.. ကၽြန္ေတာ္သူမအေပၚ သနားရံုကလြဲၿပီး ဘာခံစားခ်က္မွ မရွိေတာ့ပါဘူး..။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ အျပစ္ရွိမွန္းသိပါတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕အိမ္..ကား..နဲ႕ ကုမၸဏီရဲ႕ ရွယ္ယာ (၃၀%) ကို သူမကို ေပးဖို႕ ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္..။ သူမ ကြာရွင္းစာခ်ဳပ္ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး အပိုင္းပိုင္း အစစ ျဖစ္ေအာင္ ဆုတ္ျဖဲခဲ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ့္ေဘးမွာ ၁၀ ႏွစ္ေလာက္ အတူတကြ ရွိလာခဲ့တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးဟာ အခုဆို ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူစိမ္းတစ္ေယာက္ ျဖစ္လို႕ေနခဲ့ပါၿပီ..။ သူမရဲ႕ အဲ့ဒီအခ်ိန္ေတြ၊ အခ်စ္ေတြ..၊ ခြန္အားေတြ အတြက္ သူမကို ကၽြန္ေတာ္အားနာပါတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ေရွ႕မွာ အက်ယ္ၾကီး ေအာ္ငိုပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ဒါကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတာပါ..။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ငိုျခင္းဟာ သူမအတြက္ ထြက္ေပါက္တစ္ခုပါပဲ..။ ရက္သတၱပတ္ အေတာ္ၾကာ အစပ်ိဳးလာခဲ့ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ကြာရွင္းျခင္းဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ရုပ္လံုးေပၚလာခဲ့ပါၿပီ။

ေနာက္တစ္ေန႕.. ကၽြန္ေတာ္အိမ္ကို ေနာက္က်စြာ ျပန္လာခဲ့တဲ့အခ်ိန္မွာ သူမဟာ စားပြဲေပၚမွာ တစ္စံုတစ္ခုကိုေရးေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ညစာ မစားေတာ့ပဲ အခန္းထဲကို တန္း၀င္ၿပီး အိပ္စက္ခဲ့ပါတယ္..။. ကၽြန္ေတာ္ ဒီေန႕တစ္ေနလံုး Jane နဲ႕ လည္ပတ္ ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ပင္ပန္းတာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ႏုိးလာတဲ့အခါမွာ သူမက စားပြဲေပၚမွာ စာေရးလ်က္ရွိေနတုန္းပါပဲ..။ ကၽြန္ေတာ္ သူမ ဘာေတြ ေရးေနလည္း မသိခ်င္ပါဘူး.. ဒါေၾကာင့္ တစ္ဖက္လွည့္ၿပီး ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ပါတယ္..။

ေနာက္တစ္ေန႕မွာ သူမ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက ဘာမွမလုိခ်င္တဲ့အေၾကာင္း…၊ ဒါေပမယ့္ မကြာရွင္းမီ တစ္လအတြင္းမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္ တတ္ႏိုင္ သေလာက္ သာမန္ပံုစံအတိုင္း ပံုမပ်က္ ေနထိုင္ရမယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ကို ေတာင္းဆိုပါတယ္..။ သူမ အေၾကာင္းျပခ်က္က ရွင္းပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ သားေလး ဒီလ ထဲမွာ စာေမးပြဲရွိေတာေၾကာင့္ ဒီကိစၥေၾကာင့္ သူ႔ကို စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ေစခ်င္လို႕ပါတဲ့..။

ဒါေတြဟာ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ အခက္အခဲမရွိပါဘူး..။ ဒါေပမယ့္ သူမေနာက္တစ္ခု ထပ္ေတာင္းဆိုပါတယ္..။ အဲ့ဒါကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕ မဂၤလာဦးညက သူမကို ေပြ႕ခ်ီတဲ့ပံုစံအတိုင္း မနက္တိုင္း သူမကို အိပ္ယာထဲကေန အိမ္ေရွ႕ တံခါးေပါက္၀အထိ ေပြ႕ခ်ီၿပီး ပို႕ေပးဖို႕ပါ..။ သူမဘာလို႕ ဒါကိုေတာင္းဆိုလဲ ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ပါဘူး..။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေန႕ရက္ေတြမွာ ဘာအေႏွာင့္အယွက္မွ မျဖစ္ေစခ်င္တာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ ဒါကိုလည္း လက္ခံခဲ့ပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္ Jane ကို ဒီအေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေတာ့ သူမ က်ယ္ေလာင္စြာ ေအာ္ရယ္ၿပီး ဒါဟာ ဟာသျပဇာတ္ပဲလို႕ ေျပာခဲ့ပါတယ္..။ သူမ ဘယ္လို နည္းလမ္းေတြပဲသံုးသံုး… ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူမ ကြာရွင္းရမွာဆိုၿပီး ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္..။

ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီးဟာ ဒီကြာရွင္းဖို႕ ဇာတ္လမ္းကို ကၽြန္ေတာ္ စတင္ကတည္းက တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အထိအေတြ႕မရွိခဲ့ၾကပါဘူး.။ ဒါေၾကာင့္ ပထမဦးဆံုးေန႕.. ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ေပြ႕ခ်ီလိုက္ေတာ့.. ကၽြန္ေတာ္တို႕ ႏွစ္ေယာက္လံုး ရွက္ေနၾကပါတယ္.. ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕သားေလး က ေနာက္ကေန "ေဖေဖက ေမ့ေမ့ကို ေပြ႕ေနၿပီေဟ့…" ဆိုၿပီး ေနာက္ကေန လက္ခုပ္တီးေနပါတယ္..။ သားေလးရဲ႕စကားဟာ ကၽြန္ေတာ့္ကို နာက်င္ေစ ခဲ့ပါတယ္..။ အိပ္ခန္းထဲကေန ဧည့္ခန္း..ၿပီးေတာ့ အိမ္ေရွ႕ ကၽြန္ေတာ္သူမက ေပြ႕ခ်ီၿပီး ၁၀ မီတာေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ပါတယ္..။ သူမက မ်က္လံုးကို ပိတ္ထားၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို တုိးတုိးေလးေျပာပါတယ္..။

"ကြာရွင္းမယ့္အေၾကာင္းကို သားေလး မသိပါေစနဲ႕…"

ကၽြန္ေတာ္ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္.. ကၽြန္ေတာ္ သူမကို တံခါးေပါက္ရဲ႕အျပင္မွာ ခ်လိုက္တယ္..။ ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ ရံုးကို ကားေမာင္းထြက္ခဲ့ေတာ့တယ္..။

ဒုတိယေန႕က ကၽြန္ေတာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္လံုးအတြက္ သိပ္အခက္အခဲမရွိပါဘူး..။ သူမက ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ရင္ဘတ္ေပၚမွာ အိပ္စက္ေနပါတယ္..။ သူမဆီက ေရေမႊးနံ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ရႈရႈိက္မိေနပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အခုမွ သတိထားမိတာက ကၽြန္ေတာ္ သူမကို ေသခ်ာမၾကည့္ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာၿပီ ဆိုတာ ကိုပါပဲ..။ သူမက မငယ္ေတာ့ပါလား…။ မ်က္ႏွာမွာ အေရးအေၾကာင္း ငယ္ေလးေတြ ေတြ႕ေနရျပီ..။ သူမ ဆံပင္ေတြလည္း မီးခိုးေရာင္ သန္းေနပါၿပီ..။

ေလးရက္ေျမာက္ေန႕.. ကၽြန္ေတာ္သူ႕ကို မလိုက္တဲ့အခါမွာ..ကၽြန္ေတာ္သူမအေပၚ ၾကင္နာတဲ့စိတ္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ပါတယ္..။ ဒီအမ်ိဳးသမီးဟာ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ၁၀ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကာလကို ကၽြန္ေတာ္နဲ႕အတူ ကုန္ဆံုးေစခဲ့ပါလား…။ တစ္မနက္မွာ သူမ ဘာ၀တ္ရမလဲဆိုတာကိုေရြးေနပါတယ္..။ သူမ အ၀တ္အထည္ေတြအမ်ားၾကီးရွိေပမယ့္လည္း ေတာ္တဲ့ဟာကို မေတြ႕ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္.. သူမ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး "အ၀တ္ေတြက အကုန္ေခ်ာင္ကုန္ၿပီ" ဆိုၿပီး ညင္းညဴ လိုက္ပါတယ္…။ ကၽြန္ေတာ္အခုမွ သတိထားလိုက္မိပါတယ္..။ သူမဟာ အရင္ကထက္ အေတာ့္ကို ပိန္က်သြားခဲ့ပါတယ္.။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ သူမကို ေပြ႕ခ်ီရတာ ပိုလြယ္လာတယ္လို႕ ထင္ေနမိတာကိုး..။

သူမဟာ သူမရဲ႕ ခံစားမႈေတြ နာက်ည္းမႈေတြကို ရင္ထဲမွာ ပိတ္ေလွာင္ထားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္..။ မရည္ရြယ္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ သူမရဲ႕ ေခါင္းကို ၾကင္နာစြာ ပြတ္ေပးမိလိုက္ပါတယ္..။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ သားေလးက အခန္းထဲ၀င္လာၿပီး

"ေဖေဖ… ေမ့ေမ့ကို ခ်ီဖို႕ အခ်ိန္ၾကၿပီ…."

သူမက သားေလးကို သူမအနီးေခၚလိုက္ၿပီး တင္းက်ပ္စြာ ဖက္ထားလိုက္ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းမ်က္ႏွာလြဲလိုက္ပါတယ္ ..ဘာလို႕လဲေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကြာရွင္းခ်င္တဲ့စိတ္ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာ ေျပာင္းသြားမွာ စိုးလို႕ပါ..။

သူမအေတာ္ေလးကို ပိန္က်လာတာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ၀မ္းနည္းေစခဲ့ပါတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေန႕မွာ… ကၽြန္ေတာ္ သူမကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး ေျခလွမ္းတစ္လွမ္းခ်င္းကို ခက္ခဲစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနရပါတယ္..။ သားေလးကေတာ့ ေက်ာင္းသြားေနပါၿပီ..။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႕ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္ေတာ့ သူမက ကၽြန္ေတာ္လက္ထဲက ဆင္းၿပီး စားပြဲထဲကေန စာရြက္တစ္ရြက္ထုတ္လိုက္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကိုေပးလိုက္ပါတယ္..။ အဲ့ဒီစာရြက္က သူမရဲ႕ ေဆးစစ္မႈ မွတ္တမ္းျဖစ္ၿပီး သူမဟာ ေသြးကင္ဆာေရာဂါကို ခံစားေနရပါတယ္တဲ့ေလ….။ သူမကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူမမ်က္၀န္းမွာ မ်က္ရည္ေတြ တြဲခိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ေနပါတယ္..။

"မင္း..ဒါ…ငါ့ကိုဘာလို႕ အရင္က မေျပာတာလဲ…."

ကၽြန္္ေတာ္သူမကို ေအာ္ေမးခဲ့ပါတယ္..။

"ဒီေရာဂါေၾကာင့္ ရွင္ကၽြန္မေဘးမွာ ဆက္ၿပီး ေနေနမွာကို ကၽြန္မ မလိုခ်င္ဘူး…"

ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပးထြက္ခဲ့ၿပီး ရံုးကို ကားေမာင္းခဲ့ပါတယ္..။ ရံုးေရာက္ေရာက္ခ်င္း ကားထဲက ကားေသာ့မျဖဳတ္ပဲေျပးထြက္ခဲ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ အခုခ်ိန္မွာ စိတ္ေျပာင္းသြားမွာ အရမ္းေၾကာက္မိပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ Jane ဆီေရာက္ေတာ့…

"Jane ကိုယ့္ကို ခြင့္လြတ္ပါ..။ ကိုယ္ ကိုယ့္ဇနီးကို မကြားရွင္းႏိုင္ဘူး…"

သူမကၽြန္ေတာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ နဖူးကို လာစမ္းပါတယ္..။

"ရွင္ဖ်ားေနတာလား…ေနမွေကာင္းရဲ႕လား.."

ကၽြန္ေတာ္သူမလက္ကို ဖယ္ရွားလိုက္ၿပီး

"ေတာင္းပန္ပါတယ္.. ကိုယ္တို႕ အိမ္ေထာင္ေရးဟာ ပ်င္းဖို႕ေကာင္းရင္ေကာင္းေနပါလိမ့္မယ္ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ဟာ ကိုယ္ယူထားတဲ့ မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕လက္ကို ေသသည့္တိုင္ေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ထားဖို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါၿပီ.."

Jane အံ့ၾသတုန္လႈပ္စြာနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္ပါးကို တစ္ခ်က္ရိုက္ၿပီး မ်က္ရည္ေတြနဲ႕ ထြက္ေျပးသြားခဲ့ပါတယ္..။ ကၽြန္ေတာ္ ကားေမာင္းၿပီး အိမ္အျပန္လမ္းမွာ ပန္းဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ရပ္ၿပီး ပန္းတစ္စည္းမွာလိုက္ပါတယ္..အေရာင္းစာေရးမေလးက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကဒ္ထဲမွာ ဘာေရးေပးရမလဲေမးေတာ့… .ကၽြန္ေတာ္ျပံဳးလိုက္ၿပီး

"ကိုယ္ မင္းကို မနက္တိုင္း သက္ဆံုးတိုင္ေအာင္ ခ်ီပိုးခြင့္ျပဳပါ..…"

ကၽြန္ေတာ္ ညေန အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့.. ကၽြန္ေတာ့္လက္ထဲမွာ ပန္းေတြနဲ႕ပါ… ကၽြန္ေတာ္ ျပံဳးလိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အိပ္ခန္း အေပၚထပ္ကို ေျပးတက္ခဲ့ပါတယ္..။ အိပ္ယာေပၚမွာေတြ႕လိုက္ရတာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ လံုး၀ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ ျမင္ကြင္းတစ္ခု………. သူမဟာ ေသဆံုးေနခဲ့ပါၿပီ….။

ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကြာရွင္းဖို႕ ကိစၥကို လံုးပန္းေနတာနဲ႕ပဲ သူမ ကင္ဆာေရာဂါခံစားေနရမွန္းမသိခဲ့ပါဘူး..။ သူမဟာ ဆရာ၀န္က ေျပာထားသည့္ ေနရမည့္ သက္တမ္းကာလ တစ္လအတြင္းမွာ က်န္ရစ္ခဲ့မယ့္ ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ သားေလးၾကားမွာ ဘာအမုန္းတရားမွ မရွိေအာင္ ဖန္တီးခဲ့တာပါ..။ သူမ ေသဆံုးၿပီးမွ သာကၽြန္ေတာ္နဲ႕ Jane တို႕ လက္ထပ္တယ္ဆိုရင္လည္း သားေလးအျမင္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အေဖေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွာေပါ့…။

ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကို ပိုင္ဆိုင္ၾကပါေစဗ်ာ….။

ေအာင္ထြန္းဦး